29.8.2016

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 314/30

Προσφυγή της 29ης Ιουνίου 2016 — Ville de Bruxelles κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-352/16)

(2016/C 314/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Ville de Bruxelles (Βέλγιο) (εκπρόσωποι: M. Uyttendaele και S. Kaisergruber, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει παραδεκτή και βάσιμη την προσφυγή του·

και ως εκ τούτου:

—	να ακυρώσει τον κανονισμό (ΕΕ) 2016/646 της Επιτροπής, της 20ής Απριλίου 2016, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 692/2008 όσον αφορά τις εκπομπές από ελαφρά επιβατηγά και εμπορικά οχήματα (Euro 6)·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 37 και 53 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των αιτιολογικών σκέψεων 5 και 6 του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Ιουνίου 2007, που αφορά την έγκριση τύπου μηχανοκινήτων οχημάτων όσον αφορά εκπομπές από ελαφρά επιβατηγά και εμπορικά οχήματα (Euro 5 και Euro 6) και σχετικά με την πρόσβαση σε πληροφορίες επισκευής και συντήρησης οχημάτων (ΕΕ 2007, L 171, σ. 1), του παραρτήματος I του κανονισμού αυτού, καθώς και από υπέρβαση ή από κατάχρηση εξουσίας στις οποίες φέρεται ότι υπέπεσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 5α, παράγραφος 3, της αποφάσεως 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, για τον καθορισμό των όρων άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στην Επιτροπή (ΕΕ 1999, L 184, σ. 23), της αιτιολογικής σκέψεως 3 της αποφάσεως 2006/512/ΕΚ του Συμβουλίου, της 17ης Ιουλίου 2006, για την τροποποίηση της απόφασης 1999/468/ΕΚ περί καθορισμού των όρων άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στην Επιτροπή (ΕΕ 2006, L 200, σ. 11), της αιτιολογικής σκέψεως 25 του κανονισμού (ΕΚ) 715/2007, του άρθρου 5, παράγραφος 3, του τελευταίου αυτού κανονισμού, καθώς και από έλλειψη αρμοδιότητας της Επιτροπής προς έκδοση του προσβαλλόμενου κανονισμού και από υπέρβαση εξουσίας στην οποία αυτή φέρεται ότι υπέπεσε.