4.7.2016 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 243/45 |
Αναίρεση που άσκησε στις 12 Μαΐου 2016 ο José Luis Ruiz Molina κατά της αποφάσεως που εξέδωσε στις 2 Μαρτίου 2016 το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στην υπόθεση F-60/15, Ruiz Molina κατά ΓΕΕΑ
(Υπόθεση T-233/16 P)
(2016/C 243/50)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: José Luis Ruiz Molina (San Juan de Alicante, Ισπανία) (εκπρόσωποι: N. Lhoëst και S. Michiels, avocats)
Αναιρεσίβλητο: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
— |
να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 2ας Μαρτίου 2016 στην υπόθεση F-60/15· |
— |
να καταδικάσει το αναιρεσίβλητο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων τόσο ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης όσο και ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αναιρέσεώς του, ο αναιρεσείων προβάλλει τέσσερις λόγους.
1. |
Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 8, πρώτο εδάφιο, του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. |
2. |
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του δεδικασμένου που προκύπτει από την απόφαση της 15ης Σεπτεμβρίου 2011, Bennett κ.λπ. κατά ΓΕΕΑ, F-102/09, EU:F:2011:138. |
3. |
Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP (ΕΕ 1999, L 175, σ. 43) η οποία υλοποίησε τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 μεταξύ διεπαγγελματικών οργανώσεων γενικού χαρακτήρα, καθώς και από παράβαση των παγίων αρχών και προτύπων του διεθνούς κοινωνικού δικαίου σχετικά με τη σταθερότητα της απασχόλησης. |
4. |
Ο τέταρτος λόγος αντλείται από πλημμελή αιτιολογία της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως. |