Υπόθεση T‑570/16
HF
κατά
Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
«Υπαλληλική υπόθεση – Συμβασιούχος επικουρικός υπάλληλος – Άρθρο 24 του ΚΥΚ – Αίτηση αρωγής – Άρθρο 12α του ΚΥΚ – Ηθική παρενόχληση – Άρθρο 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ – Προβλεπόμενη από τον ΚΥΚ τετράμηνη προθεσμία απαντήσεως – Απόφαση της ΑΣΣΠΑ περί κινήσεως διοικητικής έρευνας – Μη τοποθέτηση της ΑΣΣΠΑ εντός της προβλεπόμενης από τον ΚΥΚ προθεσμίας απαντήσεως ως προς το υποστατό της προβαλλομένης ηθικής παρενοχλήσεως – Έννοια της σιωπηρής αποφάσεως περί απορρίψεως της αιτήσεως αρωγής – Ανυπόστατη πράξη – Απαράδεκτο»
Περίληψη – Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 24ης Απριλίου 2017
Υπαλληλικές προσφυγές – Βλαπτική πράξη – Έννοια – Σιωπηρή απόφαση περί απορρίψεως αιτήσεως αρωγής – Εμπίπτει – Εξαίρεση – Μη απάντηση της διοικήσεως λόγω της ανάγκης διενέργειας έρευνας
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 12α, 24 και 90 § 1)
Υπάλληλοι – Υποχρέωση αρωγής που βαρύνει τη διοίκηση – Εφαρμογή σε περιπτώσεις ηθικής παρενοχλήσεως – Υποβολή αιτήσεως αρωγής – Κίνηση διοικητικής έρευνας – Ανάγκη διεξαγωγής της έρευνας έως το τέλος της
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 12α και 24)
Υπάλληλοι – Υποχρέωση αρωγής που βαρύνει τη διοίκηση – Εφαρμογή σε περιπτώσεις ηθικής παρενοχλήσεως – Υποβολή αιτήσεως αρωγής – Κίνηση διοικητικής έρευνας – Συνέχιση της έρευνας πέραν της προθεσμίας που προβλέπει ο ΚΥΚ για την απάντηση σε αίτηση αρωγής – Γένεση σιωπηρής απορριπτικής αποφάσεως – Αποκλείεται
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 12α και 24)
Όταν η διοίκηση δεν παρέχει καμία απάντηση στην αίτηση αρωγής κατά την έννοια του άρθρου 24 του ΚΥΚ εντός της τετράμηνης προθεσμίας που προβλέπεται από το άρθρο 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, μπορεί να θεωρηθεί ότι υπήρξε σιωπηρή απάντηση της εν λόγω αρχής, συνιστάμενη στην απόρριψη της αιτήσεως αρωγής. Πράγματι, στην περίπτωση αυτή, τεκμαίρεται ότι η αρχή έκρινε ότι τα στοιχεία που προσκομίστηκαν προς στήριξη της αιτήσεως αρωγής δεν συνιστούν επαρκή αρχή αποδείξεως του υποστατού των προβαλλομένων πραγματικών περιστατικών που να ενεργοποιεί την υποχρέωση αρωγής. Η διαπίστωση της υπάρξεως μιας τέτοιας σιωπηρής αποφάσεως περί απορρίψεως της αιτήσεως αρωγής είναι στενά συνδεδεμένη με τη μη λήψη μέτρων από τη διοίκηση, όπως τα μέτρα που της επιβάλλει η υποχρέωση αρωγής που προβλέπεται από το άρθρο 24 του ΚΥΚ, καθόσον, στην περίπτωση αυτή, η διοίκηση θεωρεί σιωπηρώς μεν, κατ’ ανάγκην δε, ότι η περίπτωση δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της τελευταίας αυτής διατάξεως.
Ωστόσο, η περίπτωση αυτή διαφέρει από την περίπτωση στην οποία η διοίκηση, απαντώντας σε αίτηση αρωγής, έκρινε ότι επρόκειτο για επαρκή αρχή αποδείξεως που καθιστούσε απαραίτητη τη διενέργεια διοικητικής έρευνας προκειμένου να διαπιστωθεί εάν τα προβαλλόμενα πραγματικά περιστατικά συνιστούσαν όντως ηθική ή σεξουαλική παρενόχληση κατά την έννοια του άρθρου 12α του ΚΥΚ. Πράγματι, σε μια τέτοια περίπτωση, η έρευνα πρέπει να διεξαχθεί έως το τέλος της έτσι ώστε η διοίκηση, έχοντας διαφωτιστεί από τα πορίσματα της εκθέσεως της έρευνας να μπορέσει να λάβει συναφώς οριστική θέση, που να της επιτρέπει είτε να θέσει στο αρχείο την αίτηση αρωγής είτε, εφόσον τα προβαλλόμενα πραγματικά περιστατικά αποδεικνύονται αληθή και εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 12α του ΚΥΚ, ιδίως να κινήσει πειθαρχική διαδικασία προκειμένου να επιβάλει, ενδεχομένως, πειθαρχικές κυρώσεις κατά του φερομένου ως δράστη της παρενοχλήσεως.
(βλ. σκέψεις 54, 56, 57)
Προκειμένου για διοικητική έρευνα κινηθείσα από τη διοίκηση κατόπιν της υποβολής αιτήσεως αρωγής λόγω προβαλλομένης ηθικής παρενοχλήσεως, αυτός καθαυτόν ο σκοπός της διοικητικής αυτής έρευνας συνίσταται είτε στο να επιβεβαιωθεί είτε στο να αποκλεισθεί η ύπαρξη ηθικής παρενοχλήσεως κατά την έννοια του άρθρου 12α του ΚΥΚ, οπότε η αρμόδια για τη σύναψη των συμβάσεων προσλήψεως αρχή δεν μπορεί να προδικάσει την έκβαση της έρευνας και δεν νοείται να τοποθετηθεί, έστω και σιωπηρώς, ως προς το υποστατό της προβαλλομένης παρενοχλήσεως προτού λάβει τα αποτελέσματα της διοικητικής έρευνας. Δηλαδή, είναι σύμφυτο με την κίνηση της διοικητικής έρευνας να μη λαμβάνει η διοίκηση πρόωρα θέση, ουσιαστικά βάσει της μονομερούς περιγραφής των πραγματικών περιστατικών που περιέχεται στην αίτηση αρωγής, καθόσον οφείλει, αντιθέτως, να επιφυλαχθεί έως ότου ολοκληρωθεί η εν λόγω έρευνα, η οποία πρέπει να διενεργηθεί κατ’ αντιμωλία, με τη συμμετοχή του φερομένου ως δράστη της παρενοχλήσεως, με ταχύτητα και τηρουμένης της αρχής της εύλογης προθεσμίας..
Συναφώς, σε μια τέτοια περίπτωση, η διοίκηση υποχρεούται να διενεργήσει τη διοικητική έρευνα έως το τέλος της, ανεξαρτήτως του εάν έχει εν τω μεταξύ παύσει η παρενόχληση και ακόμη και αν ο αιτηθείς την αρωγή ή ο φερόμενος ως δράστης της παρενοχλήσεως έχει αποχωρήσει από το θεσμικό όργανο.
Η σημασία της διεξαγωγής της διοικητικής έρευνας έως το τέλος έγκειται επίσης στο ότι, αφενός η ενδεχόμενη αναγνώριση εκ μέρους της αρμόδιας για τη σύναψη των συμβάσεων προσλήψεως αρχής, μετά την περάτωση της διοικητικής έρευνας, η οποία ενδεχομένως διενεργείται με την αρωγή μιας διακριτής αρχής, όπως η συμβουλευτική επιτροπή, της υπάρξεως της ηθικής παρενοχλήσεως μπορεί να έχει, αυτή καθαυτήν, ευεργετικά αποτελέσματα στο πλαίσιο της θεραπευτικής διαδικασίας ανασυγκροτήσεως της προσωπικότητας του παρενοχληθέντος μόνιμου ή μη μονίμου υπαλλήλου και θα μπορέσει επιπλέον να χρησιμοποιηθεί από το θύμα για την ενδεχόμενη άσκηση εθνικού ενδίκου βοηθήματος στο πλαίσιο του οποίου θα εφαρμοστεί η υποχρέωση αρωγής της εν λόγω αρχής δυνάμει του άρθρου 24 του ΚΥΚ και δεν θα αποσβεσθεί κατά τη λήξη της περιόδου απασχολήσεως του ενδιαφερομένου μη μονίμου υπαλλήλου. Αφετέρου, η ολοκλήρωση της διοικητικής έρευνας μπορεί, αντιστρόφως, να παράσχει τη δυνατότητα ανατροπής των ισχυρισμών που προέβαλε το φερόμενο ως θύμα, καθιστώντας, επομένως, δυνατή την ανόρθωση της βλάβης που η κατηγορία αυτή, εφόσον αποδειχθεί αβάσιμη, μπορεί να έχει προκαλέσει στο πρόσωπο το οποίο η διαδικασία έρευνας αφορά ως φερόμενο δράστη της παρενοχλήσεως.
(βλ. σκέψεις 59-61)
Αντιθέτως προς τα ισχύοντα στα πειθαρχικά ζητήματα, ο ΚΥΚ δεν περιέχει ειδική διάταξη όσον αφορά την προθεσμία εντός της οποίας πρέπει να διενεργείται από τη διοίκηση η διοικητική έρευνα, ιδίως σε θέματα ηθικής παρενοχλήσεως. Συνεπώς, το γεγονός ότι η διοικητική έρευνα, που κινήθηκε προς απάντηση στην αίτηση αρωγής εντός προθεσμίας τεσσάρων μηνών μετά την υποβολή της σχετικής αιτήσεως, εξακολουθεί να εκκρεμεί πέραν της εν λόγω προθεσμίας δεν καθιστά δυνατό να καταλογιστεί στη διοίκηση σιωπηρή απάντηση με την οποία αυτή αρνήθηκε να δεχθεί το υποστατό των πραγματικών περιστατικών που προβάλλονταν με την αίτηση αρωγής ή θεώρησε ότι τα εν λόγω περιστατικά δεν συνιστούσαν ηθική παρενόχληση κατά την έννοια του άρθρου 12α του ΚΥΚ.
(βλ. σκέψη 62)