16.1.2017 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 14/28 |
Αναίρεση που άσκησε στις 16 Νοεμβρίου 2016 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 15 Σεπτεμβρίου 2016 στην υπόθεση T-386/14, Fih Holding και Fih Erhvervsbank κατά Επιτροπής
(Υπόθεση C-579/16 P)
(2017/C 014/34)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Flynn, K. Blanck-Putz, Α. Μπουχάγιαρ)
Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: FIH Holding A/S, FIH Erhvervsbank A/S
Αιτήματα
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
— |
να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 15ης Σεπτεμβρίου 2016, η οποία κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή στις 16 Σεπτεμβρίου 2016, στην υπόθεση T-386/14, Fih Holding και Fih Erhvervsbank κατά Επιτροπής· |
— |
να αποφανθεί το ίδιο επί της προσφυγής και να την απορρίψει ως νόμω αβάσιμη· και |
— |
να καταδικάσει τους καθ’ ων και προσφεύγοντες πρωτοδίκως στα δικαστικά έξοδα. |
Επικουρικώς, η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
— |
να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 15ης Σεπτεμβρίου 2016, η οποία κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή στις 16 Σεπτεμβρίου 2016, στην υπόθεση T-386/14, Fih Holding και Fih Erhvervsbank κατά Επιτροπής· και |
— |
να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου να εξετασθεί ο δεύτερος λόγος της προσφυγής· και |
— |
να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα της πρωτοβάθμιας και της αναιρετικής δίκης. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι, προκειμένου να κριθεί αν υπήρχε κρατική ενίσχυση στα μέτρα του 2012, η Επιτροπή έπρεπε να εφαρμόσει το κριτήριο του πιστωτή σε οικονομία αγοράς υπό το πρίσμα του κόστους που θα προκαλούνταν αν η Δανία δεν είχε λάβει τα μέτρα αυτά. Η κρίση αυτή του Γενικού Δικαστηρίου ενέχει πλάνη περί το δίκαιο, διότι το κόστος αυτό είναι η άμεση συνέπεια της κρατικής ενισχύσεως που είχε προηγουμένως χορηγηθεί από τη Δανία υπέρ της FIH, και από πάγια νομολογία του Δικαστηρίου προκύπτει σαφώς ότι η Επιτροπή δεν μπορεί να λαμβάνει υπόψη ένα τέτοιο κόστος όταν εξετάζει αν κράτος μέλος ενήργησε όπως θα είχε ενεργήσει ιδιώτης σε οικονομία αγοράς.