Αναίρεση που άσκησε στις 4 Αυγούστου 2016 η Wolf Oil Corp. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (μονομελές τμήμα) την 1η Ιουνίου 2016 στην υπόθεση T-34/15, Wolf Oil Corp. κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-437/16 P)

(2016/C 428/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Wolf Oil Corp. (εκπρόσωποι: P. Maeyaert και J. Muyldermans, advocaten)

Αναιρεσίβλητο: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την αίτησή της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα (στο εξής: Wolf Oil) ζητεί από το Δικαστήριο να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 1ης Ιουνίου 2016 στην υπόθεση T-34/15 (στο εξής: αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση), με την οποία το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή που η Wolf Oil είχε ασκήσει κατά της αποφάσεως του πέμπτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: EUIPO) της 31ης Οκτωβρίου 2014 (υπόθεση R 1596/2013-5). Η αίτηση αναιρέσεως βασίζεται σε δύο λόγους αναιρέσεως.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η Wolf Oil υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση δεν παραθέτει ορθή αιτιολογία και βασίζεται σε παραμορφωμένα αποδεικτικά στοιχεία, κατά το μέρος που με αυτήν δεν δόθηκε απάντηση σε σειρά επιχειρημάτων που είχε προβάλει η Wolf Oil, καθώς και σε σειρά ανακολουθιών που αυτή είχε επισημάνει, προκειμένου να στηρίξει τον λόγο ακυρώσεως ως προς το ότι το EUIPO είχε εφαρμόσει εσφαλμένως το κριτήριο του κινδύνου συγχύσεως (άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β') κατά τον κανονισμό (ΕΚ) για το σήμα της ΕΕ (1) (όπως πρόσφατα τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2015/2424 (2)) (στο εξής: κανονισμός για το σήμα της ΕΕ).

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η Wolf διατείνεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντίκειται στο άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού για το σήμα της ΕΕ, καθόσον βασίζεται σε εσφαλμένη εφαρμογή της αρχής του κινδύνου συγχύσεως. Ο συγκεκριμένος λόγος αναιρέσεως υποδιαιρείται σε τρία σκέλη. Με τα πρώτα δύο σκέλη του δευτέρου λόγου αναιρέσεως, προβάλλεται εσφαλμένη ερμηνεία του καθιερωμένου στη νομολογία του Γενικού Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου κανόνα ότι εννοιολογικές διαφορές μεταξύ δύο σημάτων δύνανται, σε ορισμένο βαθμό, να εξουδετερώσουν τις οπτικές και φωνητικές ομοιότητές τους. Με το τρίτο σκέλος του δευτέρου λόγου αναιρέσεως, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση βάλλεται κατά το μέρος που, κατά τη σφαιρική εκτίμηση του κινδύνου συγχύσεως, δεν ελήφθη υπόψη η πραγματική χρήση των σημάτων στην αγορά.

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (EE L 78, σ. 1).

(2)  Κανονισμός (ΕΕ) 2015/2424 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2015, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου για το κοινοτικό σήμα και του κανονισμού (ΕΚ) 2868/95 της Επιτροπής περί της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου για το κοινοτικό σήμα, και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 2869/95 της Επιτροπής σχετικά με τα πληρωτέα τέλη προς το Γραφείο Εναρμόνισης στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΕΕ L 341, σ. 21).