10.10.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 371/7

Αναίρεση που άσκησε στις 2 Αυγούστου 2016 η Bank Mellat κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 2 Ιουνίου 2016 στην υπόθεση T-160/13, Bank Mellat κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση C-430/16 P)

(2016/C 371/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Bank Mellat (εκπρόσωποι: S. Zaiwalla P. Reddy, Z. Burbeza, Solicitors, M. Brindle QC, R. Blakeley, J. MacLeod, Barristers)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

Να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου·

—

Να ακυρώσει το άρθρο 1, σημείο 15, του κανονισμού 1263 (1) είτε εξ ολοκλήρου είτε ως προς την τράπεζα·

—

Να κρίνει ότι το άρθρο 1, σημείο 6, της αποφάσεως 635 (2) δεν έχει εφαρμογή ως προς την τράπεζα· και

—

Να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα της κατ’ αναίρεση δίκης, καθώς και στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1.

Η αναιρεσείουσα, Bank Mellat (στο εξής: τράπεζα), ασκεί αναίρεση κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 2 Ιουνίου 2016 στην υπόθεση T-160/13 Bank Mellat κατά Συμβουλίου EU:T:2016:331 (στο εξής: απόφαση). Εν περιλήψει, η τράπεζα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε ως προς την απόφασή του να μην κάνει δεκτό το αίτημά της να ακυρωθούν ή να κριθούν ανεφάρμοστα ως προς αυτήν διάφορα μέτρα που συνιστούν «οικονομικό εμπάργκο» σε βάρος της, και ειδικότερα:

(1)

το άρθρο 1, σημείο 15, του κανονισμού (EΕ)1263/2012 του Συμβουλίου.

(2)

το άρθρο 1, σημείο 6, της αποφάσεως 2012/635/ΚΕΠΠΑ.

2.

Συγκεκριμένα, η τράπεζα προβάλλει τρεις λόγους αναιρέσεως σχετικά με πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο κατά την επί της ουσίας κρίση του επί του αιτήματος της τράπεζας:

(1)

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την ερμηνεία και εφαρμογή του όρου περί «αναγκαιότητας» του άρθρου 215 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΣΛΕΕ) (πρώτος λόγος).

(2)

Το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε όσον αφορά την κρίση του ότι το οικονομικό εμπάργκο είναι σύμφωνο με την αρχή της αναλογικότητας, με συνέπεια να υποπέσει σε επιπλέον ειδικότερα νομικά σφάλματα (δεύτερος λόγος).

(3)

Το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε ως προς την κρίση του ότι το οικονομικό εμπάργκο είναι σύμφωνο με άλλες γενικές αρχές του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτος λόγος).

3.

Η τράπεζα προβάλλει και δύο ευρύτερους λόγους αναιρέσεως σχετικά με πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο κατά την εκτίμησή του επί του παραδεκτού μέρους των αιτημάτων της:

(1)

Το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως διαχώρισε ορισμένα στοιχεία του οικονομικού εμπάργκο και έκρινε απαράδεκτα τα αιτήματα της τράπεζας ως προς αυτά (τέταρτος λόγος).

(2)

Το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε, ειδικότερα, ως προς την κρίση του ότι δεν είναι αρμόδιο σύμφωνα με το άρθρο 275 ΣΛΕΕ να αποφανθεί επί του αιτήματος που προέβαλε η τράπεζα όσον αφορά το άρθρο 1, σημείο 6, της αποφάσεως 2012/635/ΚΕΠΠΑ (πέμπτος λόγος).

4.

Η τράπεζα ζητεί να αναιρέσει το Δικαστήριο την απόφαση και να κάνει δεκτά τα αιτήματά της.

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 1263/2012 του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 2012, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 356, σ. 34).

(2)  Απόφαση 2012/635/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ 2012 L 282, σ. 58).