Αναίρεση που άσκησαν στις 10 Μαΐου 2016 οι Kühne + Nagel International AG κ.λπ. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο τμήμα) στις 29 Φεβρουαρίου 2016 στην υπόθεση T-254/12, Kühne + Nagel International AG κ.λπ. κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-261/16 P)

(2016/C 251/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Kühne + Nagel International AG, Kühne + Nagel Management AG, Kühne + Nagel Ltd, Kühne + Nagel Ltd, Kühne + Nagel Ltd (εκπρόσωποι: U. Denzel, C. von Köckritz και C. Klöppner, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι αναιρεσείουσες προβάλλουν πέντε λόγους αναιρέσεως:

Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον στηρίχθηκε στην προκείμενη ότι οι ενέργειες των NES και AMS ήταν αντίθετες προς το άρθρο 101 ΣΛΕΕ. Όμως, το άρθρο 101 ΣΛΕΕ δεν τυγχάνει εφαρμογής επί των εν λόγω ενεργειών, διότι αυτές δεν ήταν ικανές να επηρεάσουν το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών.

Δεύτερον, ο καθορισμός των προστίμων που επιβλήθηκαν στις αναιρεσείουσες βαρύνεται με πλάνη περί το δίκαιο. Ειδικότερα, διαπιστώθηκαν ενέργειες αντίθετες προς την απαγόρευση συμπράξεων, οι οποίες αφορούσαν μεμονωμένες τιμές [«fees» (αμοιβές) ή «surcharges» (πρόσθετα έξοδα)]. Το Γενικό Δικαστήριο όφειλε να υπολογίσει το προς επιβολή πρόστιμο μόνο βάσει των εσόδων από πράξεις που διενεργήθηκαν με εφαρμογή αυτών των τιμών. Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι η Επιτροπή, συνεκτιμώντας, κατά τον καθορισμό του προστίμου, επιπλέον έσοδα από άλλες πράξεις (και ειδικότερα τους ναύλους), παρέβη το σημείο 13 των κατευθυντηρίων γραμμών για τον υπολογισμό των προστίμων. Το Γενικό Δικαστήριο, στο μέτρο κατά το οποίο χρησιμοποίησε σιωπηρώς την ίδια μέθοδο και κατά την άσκηση του ελέγχου πλήρους δικαιοδοσίας, προέβη επίσης σε πεπλανημένη εκτίμηση στο πλαίσιο του ελέγχου αυτού.

Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως. Η K+N, σε αντίθεση με τις άλλες εταιρίες μεταφορών, δεν λειτουργεί με βάση το ενοποιημένο μοντέλο, αλλά, από οικονομικής απόψεως, άνω του 90 % των συναλλαγών της πραγματοποιείται με την κλασική ιδιότητα του ενδιαμέσου. Λόγω των ιδιαίτερα σημαντικών διαφορών ως προς το εφαρμοζόμενο επιχειρηματικό μοντέλο, το Γενικό Δικαστήριο όφειλε να προβεί σε διαφοροποίηση και να μην επιφυλάξει την ίδια μεταχείριση σε ανόμοιες καταστάσεις. Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο όφειλε να ακυρώσει τον υπολογισμό του προστίμου από την Επιτροπή και να επιβάλει στις αναιρεσείουσες πρόστιμο λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις πράξεις που διενεργήθηκαν με εφαρμογή των σχετικών «fees» ή «surcharges».

Τέταρτον, το πρόστιμο που επέβαλε το Γενικό Δικαστήριο είναι εντελώς δυσανάλογο. Το πρόστιμο που επιβεβαίωσε το Γενικό Δικαστήριο είναι προδήλως υπερβολικό και δεν δικαιολογείται ούτε για αποτρεπτικούς λόγους.

Πέμπτον, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη τους κανόνες περί εξαιρέσεως των αεροπορικών μεταφορών και κακώς εξέλαβε ως δεδομένο ότι το άρθρο 101 ΣΛΕΕ εφαρμοζόταν επί των NES και AMS.