29.3.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 111/12

1)

Πρέπει το άρθρο 14, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2006/54/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουλίου 2006, για την εφαρμογή της αρχής των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης (όπως αναδιατυπώθηκε), και το άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2000/78/ΕΚ (2) του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι είναι αρκούντως ακριβή και σαφή ώστε να εφαρμόζονται στην περίπτωση δημοσίου υπαλλήλου ο οποίος απολύθηκε, εφόσον:

2)

Πρέπει το άρθρο 14, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2006/54/ΕΚ καθώς και το άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2000/78/ΕΚ, σε συνδυασμό με τα άρθρα 30, 47 και 52, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι επιτρέπουν εθνικά μέτρα κατ’ άρθρο 157, παράγραφος 3, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και κατ’ άρθρο 21 του Zakon za zashtita ot diskriminatsia [νόμος για την προστασία από διακρίσεις], ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με το άρθρο 106, παράγραφος 1, σημείο 2, του Zakon za darzhavnia sluzhitel [νόμος περί δημοσίων υπαλλήλων], εφόσον οι τελευταίες ως άνω διατάξεις, στην περίπτωση απολύσεως δημοσίου υπαλλήλου η οποία αναφέρθηκε στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα (λόγω λύσεως της σχέσεως εργασίας κατόπιν μειώσεως του αριθμού των όμοιων υπηρεσιακών θέσεων στις οποίες υπηρετούν τόσο άνδρες όσο και γυναίκες), δεν καθορίζουν ρητώς ούτε υποχρέωση διεξαγωγής διαδικασίας επιλογής ούτε κριτήρια ως μέρος των κανόνων που διέπουν τις απολύσεις, τα οποία αμφότερα αναγνωρίζονται στη διοικητική και δικαστική πρακτική μόνον εφόσον η αρμόδια για την απόλυση υπηρεσία έχει εγκρίνει, κατά τη διακριτική της ευχέρεια, τέτοια διαδικασία και κριτήρια, ενώ αντιθέτως, σε παρόμοια περίπτωση απολύσεως εργαζομένου στη δημόσια διοίκηση με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, υφίσταται υποχρέωση διεξαγωγής διαδικασίας επιλογής και έχουν θεσπιστεί κριτήρια για τη διαδικασία αυτή ως μέρος των κανόνων που διέπουν τις απολύσεις σε αυτήν την υπηρεσία;

3)

Πρέπει το άρθρο 14, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2006/54/ΕΚ καθώς και το άρθρο 3, παράγραφος 1, στοιχείο γ', της οδηγίας 2000/78/ΕΚ, σε συνδυασμό με τα άρθρα 30, 47 και 52, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να ερμηνευθούν υπό την έννοια η απόλυση δημοσίου υπαλλήλου είναι αδικαιολόγητη και δεν συνάδει με τις ως άνω διατάξεις ακόμη και μόνο για τον λόγο ότι η διοικητική υπηρεσία δεν διεξήγαγε διαδικασία επιλογής ούτε εφάρμοσε αντικειμενικά κριτήρια και/ή δεν εξέθεσε τους λόγους στους οποίους βάσισε την απόφασή της να απολύσει το συγκεκριμένο πρόσωπο, εφόσον το πρόσωπο αυτό υπηρετούσε σε υπηρεσιακή θέση παρόμοια με άλλων προσώπων, ανδρών και γυναικών, και η απόλυση βασίστηκε σε ουδέτερη διάταξη;

4)

Πρέπει τα άρθρα 18 και 25 της οδηγίας 2006/54/ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 30 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι τηρείται η αρχή της αναλογικότητας και ότι δεν αντίκεινται σε διατάξεις του εθνικού δικαίου οι οποίες προβλέπουν αποζημίωση σε περίπτωση παράνομης απολύσεως, εφαρμόζονται επίσης σε περιπτώσεις παραβιάσεως της αρχής του δικαίου της Ένωσης περί ίσης μεταχειρίσεως σε θέματα εργασίας και απασχολήσεως, καθορίζουν ανώτατη διάρκεια έξι μηνών για την καταβολή της αποζημιώσεως και προσδιορίζουν επίσης το ύψος της, το οποίο αντιστοιχεί στον βασικό μισθό για την υπηρεσιακή θέση στην οποία υπηρετούσε ο απολυμένος, ωστόσο μόνον όταν και στον βαθμό που αυτός είναι άνεργος ή λαμβάνει χαμηλότερη αμοιβή, υπό την προϋπόθεση ότι, βάσει της εθνικής νομοθεσίας του οικείου κράτους μέλους, η αξίωσή του για επανατοποθέτηση στην ίδια υπηρεσιακή θέση υφίσταται αυτοτελώς και δεν αποτελεί μέρος της αξιώσεώς του για αποζημίωση;