Υπόθεση C‑629/16

Διαδικασία κινηθείσα από τον CX

(αίτηση του Verwaltungsgerichtshof
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή – Διεθνείς οδικές μεταφορές – Συμφωνία Συνδέσεως μεταξύ της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας – Άρθρο 9 – Πρόσθετο πρωτόκολλο – Άρθρα 41 και 42 – Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών – Ρήτρα standstill – Απόφαση 1/95 του Συμβουλίου Συνδέσεως ΕΚ-Τουρκίας – Άρθρα 5 και 7 – Ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων – Εθνική ρύθμιση περιορίζουσα το δικαίωμα των επιχειρήσεων μεταφορών με έδρα την Τουρκία να εκτελούν μεταφορές με τα οχήματά τους στην επικράτεια του οικείου κράτους μέλους – Υποχρέωση αποκτήσεως είτε άδειας που χορηγείται εντός των ορίων ποσοστώσεως που καθορίζεται βάσει διμερούς συμφωνίας μεταξύ του εν λόγω κράτους μέλους και της Τουρκίας είτε άδειας που χορηγείται για μεμονωμένη μεταφορά ως προς την οποία υφίσταται σημαντικό δημόσιο συμφέρον»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα)
της 11ης Ιουλίου 2018

1. Διεθνείς συμφωνίες – Συμφωνία Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας – Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών – Υπηρεσίες μεταφοράς – Έννοια – Κυκλοφορία στην επικράτεια κράτους μέλους οχημάτων επιχειρήσεων οδικής μεταφοράς εμπορευμάτων με έδρα την Τουρκία η οποία υπόκειται σε προηγούμενη άδεια – Άδεια χορηγούμενη ανεξάρτητα από την ποσότητα των μεταφερόμενων εμπορευμάτων – Εμπίπτει – Συνέπεια – Μη εφαρμογή των διατάξεων σχετικά με την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων μεταξύ της Τουρκικής Δημοκρατίας και της Ένωσης

   (Συμφωνία Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας· απόφαση 1/95 του Συμβουλίου Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας)

2. Διεθνείς συμφωνίες – Συμφωνία Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας – Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών – Υπηρεσίες μεταφοράς – Πρόσθετο πρωτόκολλο της Συμφωνίας Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας – Απόφαση 1/95 του Συμβουλίου Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας – Έλλειψη ειδικής ρυθμίσεως σχετικά με τις υπηρεσίες μεταφοράς – Κυκλοφορία στην επικράτεια κράτους μέλους οχημάτων επιχειρήσεων οδικής μεταφοράς εμπορευμάτων με έδρα την Τουρκία η οποία υπόκειται σε προηγούμενη άδεια – Επιτρέπεται – Προϋπόθεση

   (Συμφωνία Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας, άρθρο 15· Πρόσθετο πρωτόκολλο της Συμφωνίας Συνδέσεως ΕΟΚ–Τουρκίας, άρθρα 41 § 1 και 42· απόφαση 1/95 του Συμβουλίου Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας)

3. Διεθνείς συμφωνίες – Συμφωνία Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας – Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών – Ρήτρα standstill του άρθρου 41, παράγραφος 1, του Προσθέτου πρωτοκόλλου – Άμεσο αποτέλεσμα – Πεδίο εφαρμογής – Υπηρεσίες μεταφοράς – Εμπίπτουν

   (Πρόσθετο πρωτόκολλο της Συμφωνίας Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας, άρθρο 41 § 1)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 37, 41-43)

2.  Οι διατάξεις της Συμφωνίας Συνδέσεως μεταξύ της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας, η οποία υπογράφηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1963, στην Άγκυρα, από την Τουρκική Δημοκρατία, αφενός, και από τα κράτη μέλη της ΕΟΚ και την Κοινότητα, αφετέρου, και η οποία συνάφθηκε, εγκρίθηκε και επικυρώθηκε εξ ονόματος της τελευταίας με την απόφαση 64/732/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 23ης Δεκεμβρίου 1963, του πρόσθετου πρωτοκόλλου, το οποίο υπογράφηκε στις 23 Νοεμβρίου 1970, στις Βρυξέλλες, και το οποίο συνάφθηκε, εγκρίθηκε και επικυρώθηκε εξ ονόματος της Κοινότητας με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2760/72 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 1972, και της αποφάσεως 1/95 του Συμβουλίου Συνδέσεως ΕΚ-Τουρκίας, της 22ας Δεκεμβρίου 1995, για την εφαρμογή της οριστικής φάσης της τελωνειακής ένωσης, έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται σε ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, δυνάμει της οποίας οι επιχειρήσεις οδικής μεταφοράς εμπορευμάτων με έδρα την Τουρκία μπορούν να εκτελούν τέτοια μεταφορά με προορισμό το κράτος μέλος αυτό ή μέσω του εδάφους του μόνον εφόσον διαθέτουν έγγραφα που εκδίδονται εντός των ορίων της ποσόστωσης που καθορίζεται για αυτό το είδος μεταφοράς βάσει της διμερούς συμφωνίας που έχει συναφθεί μεταξύ του εν λόγω κράτους μέλους και της Τουρκικής Δημοκρατίας ή εφόσον τους έχει χορηγηθεί άδεια λόγω σημαντικού δημόσιου συμφέροντος, υπό την προϋπόθεση ότι η εν λόγω ρύθμιση δεν συνεπάγεται νέο περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών, υπό την έννοια του άρθρου 41, παράγραφος 1, του εν λόγω προσθέτου πρωτοκόλλου, πράγμα το οποίο εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

   Συναφώς, υπενθυμίζεται ότι από το άρθρο 15 της Συμφωνίας ΕΟΚ-Τουρκίας και από το άρθρο 42, παράγραφος 1, του πρόσθετου πρωτοκόλλου προκύπτει ότι οι διατάξεις του δικαίου της Ένωσης που εφαρμόζονται στις μεταφορές και οι πράξεις που έχουν εκδοθεί κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων αυτών είναι δυνατό να επεκταθούν από το Συμβούλιο Συνδέσεως στην Τουρκική Δημοκρατία, λαμβανομένης ιδίως υπόψη της γεωγραφικής θέσεώς της. Μέχρι σήμερα, ωστόσο, το Συμβούλιο Συνδέσεως δεν έχει λάβει κανένα μέτρο για την επέκταση στην Τουρκική Δημοκρατία των διατάξεων του δικαίου της Ένωσης που εφαρμόζονται στον τομέα των μεταφορών και συνεπώς, στο παρόν στάδιο εξελίξεως της συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας, καμία ειδική ρύθμιση δεν υφίσταται στον τομέα αυτό. Επομένως, επί όσο χρονικό διάστημα το Συμβούλιο Συνδέσεως δεν έχει θεσπίσει κανόνες σχετικούς με τις μεταφορές, σύμφωνα με το άρθρο 15 της Συμφωνίας ΕΟΚ-Τουρκίας και το άρθρο 42, παράγραφος 1, του προσθέτου πρωτοκόλλου, οι προϋποθέσεις της προσβάσεως των Τούρκων μεταφορέων στην αγορά μεταφορών της Ένωσης θα εξακολουθήσουν να καθορίζονται από τις εθνικές νομοθεσίες των κρατών μελών και από τις διμερείς συμφωνίες που έχουν συναφθεί μεταξύ των κρατών μελών και της Τουρκικής Δημοκρατίας.

   (βλ. σκέψεις 45-47, 58 και διατακτ.)

3.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 48-50)