Υπόθεση C‑93/16

Ornua Co-operative Ltd

κατά

Tindale & Stanton Ltd España, SL

(αίτηση του Audiencia Provincial de Alicante
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή – Διανοητική ιδιοκτησία – Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ενιαίος χαρακτήρας – Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 – Άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχεία βʹ και γʹ – Ομοιόμορφη προστασία του δικαιώματος που παρέχει το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τους κινδύνους σύγχυσης και από προσβολές της φήμης – Ειρηνική συνύπαρξη του σήματος αυτού με εθνικό σήμα χρησιμοποιούμενο από τρίτον σε τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Απουσία ειρηνικής συνύπαρξης αλλού στην Ένωση – Αντίληψη του μέσου καταναλωτή – Διαφορετικές αντιλήψεις που ενδέχεται να επικρατούν σε διαφορετικά τμήματα της Ένωσης»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 20ής Ιουλίου 2017

1. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης–Αποτελέσματα του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης–Δικαιώματα που παρέχει το σήμα–Δικαίωμα απαγόρευσης της χρήσης του σήματος–Χρήση πανομοιότυπου ή παρόμοιου σημείου το οποίο αφορά τα ίδια ή παρόμοια προϊόντα και υπηρεσίες–Κίνδυνος συγχύσεως με το σήμα–Κριτήρια εκτιμήσεως–Ειρηνική συνύπαρξη σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με εθνικό σήμα χρησιμοποιούμενο από τρίτον σε τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης–Απουσία τέτοιας ειρηνικής συνύπαρξης σε άλλο τμήμα της Ένωσης–Απουσία κινδύνου συγχύσεως–Δεν επιτρέπεται

   (Κανονισμός 207/2009 του Συμβουλίου, άρθρο 9 § 1, στοιχείο βʹ)

2. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης–Αποτελέσματα του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης–Δικαιώματα που παρέχει το σήμα–Δικαίωμα απαγόρευσης της χρήσης του σήματος–Χρήση πανομοιότυπου ή παρόμοιου σημείου το οποίο αφορά τα ίδια ή παρόμοια προϊόντα και υπηρεσίες–Κίνδυνος συγχύσεως περιοριζόμενος σε τμήμα της Ένωσης–Κριτήρια εκτιμήσεως–Συνεκτίμηση κρίσιμων παραγόντων υφιστάμενων σε τμήμα της Ένωσης προκειμένου να απαγορευθεί η χρήση σημείου σε άλλο τμήμα της Ένωσης–Προϋποθέσεις

   (Κανονισμός 207/2009 του Συμβουλίου, άρθρο 9 § 1, στοιχείο βʹ)

3. Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης–Αποτελέσματα του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης–Δικαιώματα που παρέχει το σήμα–Δικαίωμα απαγόρευσης της χρήσης του σήματος–Χρήση πανομοιότυπου ή παρόμοιου σημείου το οποίο αφορά τα ίδια ή παρόμοια προϊόντα και υπηρεσίες–Κίνδυνος συγχύσεως με το σήμα–Ειρηνική συνύπαρξη σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που χαίρει φήμης με σημείο σε τμήμα της Ένωσης–Απουσία τέτοιας ειρηνικής συνύπαρξης σε άλλο τμήμα της Ένωσης–Ύπαρξη εύλογης αιτίας που καθιστά θεμιτή τη χρήση του εν λόγω σημείου–Δεν υφίσταται

   (Κανονισμός 207/2009 του Συμβουλίου, άρθρο 9 § 1, στοιχείο γʹ)

1.  Το άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το σήμα της [Ευρωπαϊκής Ένωσης], έχει την έννοια ότι από το γεγονός ότι ένα σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ένα εθνικό σήμα συνυπάρχουν ειρηνικά σε τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν δύναται να συναχθεί ότι σε άλλο τμήμα της Ένωσης, όπου δεν παρατηρείται τέτοια ειρηνική συνύπαρξη του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του πανομοιότυπου προς το εν λόγω εθνικό σήμα σημείου, δεν υπάρχει κίνδυνος σύγχυσης μεταξύ του εν λόγω σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του σημείου αυτού.

   Πράγματι, αν ο δικαιούχος του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης προστατευόταν μόνον από προσβολές διαπραττόμενες στο σύνολο του εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα αδυνατούσε να αντιταχθεί στη χρήση πανομοιότυπων ή παρόμοιων σημείων που δημιουργούν κίνδυνο σύγχυσης σε τμήμα μόνον του εδάφους αυτού, τούτο δε παρά το γεγονός ότι το άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009 αποβλέπει στην προστασία του εν λόγω δικαιούχου, σε ολόκληρη την Ένωση, από κάθε χρήση η οποία προσβάλλει τη δηλωτική της προέλευσης λειτουργία του σήματός του.

   Κατά συνέπεια, όταν η χρήση σημείου δημιουργεί, σε τμήμα της Ένωσης, κίνδυνο σύγχυσης με σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ, σε άλλο τμήμα της Ένωσης, η ίδια χρήση δεν δημιουργεί τέτοιο κίνδυνο, τότε υφίσταται προσβολή του αποκλειστικού δικαιώματος που χορηγεί το σήμα αυτό. Στην περίπτωση αυτή, το επιλαμβανόμενο δικαστήριο σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να απαγορεύει τη διάθεση στο εμπόριο των οικείων προϊόντων που φέρουν το επίμαχο σημείο, τούτο δε για το σύνολο του εδάφους της Ένωσης, εξαιρουμένου του τμήματος ως προς το οποίο έχει διαπιστωθεί απουσία κινδύνου σύγχυσης (απόφαση της 22ας Σεπτεμβρίου 2016, combit Software,C‑223/15, EU:C:2016:719, σκέψεις 25 και 36).

   Κατά τα λοιπά, από τη νομολογία του Δικαστηρίου προκύπτει ότι η εξέταση της ύπαρξης κινδύνου σύγχυσης σε τμήμα της Ένωσης πρέπει να στηρίζεται σε σφαιρική εκτίμηση όλων των κρίσιμων παραγόντων της συγκεκριμένης υπόθεσης και ότι η εκτίμηση αυτή πρέπει να περιλαμβάνει την οπτική, φωνητική ή εννοιολογική σύγκριση του σήματος και του χρησιμοποιούμενου από τον τρίτο σημείου, πράγμα το οποίο ενδέχεται να οδηγήσει, ιδιαίτερα για γλωσσικούς λόγους, σε διαφορετικά συμπεράσματα ως προς ένα τμήμα της Ένωσης σε σχέση με άλλο (βλ., συναφώς, απόφαση της 22ας Σεπτεμβρίου 2016, combit Software,C‑223/15, EU:C:2016:719, σκέψεις 31 και 33 καθώς και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

   (βλ. σκέψεις 32, 33, 36, 38, διατακτ. 1)

2.  Το άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι τα στοιχεία τα οποία είναι κρίσιμα, κατά τη γνώμη του δικαστηρίου σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιλαμβάνεται αγωγής για παραποίηση/απομίμηση σήματος, για την εκτίμηση του ζητήματος αν ο δικαιούχος σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει εξουσία να απαγορεύσει τη χρήση σημείου σε τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο δεν αφορά η εν λόγω αγωγή μπορούν να ληφθούν υπόψη από το δικαστήριο αυτό προς εκτίμηση του αν ο δικαιούχος έχει εξουσία να απαγορεύσει τη χρήση του εν λόγω σημείου στο τμήμα της Ένωσης το οποίο αφορά η ως άνω αγωγή, υπό τον όρο ότι οι συνθήκες της αγοράς και οι κοινωνικοπολιτιστικές περιστάσεις δεν διαφέρουν σημαντικά από το ένα εκ των εν λόγω τμημάτων της Ένωσης στο άλλο.

   (βλ. σκέψη 47, διατακτ. 2)

3.  Το άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 207/2009 έχει την έννοια ότι από το γεγονός ότι ένα σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο χαίρει φήμης και ένα σημείο συνυπάρχουν ειρηνικά σε τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν δύναται να συναχθεί ότι σε άλλο τμήμα της Ένωσης, όπου δεν παρατηρείται τέτοια ειρηνική συνύπαρξη, υπάρχει εύλογη αιτία που καθιστά θεμιτή τη χρήση του εν λόγω σημείου.

   (βλ. σκέψη 60, διατακτ. 3)