9.11.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 371/27


Αναίρεση που άσκησε στις 28 Αυγούστου 2015 ο CX κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 18 Ιουνίου 2015 στην υπόθεση F-27/13, CX κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-496/15 P)

(2015/C 371/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: CX (Enghien, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: É. Boigelot, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να κρίνει την αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή και βάσιμη·

κατά συνέπεια, να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 18ης Ιουνίου 2015, επιδοθείσα την ημέρα της δημοσιεύσεώς της, στην υπόθεση F-27/13· και

να κρίνει το ίδιο επί της διαφοράς, να δεχθεί τα αρχικά αιτήματα του νυν αναιρεσείοντος και, ως εκ τούτου, να κάνει δεκτά τα αιτήματα που είχε διατυπώσει αυτός πρωτοδίκως, αποκλειομένου οποιουδήποτε νέου αιτήματος·

εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την καθής στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεώς του, ο αναιρεσείων προβάλλει τρεις λόγους.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από πολλαπλή προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και από το ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης (στο εξής: ΔΔΔ) τα αγνόησε, από το μη υποστατό των προσαπτομένων πραγματικών περιστατικών, από την άρνηση τόσο της Επιτροπής όσο και του ΔΔΔ να προβούν στις εξακριβώσεις που ήταν απαραίτητες προς διαπίστωση της αλήθειας, καθώς και από πολλαπλή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 4 και 6 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ) και του άρθρου 9 του παραρτήματος IX του ΚΥΚ, στο μέτρο που το ΔΔΔ αναγνωρίζει ότι η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή δεν έχει την εξουσία να τιμωρήσει τον εμπλεκόμενο υπάλληλο ορίζοντας ευθέως την «κατάταξή» του σε συγκεκριμένο βαθμό, αλλά μόνον την εξουσία να τον υποβιβάσει, χωρίς ωστόσο να αντλεί δεόντως τις εκ της εξουσίας αυτής συνέπειες.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και από πολλαπλή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.