12.10.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 337/19

Προσφυγή της 10ης Ιουλίου 2015 — Germanwings κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-375/15)

(2015/C 337/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Germanwings GmbH (Κολωνία, Γερμανία) (εκπρόσωπος: A. Martin-Ehlers, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 1ης Οκτωβρίου 2014 στην υπόθεση SA.27339 (2012/C) (πρώην 2011/NN) — Αερολιμένας Zweibrücken και αεροπορικές εταιρίες που χρησιμοποιούν τον αερολιμένα αυτό, ιδίως δε

—	το άρθρο 1, παράγραφος 2, αυτής, κατά το μέρος που σε αυτό μνημονεύεται η σύμβαση που συνήφθη το 2006 με την εταιρία Germanwings GmbH, και

—	το άρθρο 3, παράγραφος 3, στοιχείο ε',

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 11ης Μαΐου 2015, GESTDEM 2015/1288,

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Όσον αφορά το πρώτο αίτημα της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει κατ’ ουσίαν τα ακόλουθα:

1.	Εσφαλμένη και ελλιπής παρουσίαση των πραγματικών περιστατικών Ως προς την πτυχή αυτή, υποστηρίζεται ότι η καθής προέβη σε εσφαλμένη, αντιφατική και ελλιπή παρουσίαση ορισμένων πραγματικών περιστατικών.

2.	Πλημμελής αιτιολογία Στο πλαίσιο αυτό, υποστηρίζεται ιδίως ότι οι δαπάνες υποδομής, τις οποίες η Επιτροπή συσχετίζει με σύμβαση που συνάφθηκε το 2006 μεταξύ της προσφεύγουσας και του φορέα διαχειρίσεως του αερολιμένα Zweibrücken, δεν αποτέλεσαν αντικείμενο αναλυτικής παρουσιάσεως.

Έλλειψη ποσού προς επιστροφή σε βάρος της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι η καθής δεν διενήργησε δική της εξέταση όσον αφορά το πλαίσιο στο οποίο εντάσσονταν οι δαπάνες υποδομής. Περαιτέρω, ο εκ μέρους της Επιτροπής συσχετισμός των δαπανών αυτών με τη σύμβαση που συνήψε η προσφεύγουσα το έτος 2006 δεν είναι σύννομος, διότι έρχεται σε αντίθεση με τη μέχρι τούδε διοικητική πρακτική της Επιτροπής και διότι η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη καταφανή πραγματικά περιστατικά. Επικουρικώς, υποστηρίζεται συναφώς ότι ο συσχετισμός των δαπανών αυτών έπρεπε να είναι σαφώς πιο περιορισμένος.

4.	Έλλειψη αιτιολογίας από την Επιτροπή ως προς τον κρατικό χαρακτήρα Ως προς την πτυχή αυτή, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν αιτιολόγησε γιατί στην υπό κρίση περίπτωση πρόκειται περί κρατικής ενισχύσεως.

Επικουρικώς, παραβίαση της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης

Τέλος, σε σχέση με το πρώτο αίτημα της προσφυγής υποστηρίζεται ότι τυχόν αίτημα επιστροφής της εικαζόμενης κρατικής ενισχύσεως είναι αντίθετο προς την αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

Όσον αφορά το δεύτερο αίτημα της προσφυγής, η προσφεύγουσα υποστηρίζει κατ’ ουσίαν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι αρκούντως αιτιολογημένη και ότι η Επιτροπή προέβη σε πεπλανημένη ερμηνεία του άρθρου 4, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 (1).

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ L 145, σ. 43).