|
24.8.2015 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 279/49 |
Αναίρεση που άσκησε στις 7 Ιουλίου 2015 η Maria Luisa Garcia Minguez κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 28 Απριλίου 2015 στην υπόθεση F-72/14, Garcia Minguez κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-357/15 P)
(2015/C 279/62)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Maria Luisa Garcia Minguez (εκπρόσωποι: L. Ortiz Blanco και Á. Givaja Sanz, δικηγόροι)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
|
— |
να αναιρέσει τη διάταξη του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 28ης Απριλίου 2015 στην απόφαση F-72/14· |
|
— |
να αποφανθεί επί της υποθέσεως F-72/14 και να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής με την οποία δεν έγινε δεκτή η συμμετοχή της αναιρεσείουσας στον εσωτερικό διαγωνισμό COM/3/AD9/13· και |
|
— |
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αναιρέσεως η αναιρεσείουσα προβάλλει τρεις λόγους.
|
1. |
Ο πρώτος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την ερμηνεία των εννοιών «Επιτροπή» και «θεσμικό όργανο» που περιλαμβάνονται στην προκήρυξη του διαγωνισμού, καθώς και στα άρθρα 27 και 29 του ΚΥΚ. Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι ο Εκτελεστικός Οργανισμός Εκπαίδευσης, Οπτικοακουστικών Θεμάτων και Πολιτισμού (EACEA) θα έπρεπε να εκληφθεί ως τμήμα της Επιτροπής προκειμένου να καθοριστούν τα πρόσωπα τα οποία έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε εσωτερικό διαγωνισμό. |
|
2. |
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την ερμηνεία των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων, καθώς και των άρθρων 27 και 29 του ΚΥΚ. Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι είναι παράνομο το να γίνεται δεκτή η συμμετοχή σε εσωτερικό διαγωνισμό υπαλλήλων οι οποίοι εργάζονται άμεσα σε ένα θεσμικό όργανο, περιλαμβανομένων και εκείνων που είναι αποσπασμένοι σε εκτελεστικό οργανισμό, και να αποκλείονται, ταυτοχρόνως, οι λοιποί υπάλληλοι του ίδιου οργανισμού. |
|
3. |
Ο τρίτος λόγος, ο οποίος προβάλλεται επικουρικώς, αντλείται από παράβαση της υποχρεώσεως απαντήσεως σε λόγο προβαλλόμενο με την προσφυγή, από έλλειψη αιτιολογήσεως και από πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την ερμηνεία των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων, καθώς και των ίδιων των πράξεων των θεσμικών οργάνων. Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η ιδιαίτερη κατάστασή της — είχε ασκήσει, κατόπιν συμφωνίας της Επιτροπής, χρέη προϊσταμένης δύο διευθύνσεων που περιλαμβάνονται στο οργανόγραμμα της Επιτροπής — δικαιολογεί το να γίνει δεκτή η συμμετοχή της στον οικείο εσωτερικό διαγωνισμό. |