7.9.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 294/76

Προσφυγή της 16ης Ιουνίου 2015 — Ocean Capital Administration κ.λπ. κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-332/15)

(2015/C 294/91)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Ocean Capital Administration GmbH (Αμβούργο, Γερμανία), First Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), First Ocean GmbH & Co. KG (Αμβούργο), Second Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Second Ocean GmbH & Co. KG (Αμβούργο), Third Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Third Ocean GmbH & Co. KG (Αμβούργο), Fourth Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Fourth Ocean GmbH & Co. KG (Αμβούργο), Fifth Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Fifth Ocean GmbH & Co. KG (Αμβούργο), Sixth Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Sixth Ocean GmbH & Co. KG (Αμβούργο), Seventh Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Seventh Ocean GmbH & Co. KG (Αμβούργο), Eighth Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Eighth Ocean GmbH & Co. KG (Αμβούργο), Ninth Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Ninth Ocean GmbH & Co. KG (Αμβούργο), Tenth Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Tenth Ocean GmbH & Co. KG (Αμβούργο), Eleventh Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Eleventh Ocean GmbH & Co. KG (Αμβούργο), Twelfth Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Twelfth Ocean GmbH & Co. KG (Αμβούργο), Thirteenth Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Fourteenth Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Fifteenth Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), Sixteenth Ocean Administration GmbH (Αμβούργο), IRISL Maritime Training Institute (Τεχεράνη, Ιράν), Kheibar Co. (Τεχεράνη), Kish Shipping Line Manning Co. (Kish Island, Ιράν) (εκπρόσωποι: P. Moser, QC, E. Metcalfe, Barrister, και M. Taher, Solicitor)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να κηρύξει ανεφάρμοστα τόσο την απόφαση 2013/497/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου της 10ης Οκτωβρίου 2013, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ L 272, σ. 46) όσο και τον κανονισμό (ΕΕ) 971/2013 του Συμβουλίου, της 10ης Οκτωβρίου 2013, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 (ΕΕ L 272, σ. 1) για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, δεχόμενο την ένσταση ελλείψεως νομιμότητας·

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2015/556 του Συμβουλίου, της 7ης Απριλίου 2015, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου (ΕΕ L 92, σ. 101), και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2015/549 του Συμβουλίου, της 7ης Απριλίου 2015, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 (ΕΕ L 92, σ. 12), σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, καθόσον τις αφορούν·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη των αιτημάτων τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν δύο λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται, δυνάμει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, ένσταση ελλείψεως νομιμότητας και ζητείται να κηρυχθούν ανεφάρμοστα τόσο η απόφαση 2013/497/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου της 10ης Οκτωβρίου 2013, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ L 272, σ. 46), όσο και ο κανονισμός (ΕΕ) 971/2013 του Συμβουλίου, της 10ης Οκτωβρίου 2013, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 (ΕΕ L 272, σ. 1) για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν.

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι τα κριτήρια που προβλέπονται από την απόφαση και τον κανονισμό, πρώτον, στερούνται επαρκούς νομικού ερείσματος, δεύτερον, στερούνται επαρκούς πραγματικού ερείσματος, εφόσον το Γενικό Δικαστήριο έκρινε με την απόφασή του στην υπόθεση T-489/10, IRISL κατά Συμβουλίου, ECLI:EU:T:2013:453, ότι η Islamic Republic of Iran Shipping Lines («IRISL») δεν παρέβη τα περιοριστικά μέτρα τα οποία είχε επιβάλει το Συμβούλιο Ασφαλείας, τρίτον, θίγουν το δικαίωμά τους σε αποτελεσματική δικαστική προστασία και παραβιάζουν τις αρχές ne bis in idem και res judicata, τέταρτον, εισάγουν αδικαιολόγητη και δυσανάλογη δυσμενή μεταχείριση εις βάρος οντοτήτων που φέρονται να ανήκουν στην IRISL ή να ελέγχονται από αυτήν, πέμπτον, προσβάλλουν τα δικαιώματά τους άμυνας, έκτον, θίγουν αδικαιολόγητα και δυσανάλογα άλλα θεμελιώδη δικαιώματά τους, όπως το δικαίωμα ιδιοκτησίας, την επιχειρηματική τους ελευθερία και τη φήμη τους, και έβδομον, συνιστούν κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους του Συμβουλίου, καθόσον το τελευταίο απλώς επέβαλε εκ νέου τα ίδια περιοριστικά μέτρα στις προσφεύγουσες, αγνοώντας τη δεσμευτική απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου.

Με τον δεύτερο λόγο ζητείται, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, η ακύρωση τόσο της αποφάσεως (ΚΕΠΠΑ) 2015/556 του Συμβουλίου, της 7ης Απριλίου 2015, για την τροποποίηση της αποφάσεως 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου (ΕΕ L 92, σ. 101), όσο και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2015/549 του Συμβουλίου, της 7ης Απριλίου 2015, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 (ΕΕ L 92, σ. 12), σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, καθόσον τις αφορούν.

Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν συναφώς ότι η απόφαση και ο κανονισμός, πρώτον, στερούνται επαρκούς νομικού ερείσματος, δεύτερον, ενέχουν πρόδηλα σφάλματα εκτιμήσεως, τρίτον, στερούνται επαρκούς πραγματικού ερείσματος, τέταρτον, προσβάλλουν τα δικαιώματά τους άμυνας και ενέχουν παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, πέμπτον, θίγουν το δικαίωμα σε αποτελεσματική δικαστική προστασία και παραβιάζουν την αρχή ne bis in idem και την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, και έκτον, προσβάλλουν αδικαιολόγητα και δυσανάλογα θεμελιώδη δικαιώματά τους, όπως το δικαίωμα ιδιοκτησίας και την επιχειρηματική τους ελευθερία.