16.3.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 89/40

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και, ειδικότερα, το άρθρο 1 της αποφάσεως, καθόσον διαπιστώνει την ύπαρξη κρατικής ενισχύσεως ασύμβατης προς την εσωτερική αγορά όσον αφορά την HISPASAT,

—

να ακυρώσει, κατά συνέπεια, τις εντολές ανακτήσεως που προβλέπουν τα άρθρα 3 και 4 της αποφάσεως, και

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας.

1.

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή, ορίζοντας την HISPASAT S.A ως άμεσο δικαιούχο του προσβαλλόμενου μέτρου υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών λόγω της οποίας πρέπει να ακυρωθεί η απόφαση, δεδομένου ότι η εν λόγω επιχείρηση δεν συμμετείχε στα μέτρα ούτε επωφελήθηκε από αυτά. Προβάλλει επίσης ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραβίασε την αρχή της χρηστής διοικήσεως κρίνοντας, μετά την έναρξη της έρευνας, ότι η HISPASAT S.A. είναι δικαιούχος των μέτρων, παραλείποντας να αναλύσει την κρίσιμη πραγματική κατάσταση και να παράσχει στην προσφεύγουσα δικαίωμα ακροάσεως κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας.

2.

Επικουρικώς, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή παραβίασε τα άρθρα 106 και 107 ΣΛΕΕ, καθώς και το Πρωτόκολλο 26 ΣΛΕΕ, δεδομένου ότι τα μέτρα που προσβάλλει η επίμαχη απόφαση δεν συνιστούν κρατική ενίσχυση καθότι δεν υπάρχει οικονομική δραστηριότητα, αλλά πρόκειται περί δραστηριότητας αναγόμενης στην άσκηση κυριαρχικής εξουσίας. Επικουρικώς, η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένως καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα επίμαχα μέτρα δεν αφορούν την παροχή δημόσιας υπηρεσίας κοινής ωφελείας (ΥΓΟΣ) και ότι, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής η νομολογία Altmark ούτε η απόφαση ΥΓΟΣ 2005/842/EΚ (Απόφαση 86.2), βάσει της οποίας θα μπορούσε να κριθεί είτε ότι δεν υπάρχει κρατική ενίσχυση είτε ότι η ενδεχόμενη κρατική ενίσχυση είναι συμβατή με την εσωτερική αγορά.

3.

Η προσφεύγουσα προβάλλει επίσης ότι τα επίμαχα μέτρα δεν είναι σε θέση να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό ή να επηρεάσουν το εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών.

4.

Επίσης, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, στην προσβαλλόμενη απόφαση, η συμβατότητα της ενισχύσεως βάσει του άρθρου 107.3 ΣΛΕΕ έχει αξιολογηθεί κατά τρόπο εσφαλμένο: (i) πρώτον, καθόσον η αρχή της τεχνολογικής ουδετερότητας εκλαμβάνεται ως απόλυτη αρχή και, (ii) δεύτερον, καθόσον τα επίμαχα μέτρα είναι αντίθετα προς την τεχνολογική ουδετερότητα παρά τα αντίθετα συμπεράσματα στα οποία καταλήγουν οι τεχνικές εκθέσεις που προσκόμισε η Junta, οι κεντρικές ισπανικές αρχές και ένας οικονομικός φορέας του ιδιωτικού τομέα, (iii) τρίτον, καθόσον κρίθηκε ότι τα επίμαχα μέτρα δεν ήταν κατάλληλα ούτε σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας και (iv) τέταρτον, καθόσον θεωρήθηκε ότι το μέτρο προκαλεί περιττές στρεβλώσεις του ανταγωνισμού.

5.

Επικουρικώς, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η απόφαση παραβαίνει τον κανονισμό 659/1999 καθότι ανέλυσε κατά τρόπο εσφαλμένο την υφιστάμενη ενίσχυση συμφώνως προς το άρθρο 1, στοιχείο β', περίπτωση v.