Υπόθεση C‑129/15

H. M.

κατά

Agentsia za darzhavna finansova inspektsia (ADFI)

(αίτηση του Administrativen sad Sofia-grad

για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προδικαστική παραπομπή — Δημόσιες συμβάσεις προμηθειών — Οδηγία 2004/18/ΕΚ — Άρθρο 1, παράγραφος 9 — Έννοια του “οργανισμού δημοσίου δικαίου” — Νοσοκομειακό ίδρυμα συσταθέν ως κερδοσκοπικού χαρακτήρα το συνολικό κεφάλαιο του οποίου ανήκει σε ιδιώτες — Έσοδα προερχόμενα σε ποσοστό άνω του 50 % ή 30 % από πληρωμές από το δημόσιο σύστημα ασφαλίσεως υγείας ως αντιστάθμιση για την παροχή ιατρικών υπηρεσιών — Άρθρο 7, στοιχείο βʹ — Εκτιμώμενη αξία της συμβάσεως — Μη καλυπτόμενο κατώτατο όριο — Βέβαιο διασυνοριακό ενδιαφέρον — Έλλειψη πληροφοριών — Άρθρο 53, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου — Προδήλως απαράδεκτο»

Περίληψη – Διάταξη του Δικαστηρίου (ένατο τμήμα) της 7ης Ιουλίου 2016

1. Προδικαστικά ερωτήματα – Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου – Όρια – Ερωτήματα προδήλως άσχετα με την υπόθεση και υποθετικά ερωτήματα υποβαλλόμενα σε πλαίσιο που αποκλείει τη δυνατότητα να δοθεί χρήσιμη απάντηση – Ερωτήματα άσχετα με το αντικείμενο της διαφοράς της κύριας δίκης – Απαράδεκτο

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

2. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Διαδικασίες συνάψεως δημοσίων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών – Οδηγία 2004/18 – Πεδίο εφαρμογής – Σύμβαση αξίας υπολειπόμενης του κατώτατου χρηματικού ορίου που καθορίζει η οδηγία – Δεν εμπίπτει – Εφαρμογή των θεμελιωδών αρχών και των γενικών αρχών της Συνθήκης ΛΕΕ – Προϋπόθεση – Σύμβαση που εμφανίζει βέβαιο διασυνοριακό ενδιαφέρον – Κριτήρια εκτιμήσεως

   (Οδηγία 2004/18 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1251/2011, άρθρο 7, στοιχείο βʹ)

3. Προδικαστικά ερωτήματα – Παραδεκτό – Υποχρέωση παροχής στο Δικαστήριο επαρκών διευκρινίσεων σχετικά με το πραγματικό και νομικό πλαίσιο – Ύπαρξη ενδεχόμενου διασυνοριακού ενδιαφέροντος – Ύπαρξη στοιχείων που καθιστούν δυνατό να δοθεί χρήσιμη απάντηση – Δεν συντρέχει – Προδήλως απαράδεκτο

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου, άρθρο 94· οδηγία 2004/18 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1251/2011, άρθρο 7, στοιχείο βʹ)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 19)

2.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 27, 28)

3.  Πρέπει να κηρυχθεί προδήλως απαράδεκτη η αίτηση προδικαστικής αποφάσεως σχετικά με διαδικασία συνάψεως δημοσίας συμβάσεως προμηθειών των οποίων η αξία δεν υπερβαίνει το κατώτατο όριο της οδηγίας 2004/18, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1251/2011, εφόσον το εθνικό δικαστήριο δεν περιέλαβε κανένα στοιχείο που θα παρείχε στο Δικαστήριο πληροφορίες για την ύπαρξη βέβαιου διασυνοριακού ενδιαφέροντος. Όπως, όμως, προκύπτει από το άρθρο 94 του Κανονισμού Διαδικασίας, η αίτηση προδικαστικής αποφάσεως πρέπει να παρέχει στο Δικαστήριο έκθεση των πραγματικών στοιχείων στα οποία στηρίζονται τα ερωτήματα και της σχέσεως που υφίσταται μεταξύ των στοιχείων αυτών και των προδικαστικών ερωτημάτων. Επομένως, η διαπίστωση των αναγκαίων στοιχείων που καθιστούν δυνατό να εξακριβωθεί αν υφίσταται βέβαιο διασυνοριακό ενδιαφέρον, καθώς και, γενικώς, το σύνολο των διαπιστώσεων στις οποίες αρμόδια να προβούν είναι τα εθνικά δικαστήρια και από τις οποίες εξαρτάται η δυνατότητα εφαρμογής μιας πράξεως παραγώγου ή πρωτογενούς δικαίου της Ένωσης, έπρεπε να πραγματοποιηθεί πριν από την παραπομπή των ερωτημάτων στο Δικαστήριο.

   Για το ζήτημα αυτό, υπάρχουν, βεβαίως, περιπτώσεις στις οποίες το Δικαστήριο, χωρίς το αιτούν δικαστήριο να του έχει παράσχει ρητώς σχετικές πληροφορίες, μπορεί να συναγάγει από τα στοιχεία της αποφάσεως περί παραπομπής την ύπαρξη, ενδεχομένως, βέβαιου διασυνοριακού ενδιαφέροντος, τούτο δεν ισχύει όμως όταν, ελλείψει οποιουδήποτε στοιχείου αυτής της φύσεως στην απόφαση περί παραπομπής, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν μπορεί να συναγάγει κάτι τέτοιο. Υπό τις συνθήκες αυτές, το Δικαστήριο δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει χρήσιμη απάντηση στα ερωτήματα που υπέβαλε το αιτούν δικαστήριο για την επίλυση της ενώπιόν του υποθέσεως, πράγμα που αποτελεί τον σκοπό της συνεργασίας που καθιερώνεται στο άρθρο 267 ΣΛΕΕ.

   (βλ. σκέψεις 29-32 και διατακτ.)