Αναίρεση που άσκησε στις 7 Δεκεμβρίου 2015 η Viasat Broadcasting UK Ltd κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 24 Σεπτεμβρίου 2015 στην υπόθεση T-674/11 TV2/Danmark κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-657/15 P)

(2016/C 059/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Viasat Broadcasting UK Ltd (εκπρόσωποι: M. Honoré και S. Kalsmose-Hjelmborg, advokater)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: TV2 Danmark A/S, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Βασίλειο της Δανίας

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Όσον αφορά το πρώτο αίτημα, η Viasat ισχυρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο διαπίστωσε, εσφαλμένα, ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη κρίνοντας ότι τα έσοδα από τις διαφημίσεις που εισέπραξε η TV2 Reklame A/S το 1995 και το 1995 συνιστούσαν κρατική ενίσχυση.

Η Viasat υποστηρίζει επιπλέον ότι τα διαφημιστικά έσοδα του 1995 και του 1996 συνεπάγονταν τη μεταβίβαση κρατικών πόρων, δεδομένου ότι τα διαφημιστικά έσοδα μεταφέρονταν μέσω της εταιρίας TV2 Reklame A/S και του Ταμείου TV2, που ήταν αμφότερα υπό κρατικό έλεγχο. Περαιτέρω, η πραγματική χρήση των πόρων αποφασιζόταν από τον Υπουργό Πολιτισμού (Kulturministeren) και την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Οικονομικών (Folketingets Finansudvalg). Το Γενικό Δικαστήριο έκρινε επίσης εσφαλμένα ότι η TV2 είχε εκ του νόμου δικαίωμα επί των πόρων του Ταμείου TV2 ή επί τμημάτων αυτών.

Όσον αφορά το δεύτερο αίτημα, η Viasat υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο πλανήθηκε δεχόμενο το επιχείρημα της προσφεύγουσας ότι επληρούτο εν προκειμένω η δεύτερη προϋπόθεση Altmark (σκέψεις 88 έως 111). Η Viasat παρατηρεί ότι, στην απόφασή του, το Γενικό Δικαστήριο εξετάζει μόνον την ερμηνεία της προσβαλλομένης αποφάσεως την οποία η Επιτροπή, κατά την άποψη του Γενικού Δικαστηρίου, θα έπρεπε να είχε υποβάλει με τα υπομνήματά της ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, χωρίς να εξετάσει την αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο στα σημεία 114 έως 116 της προσβαλλομένης αποφάσεως από το οποίο να προκύπτει ότι η δεύτερη προϋπόθεση Altmark περιλαμβάνει μια απαίτηση αποτελεσματικότητας εκ μέρους του δικαιούχου της αντισταθμίσεως.

Το Γενικό Δικαστήριο, συνεπώς, έπρεπε να είχε αποφανθεί επί του αν η Επιτροπή μπορούσε βασίμως να απαιτήσει, στο πλαίσιο της δεύτερης προϋποθέσεως Altmark, ότι προβλεψιμότητα δεν έπρεπε να υπάρχει μόνον όσον αφορά τα μελλοντικά έσοδα του TV2 από τη διαφήμιση (δηλαδή το εισόδημα), αλλά και όσον αφορά το κόστος που συνδέεται με τον υπολογισμό της αντισταθμίσεως.

Η Viasat ισχυρίζεται ότι η απαίτηση της Επιτροπής για επαρκή βαθμό διαφάνειας σε σχέση με το κόστος αποτελεί λογική και αναγκαία συνέπεια της ευρείας ελευθερίας που έχει ένας πάροχος δημόσιας υπηρεσίας στους τομείς του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης: βλ., μεταξύ άλλων, σκέψη 214 της αποφάσεως BUPA κατά Επιτροπής, T-289/03, EU:T:2008:29.

Η ανάγκη για διαφάνεια όσον αφορά το κόστος έχει επίσης σημασία και σε σχέση με τα λοιπά κριτήρια Altmark: βλ. απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου Viasat κατά Επιτροπής, T-125/12, EU:T:2015:687, σκέψεις 80 έως 83.