21.12.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 429/11

1)

Συνάδει με το άρθρο 4, παράγραφος 3, [ΣΕΕ] και το άρθρο 101 ΣΛΕΕ η ύπαρξη κανόνα δικαίου θεσπισθέντος από το κράτος, ο οποίος επιβάλλει τον έλεγχο του κράτους επί του καθορισμού της αμοιβής του procurador, υποδεικνύοντας μέσω κανονιστικής ρυθμίσεως το ακριβές και υποχρεωτικό ύψος της και αναθέτοντας στα δικαιοδοτικά όργανα, ιδίως σε περίπτωση καταδίκης στην καταβολή των δικαστικών εξόδων, τον επακόλουθο έλεγχό της σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση προσδιορισμού των δικαστικών εξόδων, καίτοι ο εν λόγω έλεγχος περιορίζεται στην επαλήθευση της αυστηρής εφαρμογής του πίνακα αμοιβών, χωρίς δυνατότητα μη εφαρμογής, σε εξαιρετικές περιπτώσεις και μέσω αιτιολογημένης αποφάσεως, των ορίων που προβλέπονται στη ρύθμιση για τον πίνακα αμοιβών;

2)

Επιτρέπει η πραγματοποιηθείσα από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης οριοθέτηση των εννοιών «επιτακτικοί λόγοι δημόσιου συμφέροντος», «αναλογικότητα» και «αναγκαιότητα», οι οποίες προβλέπονται στα άρθρα [4] και [15] της οδηγίας 2006/123/EK του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2006, σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά (1), στα εθνικά δικαστήρια, σε περιπτώσεις στις οποίες υφίσταται ρυθμιστική πρόβλεψη από το κράτος όσον αφορά τον καθορισμό της αξίας των υπηρεσιών και σιωπηρή δήλωση (απουσία ρυθμίσεως στην εθνική νομοθεσία μεταφοράς), σχετικά με την ύπαρξη επιτακτικού λόγου δημοσίου συμφέροντος (καίτοι τούτο δεν προκύπτει από τη σύγκρισή της με την κοινοτική νομολογία), να εκτιμούν ότι υφίσταται σε συγκεκριμένη περίπτωση περιορισμός ο οποίος δεν εμπίπτει στο δημόσιο συμφέρον και, ως εκ τούτου, να μην εφαρμόζουν ή να αναθεωρούν και να καθιστούν λιγότερο αυστηρό τον κανόνα δικαίου που ρυθμίζει την αμοιβή του procurador de los tribunales;

3)

Αντιβαίνει η θέσπιση κανόνα δικαίου με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στο δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, όπως ερμηνεύεται από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης;