|
26.10.2015 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 354/27 |
Αναίρεση που άσκησε στις 3 Σεπτεμβρίου 2015 η PT Perindustrian dan Perdagangan Musim Semi Mas (PT Musim Mas) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 25 Ιουνίου 2015 στην υπόθεση T-26/12, PT Perindustrian dan Perdagangan Musim Semi Mas (PT Musim Mas) κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
(Υπόθεση C-468/15 P)
(2015/C 354/29)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: PT Perindustrian dan Perdagangan Musim Semi Mas (PT Musim Mas) (εκπρόσωπος: D. Luff, avocat)
Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Sasol Olefins & Surfactants GmbH, Sasol Germany GmbH
Αιτήματα
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να κρίνει την αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή και βάσιμη· |
|
— |
να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 25ης Ιουνίου 2015 στην υπόθεση T-26/12, PT Perindustrian dan Perdagangan Musim Semi Mas (PT Musim Mas) κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης· |
|
— |
να αποφανθεί οριστικώς επί της διαφοράς, δεχόμενο τα όσα ισχυρίστηκε η PT Musim Mas ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και, κατά συνέπεια, να ακυρώσει τον δασμό αντιντάμπινγκ που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα βάσει του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1138/2011 (1) του Συμβουλίου, της 8ης Νοεμβρίου 2011, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές ορισμένων λιπαρών αλκοολών και των μειγμάτων τους καταγωγής Ινδίας, Ινδονησίας και Μαλαισίας, και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1241/2012 (2) του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2012, για την τροποποίηση του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1138/2011, |
|
— |
να καταδικάσει το Συμβούλιο και τους παρεμβαίνοντες να φέρουν, εκτός από τα δικά τους έξοδα, και όλα τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η αναιρεσείουσα στο πλαίσιο τόσο της παρούσας διαδικασίας όσο και της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί για τους τέσσερις λόγους αναιρέσεως που συνοψίζονται κατωτέρω.
Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 2, παράγραφος 10, περίπτωση i, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 της 30ής Νοεμβρίου 2009 (στο εξής: βασικός κανονισμός) εφαρμόζοντας εσφαλμένως την έννοια «ενιαία οικονομική οντότητα» και καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η αναιρεσείουσα και η ICOF S δεν αποτελούν ενιαία οικονομική οντότητα.
Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 2, παράγραφος 10, περίπτωση i, του βασικού κανονισμού κρίνοντας εσφαλμένως ότι το Συμβούλιο απέδειξε επαρκώς ότι οι λειτουργίες που ασκούνται από την ICOFS ήταν παρόμοιες με εκείνες ενός αντιπροσώπου που εργάζεται βάσει προμήθειας. Το Γενικό Δικαστήριο ακολούθησε ανεπαρκή και ενέχουσα δυσμενείς διακρίσεις συλλογιστική βάσει των διαθέσιμων αποδεικτικών στοιχείων.
Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το πρώτο εδάφιο του άρθρου 2, παράγραφος 10, του βασικού κανονισμού κρίνοντας εσφαλμένως ότι το Συμβούλιο δεν επηρέασε αδικαιολόγητα τη συμμετρία μεταξύ της κανονικής αξίας και της τιμής εξαγωγής.
Τέταρτον, το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της χρηστής διοικήσεως δεχόμενο εσφαλμένως ότι το Συμβούλιο μπορούσε να χρησιμοποιήσει μόνο τα δικά του αποδεικτικά στοιχεία, αγνοώντας τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία και πληροφορίες που προσκόμισε ενώπιόν του η αναιρεσείουσα κατά τη διάρκεια της έρευνας αντιντάμπινγκ