Αναίρεση που άσκησε στις 10 Ιουλίου 2015 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 29 Απριλίου 2015 στην υπόθεση T-470/11, Total και Elf Aquitaine κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-351/15 P)

(2015/C 294/56)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: V. Bottka και F. Dintilhac)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Total SA, Elf Aquitaine SA

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεώς της, η Επιτροπή προβάλλει τους τρεις ακόλουθους λόγους.

Σύμφωνα με τον πρώτο και τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση κακώς απορρίπτει το απαράδεκτο που προέβαλε η Επιτροπή. Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου αναιρέσεως, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο πλανήθηκε περί το δίκαιο όταν θεώρησε ότι οι επιστολές του λογιστή της Επιτροπής της 24ης Ιουνίου και 8ης Ιουλίου 2011 παράγουν δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα. Οι επιστολές του λογιστή αποτελούν συγκεκριμένα απλά αιτήματα προς πληρωμή σε εκτέλεση της αποφάσεως Μεθακρυλικές ενώσεις, που προετοιμάζουν ενδεχόμενη αναγκαστική εκτέλεση αυτής κατόπιν της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-217/06 (1) η οποία μείωσε το ποσό του προστίμου που επιβλήθηκε στην Arkema, ενώ η δικαστική απόφαση της ίδιας ημέρας στην υπόθεση T-206/06 (2) (η οποία αργότερα επιβεβαιώθηκε με διάταξη του Δικαστηρίου στην υπόθεση C-421/11 P (3)) διατήρησε τα πρόστιμα των αντιδίκων κατ’ αναίρεση. Οι επιστολές του λογιστή δεν συνιστούν ακόμη αναγκαστική εκτέλεση και συνεπώς δεν καθορίζουν την «οριστική θέση» της Επιτροπής. Επιπλέον, οι επιστολές του λογιστή δεν παράγουν δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα ξεχωριστά από εκείνα της αποφάσεως Μεθακρυλικές ενώσεις, η οποία δεν μπορεί πλέον να προσβληθεί κατόπιν της εξαντλήσεως των ενδίκων βοηθημάτων που διέθεταν του αντίδικοι κατ’ αναίρεση. Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως αντλείται από το γεγονός ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση δεν τηρεί τις αρχές της εκκρεμοδικίας και του δεδικασμένου που απορρέει από τη διάταξη του Δικαστηρίου στην υπόθεση C-421/11 P.

Τέλος, ο τρίτος λόγος της αναιρέσεως, που αφορά την αντίφαση του σκεπτικού, προβάλλεται επικουρικώς, για την περίπτωση που το Δικαστήριο απορρίψει τον πρώτο και τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως. Το Γενικό Δικαστήριο κακώς διαπίστωσε στη σκέψη 113 ότι τα δικαιώματα της Επιτροπής είχαν ικανοποιηθεί πλήρως τόσο έναντι της Arkema όσο και έναντι των αλληλεγγύως συνυπόχρεων καθών, ενώ το Γενικό Δικαστήριο είχε ορθώς παρατηρήσει στη σκέψη 9 ότι η Arkema εξέφραζε τη λύπη της διότι δεν μπορούσε να εξουσιοδοτήσει την Επιτροπή να παρακρατήσει οποιοδήποτε ποσό σε περίπτωση που ευδοκιμούσε η προσφυγή της ενώπιον του κοινοτικού δικαστή. Η αντίφαση αυτή του σκεπτικού επηρεάζει τη συλλογιστική του Γενικού Δικαστηρίου όσον αφορά την ουσία της υποθέσεως και συνιστά αποχρώντα λόγο για την αναίρεση της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως.

(1)  ECLI:EU:T:2011:251

(2)  ECLI:EU:T:2011:250

(3)  ECLI:EU:C:2012:60