20.7.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 236/31

Αναίρεση που άσκησε στις 28 Μαΐου 2015 η Pollmeier Massivholz GmbH & Co. KG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 17 Μαρτίου 2015 στην υπόθεση T-89/09, Pollmeier Massivholz GmbH & Co. KG κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-246/15 P)

(2015/C 236/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Pollmeier Massivholz GmbH & Co. KG (εκπρόσωποι: J. Heithecker, J. Ylinen, Rechtsanwälte)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Land Hessen

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει το σημείο 2 του διατακτικού της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως, καθόσον με αυτήν απορρίφθηκε ο τρίτος λόγος προσφυγής όσον αφορά την επενδυτική επιχορήγηση και την πώληση ακινήτου της δημόσιας περιουσίας·

—	να απορρίψει τα σημεία 3, 4 και 5 του διατακτικού της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή και το Land Hessen στα δικαστικά έξοδα.

Επιπλέον, τα αιτήματα της αναιρεσείουσας στον πρώτο βαθμό πρέπει να γίνουν δεκτά καθόσον με αυτά είχε ζητήσει,

—

να ακυρωθεί η απόφαση C(2008) 6017 τελικό της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2008, Κρατικές ενισχύσεις N 512/2007 — Γερμανία, Abalon Hardwood Hessen GmbH, καθόσον με αυτή διαπιστώθηκε ότι η κοινοποιηθείσα περιφερειακή ενίσχυση συνιστά υφιστάμενη ενίσχυση υπό την έννοια των άρθρων 1, στοιχείο β', περίπτωση ii, του κανονισμού (EΚ) 659/1999·

—

να ακυρωθεί η απόφαση C(2008) 6017 τελικό της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2008, Κρατικές ενισχύσεις N 512/2007 — Γερμανία, Abalon Hardwood Hessen GmbH, καθόσον με αυτή διαπιστώθηκε ότι η πώληση ακινήτου της δημόσιας περιουσίας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ·

—	να καταδικασθεί η Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων του πρώτου βαθμού.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως αφορά τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες η Επιτροπή μπορεί να απορρίψει τις αιτιάσεις που προβάλλονται στο πλαίσιο καταγγελίας σχετικής με κρατική ενίσχυση από άμεσο ανταγωνιστή του αποδέκτη της εν λόγω ενισχύσεως, χωρίς να κινηθεί η επίσημη διαδικασία εξετάσεως του άρθρου 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ.

Η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο έπρεπε να είχε κάνει δεκτό στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση τον τρίτο λόγο ακυρώσεως, με τον οποίο είχε ζητηθεί η κίνηση της επίσημης διαδικασίας εξετάσεως, όχι μόνο —όπως συνέβη— όσον αφορά το προσβαλλόμενο μέτρο κρατικής ενισχύσεως υπό τη μορφή εγγυήσεως, αλλά και όσον αφορά τα λοιπά προσβαλλόμενα μέτρα που συνίσταντο σε επενδυτική ενίσχυση και πώληση ακινήτου της δημόσιας περιουσίας.

Προς στήριξη της αναιρέσεώς της, η αναιρεσείουσα προβάλλει πέντε λόγους αναιρέσεως:

Το Γενικό Δικαστήριο διαπίστωσε εσφαλμένως, όσον αφορά την επενδυτική ενίσχυση, ότι η από 6 Δεκεμβρίου 2007 απόφαση είναι άνευ σημασίας για την εξέταση του τρίτου λόγου ακυρώσεως, καθώς η Επιτροπή, παρά τον προσήκοντα έλεγχο που πραγματοποίησε στο πλαίσιο διοικητικής διαδικασίας, δεν μπόρεσε να πληροφορηθεί την ύπαρξη της αποφάσεως αυτής και, ως εκ τούτου, η συγκεκριμένη απόφαση δεν θα μπορούσε να ασκήσει καμία επιρροή στον διενεργηθέντα από την Επιτροπή έλεγχο.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως και, ως εκ τούτου, σε περαιτέρω πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πραγματογνωμοσύνη αναφορικά με το ύψος του ακινήτου της δημόσιας περιουσίας που πώλησε ο αποδέκτης της ενισχύσεως όριζε ότι τα οικοδομήματα επί του πωληθέντος ακινήτου στερούνταν οικονομικής αξίας.

Το Γενικό Δικαστήριο έκρινε εσφαλμένως ότι η Επιτροπή μπορούσε να δεχτεί στο πλαίσιο διοικητικής διαδικασίας ότι το ποσό ύψους 1 4 00 000 ευρώ, το οποίο εξέπεσε από το υπολογισθέν βάσει της πραγματογνωμοσύνης τίμημα, αντιστοιχούσε στην τιμή της αγοράς για την κατεδάφιση του συνόλου των οικοδομημάτων επί του τμήματος του ακινήτου που πωλήθηκε από τον αποδέκτη της ενισχύσεως.

Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία της ρήτρας 4, παράγραφος 6, της συμβάσεως πωλήσεως του ακινήτου, η οποία προβλέπει ότι ο αποδέκτης της ενισχύσεως πρέπει να κατεδαφίσει το σύνολο των οικοδομημάτων επί του ακινήτου και ότι πρέπει να αποδώσει ορισμένα χρηματικά ποσά στον πωλητή σε περίπτωση που δεν προβεί στην κατεδάφιση του συνόλου ή μέρους των οικοδομημάτων εντός δεκαετούς προθεσμίας από την παραλαβή του ακινήτου ή σε περίπτωση που καταστεί εμφανές ότι τα συνήθη έξοδα της κατεδαφίσεως δεν υπερβαίνουν το προαναφερθέν ποσό του 1 4 00 000 ευρώ.

Το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως καταδίκασε την αναιρεσείουσα σε μέρος των δικαστικών εξόδων, δεδομένου ότι η προσφυγή ακυρώσεως ήταν βάσιμη όσον αφορά τα τρία εκ των πέντε προσβαλλόμενων μέτρων κρατικής ενισχύσεως και ότι η αναιρεσείουσα άσκησε την εν λόγω προσφυγή σε σχέση με τα λοιπά δύο προσβαλλόμενα μέτρα μόνο λόγω του ότι ούτε τα έγγραφα που της διαβιβάσθηκαν στη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας ούτε η απόφαση της Επιτροπής περιείχαν συναφώς λεπτομερείς πληροφορίες.