Υπόθεση C-128/15

Βασίλειο της Ισπανίας

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Προσφυγή ακυρώσεως – Αλιεία – Κανονισμός (ΕΕ) 1380/2013 – Κανονισμός (ΕΕ) 1367/2014 – Κύρος – Αλιευτικές δυνατότητες – Προληπτική προσέγγιση – Αρχή της σχετικής σταθερότητας των αλιευτικών δραστηριοτήτων – Αρχή της αναλογικότητας – Αρχή της ίσης μεταχειρίσεως – Γρεναδιέρος των βράχων και κορδέλα»

Περίληψη – Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα)
της 11ης Ιανουαρίου 2017

1. Αλιεία–Διατήρηση των θαλασσίων πόρων–Σύστημα αλιευτικών ποσοστώσεων–Κατανομή μεταξύ των κρατών μελών των αλιευτικών δυνατοτήτων–Εξουσία εκτιμήσεως του Συμβουλίου–Δικαστικός έλεγχος–Όρια–Θέσπιση κοινού συνολικού επιτρεπόμενου αλιεύματος για είδη ιχθύων ελλείψει επαρκών επιστημονικών στοιχείων για την αναγκαιότητα του μέτρου–Επιτρέπεται

   (Κανονισμός 1380/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 6 § 2· κανονισμός 1367/2014 του Συμβουλίου, παράρτημα)

2. Αλιεία–Διατήρηση των θαλασσίων πόρων–Σύστημα αλιευτικών ποσοστώσεων–Αντικείμενο

   (Κανονισμός 1380/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, αιτιολογικές σκέψεις 35 και 36 και άρθρο 16)

3. Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης–Αρχές–Αναλογικότητα–Περιεχόμενο–Διακριτική εξουσία του νομοθέτη της Ένωσης στον τομέα της κοινής γεωργικής πολιτικής–Δικαστικός έλεγχος–Όρια

   (Άρθρο 40 ΣΛΕΕ έως 43 ΣΛΕΕ)

4. Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης–Αρχές–Απαγόρευση των διακρίσεων–Εφαρμογή στον τομέα της κοινής γεωργικής πολιτικής

   (Άρθρο 38 § 1, εδ. 2, ΣΛΕΕ και 40 § 2, εδ. 2, ΣΛΕΕ)

1.  Όταν το Συμβούλιο καθορίζει το κοινό συνολικό επιτρεπόμενο αλίευμα και κατανέμει τις αλιευτικές δυνατότητες μεταξύ των κρατών μελών, καλείται να προβεί στην εκτίμηση μιας περίπλοκης οικονομικής καταστάσεως, για την οποία διαθέτει ευρεία εξουσία εκτιμήσεως. Υπό τις συνθήκες αυτές, η διακριτική εξουσία που διαθέτει το Συμβούλιο δεν αφορά αποκλειστικά τη φύση και την έκταση των διατάξεων που θα θεσπίσει, αλλά, κατά ορισμένο μέτρο, και τη διαπίστωση των βασικών στοιχείων. Ο δικαστής, όταν ελέγχει την άσκηση της αρμοδιότητας αυτής, πρέπει να εξετάζει μόνον αν συντρέχει πρόδηλη πλάνη ή κατάχρηση εξουσίας ή αν η οικεία αρχή υπερέβη προδήλως τα όρια της εξουσίας της εκτιμήσεως.

   Συναφώς, μολονότι το άρθρο 6, παράγραφος 2, του κανονισμού 1380/2013, σχετικά με την κοινή αλιευτική πολιτική, επιβάλλει υποχρέωση να λαμβάνονται τα μέτρα διατηρήσεως «σύμφωνα» με τις διαθέσιμες επιστημονικές, τεχνικές και οικονομικές γνωμοδοτήσεις, εντούτοις η διάταξη αυτή δεν εμποδίζει τον νομοθέτη της Ένωσης να λαμβάνει τέτοια μέτρα διατηρήσεως όταν δεν υφίστανται επαρκείς επιστημονικές, τεχνικές και οικονομικές γνωμοδοτήσεις. Συγκεκριμένα, δεν απαιτείται τα μέτρα διατηρήσεως των αλιευτικών πόρων να συνάδουν πλήρως προς τις επιστημονικές γνωμοδοτήσεις και το γεγονός ότι δεν υφίστανται τέτοιες γνωμοδοτήσεις ή οι υφιστάμενες είναι ανεπαρκείς δεν πρέπει να εμποδίζει το Συμβούλιο να λαμβάνει τα μέτρα που κρίνει αναγκαία για την πραγματοποίηση των σκοπών της κοινής αλιευτικής πολιτικής. Συνεπώς, το Συμβούλιο είχε την εξουσία να θεσπίσει, στο πλαίσιο του κανονισμού 1367/2014, σχετικά με τον καθορισμό, για το 2015 και το 2016, των αλιευτικών δυνατοτήτων για τα ενωσιακά αλιευτικά σκάφη για ορισμένα αποθέματα ιχθύων βαθέων υδάτων, ένα κοινό συνολικό επιτρεπόμενο αλίευμα για τον γρεναδιέρο των βράχων και την κορδέλα, ακόμη και ελλείψει «επαρκών» επιστημονικών στοιχείων αφορώντων την παρουσία και την αλιεία των δύο αυτών ειδών στις συγκεκριμένες ζώνες διαχειρίσεως, εφόσον εκτιμούσε ότι το μέτρο αυτό ήταν κατάλληλο για τη διατήρηση του πληθυσμού των γρεναδιέρων των βράχων.

   (βλ. σκέψεις 46, 49-51)

2.  Σκοπός του συστήματος των εθνικών ποσοστώσεων είναι να εξασφαλίζεται σε κάθε κράτος μέλος ένα δίκαιο μερίδιο του καθορισμένου κοινού συνολικού επιτρεπόμενου αλιεύματος, προσδιοριζόμενο, κατά βάση, σε συνάρτηση με τα αλιεύματα τα οποία απέφεραν οι παραδοσιακές αλιευτικές δραστηριότητες και καρπώνονταν οι τοπικοί πληθυσμοί που εξαρτώνται από την αλιεία και οι σχετικές βιομηχανίες του εν λόγω κράτους μέλους πριν από τη θέσπιση του συστήματος των ποσοστώσεων.

   (βλ. σκέψη 57)

3.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 71, 72)

4.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 80)