26.6.2017 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 202/4 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 27ης Απριλίου 2017 [αίτηση του Consiglio di Stato (Ιταλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Onix Asigurări SA κατά Istituto per la Vigilanza Sulle Assicurazioni (IVASS)
(Υπόθεση C-559/15) (1)
((Προδικαστική παραπομπή - Οδηγία 73/239/ΕΟΚ - Οδηγία 92/49/ΕΟΚ - Αρχή της ενιαίας άδειας - Αρχή του ελέγχου από το κράτος μέλος καταγωγής - Άρθρο 40, παράγραφος 6 - Έννοια των «παρατυπιών» - Φήμη των μετόχων - Απαγόρευση που επιβάλλεται σε ασφαλιστική εταιρία εγκατεστημένη σε ένα κράτος μέλος να συνάπτει νέες συμβάσεις σε άλλο κράτος μέλος))
(2017/C 202/05)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Αιτούν δικαστήριο
Consiglio di Stato
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Onix Asigurări SA
κατά
Istituto per la Vigilanza Sulle Assicurazioni (IVASS)
Διατακτικό
Η οδηγία 92/49/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου 1992, για το συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων που αφορούν την πρωτασφάλιση, εκτός της ασφάλειας ζωής και για την τροποποίηση των οδηγιών 73/239/ΕΟΚ και 88/357/ΕΟΚ (τρίτη οδηγία για την πρωτασφάλιση εκτός της ασφάλειας ζωής) και, ειδικότερα, το άρθρο της 40, παράγραφος 6, έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται στην εκ μέρους των εποπτικών αρχών κράτους μέλους λήψη, σε κατεπείγουσες περιπτώσεις, εις βάρος ασφαλιστικής επιχειρήσεως πρωτασφάλισης, εκτός της ασφάλειας ζωής, που δραστηριοποιείται στο έδαφος του κράτους μέλους αυτού υπό καθεστώς ελεύθερης παροχής υπηρεσιών, και για την προστασία των συμφερόντων των ασφαλισμένων και των λοιπών προσώπων που δύνανται να είναι δικαιούχοι ασφαλιστικών παροχών, μέτρων, όπως το μέτρο της απαγορεύσεως της συνάψεως νέων συμβάσεων στο έδαφος του κράτους μέλους αυτού, τα οποία βασίζονται στο ότι δεν πληρούται, αρχικώς ή εν συνεχεία, πράγμα που εκτιμάται κατά τη διακριτική ευχέρεια της αρχής, υποκειμενική προϋπόθεση προβλεπόμενη για τη χορήγηση της άδειας ασκήσεως της ασφαλιστικής δραστηριότητας, όπως η σχετική με τη φήμη. Αντιθέτως, δεν αντιβαίνει στην οδηγία αυτή η εκ μέρους κράτους μέλους απόδειξη, κατ’ ενάσκηση των εξουσιών που αυτό διαθέτει σε κατεπείγουσες περιπτώσεις, ότι ορισμένες ελλείψεις ή αβεβαιότητα σχετικά με την εντιμότητα των προσώπων που διευθύνουν την οικεία ασφαλιστική επιχείρηση ενέχουν πραγματικό και επικείμενο κίνδυνο διαπράξεως παρατυπιών εις βάρος των συμφερόντων των ασφαλισμένων ή άλλων προσώπων που είναι δικαιούχοι των ασφαλιστικών παροχών και, στην περίπτωση αυτή, η άμεση λήψη κατάλληλων μέτρων, όπως είναι, ενδεχομένως, η απαγόρευση συνάψεως νέων συμβάσεων στο έδαφός του.