|
12.9.2016 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 335/14 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 30ής Ιουνίου 2016 [αίτηση του Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division) (Ηνωμένο Βασίλειο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Secretary of State for the Home Department κατά NA
(Υπόθεση C-115/15) (1)
((Προδικαστική παραπομπή - Άρθρα 20 και 21 ΣΛΕΕ - Οδηγία 2004/38/ΕΚ - Άρθρο 13, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, στοιχείο γʹ - Κανονισμός (ΕΟΚ) 1612/68 - Άρθρο 12 - Δικαίωμα διαμονής των μελών της οικογένειας πολίτη της Ένωσης - Γάμος μεταξύ πολίτη της Ένωσης και υπηκόου τρίτου κράτους - Πράξεις ενδοοικογενειακής βίας - Διαζύγιο εκδοθέν κατόπιν της αναχωρήσεως του πολίτη της Ένωσης - Διατήρηση του δικαιώματος διαμονής υπηκόου τρίτου κράτους έχοντος την επιμέλεια των τέκνων που απέκτησε με τον εν λόγω πολίτη της Ένωσης και τα οποία έχουν επίσης την ιδιότητα του πολίτη της Ένωσης))
(2016/C 335/18)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Αιτούν δικαστήριο
Court of Appeal (England & Wales) (Civil Division)
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Secretary of State for the Home Department
κατά
NA
παρισταμένου του: Aire Centre
Διατακτικό
|
1) |
Το άρθρο 13, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ, έχει την έννοια ότι υπήκοος τρίτου κράτους ο οποίος έχει διαζευχθεί πολίτη της Ένωσης και ο οποίος υπήρξε, κατά τη διάρκεια του γάμου, θύμα πράξεων ενδοοικογενειακής βίας εκ μέρους του δευτέρου δεν μπορεί να διατηρήσει το δικαίωμά του διαμονής στο κράτος μέλος υποδοχής, βάσει της διατάξεως αυτής, σε περίπτωση κατά την οποία η δικαστική διαδικασία για την έκδοση διαζυγίου κινήθηκε κατόπιν της αναχωρήσεως του συζύγου ο οποίος είναι πολίτης της Ένωσης από αυτό το κράτος μέλος. |
|
2) |
Το άρθρο 12 του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 1968, περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητος, έχει την έννοια ότι τέκνο και ο γονέας υπήκοος τρίτου κράτους ο οποίος ασκεί αποκλειστικώς την επιμέλεια του τέκνου αυτού απολαύουν δικαιώματος διαμονής στο κράτος μέλος υποδοχής, βάσει της διατάξεως αυτής, σε περίπτωση κατά την οποία, όπως και στην επίμαχη της υποθέσεως της κύριας δίκης, ο έτερος γονέας είναι πολίτης της Ένωσης και εργάσθηκε σε αυτό το κράτος μέλος, πλην όμως έπαυσε να διαμένει σε αυτό πριν από την έναρξη της σχολικής εκπαιδεύσεως του τέκνου στο εν λόγω κράτος. |
|
3) |
Το άρθρο 20 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι βάσει αυτού δεν παρέχεται δικαίωμα διαμονής εντός του κράτους μέλους υποδοχής ούτε σε ανήλικο πολίτη της Ένωσης που διαμένει από της γεννήσεώς του στο κράτος μέλος αυτό του οποίου δεν έχει την ιθαγένεια ούτε στον γονέα, υπήκοο τρίτου κράτους, που ασκεί αποκλειστικώς την επιμέλεια του εν λόγω ανηλίκου, σε περίπτωση κατά την οποία οι ενδιαφερόμενοι αυτοί απολαύουν δικαιώματος διαμονής στο εν λόγω κράτος μέλος βάσει διατάξεως του παράγωγου δικαίου της Ένωσης. Το άρθρο 21 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι βάσει αυτού παρέχεται στον εν λόγω ανήλικο πολίτη της Ένωσης δικαίωμα διαμονής στο κράτος μέλος υποδοχής, εφόσον πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/38, στοιχείο του οποίου η διακρίβωση απόκειται στο αιτούν δικαστήριο. Εφόσον τούτο συμβαίνει, η ιδία αυτή διάταξη επιτρέπει στον γονέα που ασκεί πράγματι την επιμέλεια του πολίτη αυτού της Ένωσης να διαμένει με τον εν λόγω πολίτη εντός του κράτους μέλους υποδοχής. |