2.2.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 34/39

Προσφυγή της 10ης Νοεμβρίου 2014 — Efler κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-754/14)

(2015/C 034/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Michael Efler (Βερολίνο, Γερμανία), Pedro De Birto E. Abreu Krupenski (Λισσαβώνα, Πορτογαλία), Susan Vance George (Παρίσι, Γαλλία), Otto Jaako Kronqvist (Ελσίνκι, Φινλανδία), Blanche Léonie Denise Weber (Λουξεμβούργο, Λουξεμβούργο), John Jephson Hilary (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο), Ileana-Lavinia Andrei (Βουκουρέστι, Ρουμανία) (εκπρόσωπος: καθηγητής B. Kempen)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση C(2014)6501 της Επιτροπής της 10ης Σεπτεμβρίου 2014, περί απορρίψεως της αιτήσεως καταχωρίσεως της προτεινόμενης ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας πολιτών «STOP TTIP» ·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων τυχόν παρεμβαινόντων.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη των αιτημάτων τους οι προσφεύγοντες προβάλλουν δύο λόγους ακυρώσεως.

1.

Πρώτος λόγος: Παράβαση του άρθρου 11, παράγραφος 4, ΣΕΕ και των άρθρων 2, σημείο 1, και 4, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 211/2011 (1), στο μέτρο που η Επιτροπή έκρινε ότι η προτεινόμενη πρωτοβουλία πολιτών δεν εμπίπτει στο πεδίο των αρμοδιοτήτων του θεσμικού οργάνου.

—

Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν, πιο συγκεκριμένα, ότι κακώς η Επιτροπή έκρινε ότι η σύσταση στην έκδοση της οποίας αποσκοπούσε η πρωτοβουλία τους, ώστε να ανακληθεί η διαπραγματευτική εντολή για τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP), δεν αφορούσε «νομική πράξη» κατά την έννοια του άρθρου 11, παράγραφος 4, ΣΕΕ. Ειδικότερα, τόσο για να δοθεί όσο και για να ανακληθεί διαπραγματευτική εντολή απαιτείται αντίστοιχη απόφαση του Συμβουλίου κατά την έννοια του άρθρου 288, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, η οποία αποτελεί ταυτόχρονα και «νομική πράξη» κατά την έννοια του άρθρου 11, παράγραφος 4, ΣΕΕ.

—

Οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται περαιτέρω ότι κακώς η Επιτροπή έκρινε ότι η πρωτοβουλία πολιτών κατά της Συνολικής Οικονομικής και Εμπορικής Συμφωνίας (AECG) και της TTIP δεν επιτρεπόταν να της ζητήσει να μην προτείνει στο Συμβούλιο την έγκριση των σχετικών διεθνών συμφωνιών που ήταν υπό διαπραγμάτευση, όπως δεν επιτρεπόταν να της ζητήσει να εκδώσει προς το Συμβούλιο σύσταση να λάβει απόφαση για μη έγκριση των εν λόγω συμφωνιών. Κατά την άποψή τους, ούτε από το άρθρο 11, παράγραφος 4, ΣΕΕ ούτε από τα άρθρα 2, σημείο 1, και 4, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού 211/2011 προκύπτει ότι απαγορεύεται η πρωτοβουλία πολιτών να έχει ως σκοπό την ακύρωση υφιστάμενης νομικής πράξεως ή την αποτροπή της εκδόσεως σχεδιαζόμενης νομικής πράξεως.

—

Οι προσφεύγοντες διατείνονται επίσης ότι παρανόμως απορρίφθηκε η αίτηση καταχωρίσεως της πρωτοβουλίας πολιτών «STOP TTIP», αφού η προτεινόμενη αυτή πρωτοβουλία δεν είναι «καταφανώς» εκτός του πεδίου των αρμοδιοτήτων της Επιτροπής, κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 2, στοιχείο β', του κανονισμού 211/2011.

2.

Δεύτερος λόγος: Παραβίαση των γενικών αρχών της χρηστής διοικήσεως και της ίσης μεταχειρίσεως, οι οποίες κατοχυρώνονται, αντιστοίχως, στα άρθρα 41 και 20 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

—

Κατά τους προσφεύγοντες, η Επιτροπή δεν τήρησε τις ως άνω αρχές, στο μέτρο που απέρριψε την αίτηση καταχωρίσεως της πρωτοβουλίας πολιτών κατά της TTIP και της AECG, ενώ στο παρελθόν είχε δεχθεί να καταχωρίσει πρωτοβουλία πολιτών («Swiss-Out-Initiative»), η οποία αποσκοπούσε στην καταγγελία της συμφωνίας με την Ελβετία για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων.

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 211/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, σχετικά με την πρωτοβουλία πολιτών (ΕΕ L 65, σ. 1).