|
1.12.2014 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 431/36 |
Αναίρεση που άσκησε στις 12 Σεπτεμβρίου 2014 ο Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ασφάλεια Δικτύων και Πληροφοριών (ENISA) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 2 Ιουλίου 2014 στην υπόθεση F-63/13, Ψαρράς κατά ENISA
(Υπόθεση T-689/14 P)
(2014/C 431/59)
Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ασφάλεια Δικτύων και Πληροφοριών (ENISA) (εκπρόσωπος: P. Empadinhas και Χ. Μεϊδάνης, δικηγόρος)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Αριστείδης Ψαρράς (Ηράκλειο, Ελλάδα)
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
|
— |
να αναιρεθεί και ακυρωθεί στο σύνολό της η από 2 Ιουλίου 2014 απόφαση του ΔΔΔ επί της προσφυγής στην υπόθεση F-63/13· |
|
— |
να απορριφθεί το σύνολο των αιτημάτων που διατυπώνει ο προσφεύγων στην υπ’αριθμόν F-63/13 προσφυγή του· και |
|
— |
να καταδικασθεί ο προσφεύγων στο σύνολο της δικαστικής δαπάνης, ήτοι τόσο ενώπιον του ΔΔΔ όσο και ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αναιρέσεως ο αναιρεσείων προβάλλει πέντε λόγους.
|
1. |
Ο πρώτος λόγος αντλείται από την παραμόρφωση πραγματικών περιστατικών ως προς τα γεγονότα της 4ης Μαΐου 2012 και του μεταγενεστέρου διαστήματος, και πλάνη περί το δίκαιο ως προς τα άρθρα 41, παράγραφος 2, στοιχείο α', του Χάρτη και 47 του Καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του Λοιπού Προσωπικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο εξής ΚΛΠ (σε σχέση και με το άρθρο 59 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο εξής ΚΥΚ). |
|
2. |
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την πλάνη περί το δίκαιο, ως προς το άρθρο 41, παράγραφος 2, στοιχείο α', του Χάρτη, κατά το μέτρο που εκρίθη ότι η κρίση περί παραβιάσεως της εν λόγω διατάξεως συνεπάγεται αυτοδικαίως και αυτομάτως την ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, κατ’ εγκατάλειψη της νομολογίας, σύμφωνα με την οποία ο προσφεύγων θα έπρεπε επιπλέον να αποδείξει ότι εν απουσία της παραβάσεως, το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης πράξης θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό, και με θεμελίωση της νέας αυτής ερμηνείας στην κρίση ότι η μέχρι τώρα νομολογία «καθιστά τελικά κενό περιεχομένου». |
|
3. |
Ο τρίτος λόγος αντλείται από την παράβαση της υποχρέωσης του ΔΔΔ να απαντά επί των ενστάσεων απαραδέκτου του καθού και την έλλειψη αιτιολογίας και περαιτέρω δε την παράβαση και την υποχρέωση τήρησης της προδικασίας ως προς την αίτηση αποζημιώσεως. |
|
4. |
Ο τέταρτος λόγος αντλείται από την παράβαση της νομολογίας περί του ότι η ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης αποτελεί καταρχήν επαρκή αποζημίωση, την έλλειψη αιτιολογίας, το γεγονός ότι το ΔΔΔ απεφάνθη ultra vires και την προφανή πλάνη εκτίμησης. |
|
5. |
Ο πέμπτος λόγος αντλείται από υπόνοιες για έλλειψη αμεροληψίας του ΔΔΔ. |