1)

Πρέπει η οδηγία 2005/29/EK (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2005, για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά κ.λπ. (στο εξής: οδηγία για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνικό καθεστώς όπως το προβλεπόμενο από το άρθρο 3 του δανικού Μarkedsføringsloven, το οποίο απαγορεύει παραπλανητικές πρακτικές μάρκετινγκ, συμπεριλαμβανομένων όσων άπτονται προσκλήσεων για αγορά, αλλά δεν αναφέρεται, ούτε στο άρθρο 3 ούτε σε άλλο σημείο του νόμου, στους περιορισμούς που απορρέουν από το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας, δυνάμει του οποίου πρέπει να εξετάζεται κατά πόσον η πρακτική μάρκετινγκ παραλείπει ουσιώδεις πληροφορίες που χρειάζεται ο μέσος καταναλωτής, ανάλογα με το συγκεκριμένο πλαίσιο, για να λάβει τεκμηριωμένη απόφαση συναλλαγής, και από το άρθρο 7, παράγραφος 3, δυνάμει του οποίου πρέπει να εξετάζεται αν το μέσο που χρησιμοποιείται επιβάλλει περιορισμούς τόπου ή χρόνου;

2)

Πρέπει το άρθρο 6 της οδηγίας για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι —στην περίπτωση κατά την οποία ο εμπορευόμενος επιλέγει να ανακοινώσει συνολική τιμή τρέχουσας συνδρομής έτσι ώστε ο καταναλωτής να πρέπει να καταβάλλει τόσο τρέχουσα μηνιαία όσο και εξαμηνιαία επιβάρυνση— θεωρείται παραπλανητική πρακτική η ιδιαίτερη υπογράμμιση της μηνιαίας τιμής στο πλαίσιο της πρακτικής μάρκετινγκ, ενώ η εξαμηνιαία επιβάρυνση παραλείπεται ολοσχερώς ή παρουσιάζεται με λιγότερο εμφανή τρόπο;

3)

Πρέπει το άρθρο 7 της οδηγίας να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι —στην περίπτωση κατά την οποία ο εμπορευόμενος επιλέγει να ανακοινώσει συνολική τιμή τρέχουσας συνδρομής έτσι ώστε ο καταναλωτής να πρέπει να καταβάλλει τόσο τρέχουσα μηνιαία όσο και εξαμηνιαία επιβάρυνση— θεωρείται παραπλανητική πρακτική δυνάμει του άρθρου 7 της οδηγίας η ιδιαίτερη υπογράμμιση της μηνιαίας τιμής στο πλαίσιο της πρακτικής μάρκετινγκ, ενώ η εξαμηνιαία επιβάρυνση παραλείπεται ολοσχερώς ή παρουσιάζεται με λιγότερο εμφανή τρόπο;

4)

Προκειμένου να εκτιμηθεί αν μια πρακτική μάρκετινγκ είναι παραπλανητική σε κατάσταση όπως η περιγραφόμενη στο δεύτερο και στο τρίτο ερώτημα, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το κατά πόσον η προαναφερθείσα πρακτική μάρκετινγκ:

5)

Ασκεί επιρροή στο δεύτερο και στο τρίτο ερώτημα το γεγονός ότι η πρακτική μάρκετινγκ αφορά τηλεοπτική διαφήμιση;

6)

Περιέχει το άρθρο 7, παράγραφος 4, της οδηγίας εξαντλητική απαρίθμηση των πληροφοριών που είναι ουσιώδεις σε σχέση με πρόσκληση για αγορά;

7)

Αν στο έκτο ερώτημα δοθεί καταφατική απάντηση, αποκλείει το άρθρο 7, παράγραφος 4, της οδηγίας το ενδεχόμενο πρόσκληση για αγορά —στην οποία ανακοινώνεται η συνολική τιμή που θα πρέπει να πληρώσει ο καταναλωτής για το πρώτο έτος της συμβατικής περιόδου συνδρομής (υποχρεωτική διάρκεια)— να θεωρηθεί παραπλανητική πρακτική μάρκετινγκ βάσει του άρθρου 7, παράγραφοι 1 και 2, ή του άρθρου 6 της οδηγίας, αν, για παράδειγμα, δίδονται περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με ορισμένες —αλλά όχι όλες— τις συνιστώσες της τιμής του προϊόντος;