2.2.2015

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 34/16

Αναίρεση που άσκησε στις 26 Νοεμβρίου 2014 η Royal Scandinavian Casino Århus I/S κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) στις 26 Σεπτεμβρίου 2014 στην υπόθεση T-615/11, Royal Scandinavian Casino Århus κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-541/14 P)

(2015/C 034/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η δανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Royal Scandinavian Casino Århus I/S (εκπρόσωποι: B. Jacobi και P. Vesterdorf, advokater)

Έτεροι διάδικοι: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Βασίλειο της Δανίας, Δημοκρατία της Μάλτας, Betfair Group plc, Betfair International Ltd, European Gaming and Betting Association (EGBA)

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 26ης Σεπτεμβρίου 2014, T-615/11, Royal Scandinavian Casino Århus κατά Επιτροπής, σχετικά με το μέτρο C 35/10 (πρώην N 302/10) το οποίο η Δανία προτίθεται να εφαρμόσει με τη μορφή φόρων επί των διαδικτυακών τυχερών παιχνιδιών στο δανικό νόμο για τους φόρους επί των τυχερών παιχνιδιών, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι η αναιρεσείουσα δεν νομιμοποιούνταν ενεργητικώς·

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή να φέρει τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και τα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας, τους δε παρεμβαίνοντες να φέρουν έκαστος τα δικαστικά του έξοδα τόσο για τη δίκη σε πρώτο βαθμό όσο και για την κατ’ αναίρεση δίκη.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο, κρίνοντας ότι η ίδια δεν νομιμοποιείται ενεργητικώς, υπέπεσε σε πλάνη, δεδομένου ότι η αναιρεσείουσα πληροί τις προϋποθέσεις που προβλέπει το άρθρο 263 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την άσκηση προσφυγής κατά της Επιτροπής.

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει περαιτέρω ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη με την απόφασή του της 26ης Σεπτεμβρίου 2014, T-615/11, Royal Scandinavian Casino Århus κατά Επιτροπής και έβλαψε τα συμφέροντα της αναιρεσείουσας, επειδή:

α)	έκρινε στη σκέψη 43 ότι η αναιρεσείουσα δεν προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία και, άρα, δεν απέδειξε τις επιπτώσεις που θα είχε η κρατική ενίσχυση στην οικονομική της κατάσταση·

β)	έκρινε στη σκέψη 44 ότι, ως εκ τούτου, η αναιρεσείουσα δεν απέδειξε ότι η κρατική ενίσχυση θα μπορούσε να προκαλέσει σημαντική βλάβη στη θέση της στην σχετική αγορά και, συνεπώς, δεν μπορούσε να γίνει δεκτό ότι η προσβαλλόμενη απόφαση την αφορούσε ατομικά·

γ)	έκρινε στη σκέψη 42 ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αφορούσε ατομικά την αναρεσείουσα, μολονότι το καζίνο της ανήκει στον κλειστό κύκλο καζίνων με επίγειες εγκαταστάσεις·

δ)	έκρινε στη σκέψη 52 ότι η προσφυγή της νυν αναιρεσείουσας δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις παραδεκτού που προβλέπονται στο άρθρο 263, τέταρτο εδάφιο, in fine, ΣΛΕΕ και

ε)	έκρινε στη σκέψη 53 ότι η προσφυγή έπρεπε να απορριφθεί, επειδή η νυν αναιρεσείουσα δεν νομιμοποιούνταν ενεργητικώς.

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αφορά το καζίνο ατομικά επειδή:

—

η αναιρεσείουσα υπέβαλε καταγγελία στην Επιτροπή για την επίμαχη κρατική ενίσχυση που είχε τη μορφή σαφώς χαμηλότερων φόρων για τα διαδικτυακά παιχνίδια, είχε ενεργό συμμετοχή στη διαδικασία τόσο πριν όσο και μετά την κίνηση της επίσημης διαδικασίας έρευνας, το δε καζίνο υπέστη σημαντικές επιπτώσεις λόγω της κρατικής ενισχύσεως·

—	η επιχείρηση της αναιρεσείουσας είναι ένα από τα μικρού αριθμού καζίνα με επίγειες εγκαταστάσεις τα οποία επηρεάζονται από το μέτρο ενισχύσεως, και τα οποία τόσο νομικώς όσο και εν τοις πράγμασι, διακρίνονται από τις λοιπές δραστηριότητες που ασκούνται στη Δανία και

—

η προσβαλλόμενη απόφαση της Επιτροπής, η οποία εγκρίνει το μέτρο κρατικής ενισχύσεως που έλαβε το Δανικό Δημόσιο με τη μορφή χαμηλότερων φόρων για τα διαδικτυακά παιχνίδια, δεν είναι κανονιστική πράξη για την εφαρμογή της οποίας απαιτούνται εκτελεστικά μέτρα, σε κάθε περίπτωση δε όχι όσον αφορά την αναιρεσείουσα.