Υπόθεση C‑121/14
Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας
κατά
Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
και
Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
«Προσφυγή ακυρώσεως — Κανονισμός (ΕΕ) 1316/2013 για τη σύσταση της διευκολύνσεως “Συνδέοντας την Ευρώπη” — Σχέδια κοινού ενδιαφέροντος που αφορούν το έδαφος κράτους μέλους — Έγκριση του εν λόγω κράτους — Επέκταση σιδηροδρομικού εμπορευματικού διαδρόμου — Νομική βάση — Άρθρα 171 ΣΛΕΕ και 172, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ»
Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα)της 12ης Νοεμβρίου 2015
Προσφυγή ακυρώσεως — Αντικείμενο — Μερική ακύρωση — Προϋπόθεση — Δυνατότητα διαχωρισμού των προσβαλλομένων διατάξεων
(Άρθρο 263 ΣΛΕΕ· κανονισμός 1316/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου)
Διευρωπαϊκά δίκτυα — Τομέας των υποδομών μεταφορών — Σχέδια κοινού ενδιαφέροντος — Έννοια — Προϋποθέσεις — Σχέδιο επεκτάσεως υφισταμένου σιδηροδρομικού εμπορευματικού διαδρόμου — Δεν περιλαμβάνεται
(Άρθρα 170 ΣΛΕΕ, 171 § 1 ΣΛΕΕ και 172 ΣΛΕΕ· κανονισμοί του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 913/2010 και 1315/2013, αιτιολογική σκέψη 8 και άρθρα 7 και 48 § 1)
Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.
(βλ. σκέψεις 20-24)
Η έννοια του σχεδίου κοινού ενδιαφέροντος, κατά τα άρθρα 171, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 172, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι δεν εφαρμόζεται επί σχεδίου που περιορίζεται στην επέκταση ενός υφισταμένου σιδηροδρομικού εμπορευματικού διαδρόμου. Η έννοια αυτή καλύπτει τα σχέδια που υπερβαίνουν το στάδιο ενός απλού μηχανισμού συντονισμού της κυκλοφορίας και τα οποία συνεπάγονται τη διαρθρωτική ποιοτική βελτίωση του αρχικού σιδηροδρομικού εμπορευματικού διαδρόμου.
Πράγματι, η έννοια του σχεδίου κοινού ενδιαφέροντος, η οποία περιέχεται στις εν λόγω διατάξεις, δεν ορίζεται από τη Συνθήκη ΛΕΕ. Συγκεκριμένα, από το άρθρο 171, παράγραφος 1, πρώτη και τρίτη περίπτωση, ΣΛΕΕ προκύπτει ότι, προκειμένου να επιτευχθούν οι σκοποί του άρθρου 170 ΣΛΕΕ, η Ένωση καθορίζει προσανατολισμούς, ότι οι προσανατολισμοί αυτοί προσδιορίζουν τα σχέδια κοινού ενδιαφέροντος και ότι η Ένωση μπορεί να υποστηρίζει τέτοια σχέδια. Στο πλαίσιο αυτό, όσον αφορά τις υποδομές των μεταφορών, ο κανονισμός 1315/2013, περί των προσανατολισμών της Ένωσης για την ανάπτυξη του διευρωπαϊκού δικτύου μεταφορών, προσδιορίζει τα σχέδια κοινού ενδιαφέροντος ως το κύριο μέσο για την υλοποίηση ενός διευρωπαϊκού δικτύου μεταφορών. Από την αιτιολογική σκέψη 8 του κανονισμού αυτού προκύπτει ότι το εν λόγω δίκτυο πρέπει να αναπτυχθεί με τη δημιουργία νέων υποδομών μεταφοράς, με την αποκατάσταση και αναβάθμιση υφιστάμενων υποδομών και με μέτρα προωθήσεως της αποδοτικής αξιοποιήσεως των πόρων του. Συναφώς, μολονότι είναι αληθές ότι η αναγνώριση ενός μέτρου ως σχεδίου κοινού ενδιαφέροντος δεν απαιτεί τη δημιουργία μιας νέας υποδομής μεταφορών, ένα τέτοιο σχέδιο πρέπει πάντως να απαιτεί επένδυση η οποία, τουλάχιστον, σκοπεί στην αποκατάσταση ή στον εκσυγχρονισμό μιας υφιστάμενης υποδομής, προκειμένου να την καταστήσει αποτελεσματικότερη και αποδοτικότερη, όπως προκύπτει ιδίως από το άρθρο 7 του κανονισμού 1315/2013.
Επιπλέον, από το άρθρο 48, παράγραφος 1, του κανονισμού 1315/2013, το οποίο αναφέρεται μόνον στον επαρκή συντονισμό μεταξύ των διαδρόμων του κεντρικού δικτύου και των διαδρόμων σιδηροδρομικών εμπορευματικών μεταφορών, προκύπτει ότι, κατά την άσκηση της εξουσίας που τους παρέχεται με τα άρθρα 171, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 172, πρώτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο έκριναν ότι οι σιδηροδρομικοί εμπορευματικοί διάδρομοι δεν εμπίπτουν στα σχέδια κοινού ενδιαφέροντος που προσδιορίζει ο κανονισμός. Εξάλλου, ο κανονισμός 913/2010, σχετικά με το ευρωπαϊκό σιδηροδρομικό δίκτυο για ανταγωνιστικές εμπορευματικές μεταφορές, δεν προβλέπει, ακόμη και για τους υφισταμένους σιδηροδρομικούς εμπορευματικούς διαδρόμους, την ανάπτυξή τους ως σχεδίων υποδομών.
(βλ. σκέψεις 43, 44, 46, 51-53, 55, 58, 60)