26.10.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 354/7

1)

Το άρθρο 4, παράγραφος 3, της οδηγίας 2008/95/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων, έχει την έννοια ότι, εάν έχει αποδειχθεί η φήμη ενός προγενέστερου κοινοτικού σήματος σε σημαντικό τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο ενδέχεται να αντιστοιχεί στο έδαφος ενός μόνον κράτους μέλους, που δεν είναι κατ’ ανάγκην το κράτος στο οποίο κατατέθηκε η αίτηση καταχωρίσεως του μεταγενέστερου σήματος, πρέπει να γίνει δεκτό ότι το σήμα αυτό χαίρει φήμης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα κριτήρια που έχουν διατυπωθεί από τη νομολογία όσον αφορά την ουσιαστική χρήση του κοινοτικού σήματος δεν είναι, καθαυτά, λυσιτελή για την τεκμηρίωση της υπάρξεως «φήμης» κατά την έννοια του άρθρου 4, παράγραφος 3, της οδηγίας αυτής.

2)

Εάν το προγενέστερο κοινοτικό σήμα έχει ήδη αποκτήσει φήμη σε σημαντικό τμήμα της Ένωσης, αλλά δεν έχει αποκτήσει φήμη στο ενδιαφερόμενο κοινό του κράτους μέλους στο οποίο ζητείται η καταχώριση του μεταγενέστερου εθνικού σήματος κατά του οποίου ασκήθηκε ανακοπή, ο δικαιούχος του κοινοτικού σήματος μπορεί να τύχει της προστασίας που παρέχεται βάσει του άρθρου 4, παράγραφος 3, της οδηγίας 2008/95 εάν αποδείξει ότι ένα εμπορικώς μη αμελητέο μέρος του κοινού αυτού γνωρίζει το εν λόγω σήμα, δημιουργεί σύνδεσμο μεταξύ του σήματος αυτού και του μεταγενέστερου εθνικού σήματος και ότι συντρέχει, λαμβανομένων υπόψη όλων των παραγόντων που ασκούν επιρροή στη συγκεκριμένη περίπτωση, είτε πραγματική και ενεστώσα προσβολή του κοινοτικού σήματος, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, είτε, εφόσον τούτο δεν είναι δυνατό, σοβαρός κίνδυνος επελεύσεως τέτοιας προβολής στο μέλλον.