1)

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1995, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, έχει την έννοια ότι ως «αρμόδια αρχή» υπό την έννοια της διατάξεως αυτής νοείται η αρχή που κατά το εθνικό δίκαιο είναι αρμόδια να εκδώσει τις επίμαχες πράξεις διερευνήσεως και διώξεως, η δε αρχή αυτή μπορεί να είναι διαφορετική από την αρχή που χορηγεί ή ανακτά τα ποσά που καταβάλλονται αχρεωστήτως σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2)

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95 έχει την έννοια ότι οι πράξεις που αποσκοπούν στη διερεύνηση ή τη δίωξη παρατυπίας περιήλθαν στη γνώση του «ενδιαφερομένου», υπό την έννοια της εν λόγω διατάξεως, όταν από ένα σύνολο πραγματικών στοιχείων μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι οι πράξεις διερευνήσεως και διώξεως πράγματι περιήλθαν στη γνώση του ενδιαφερομένου. Σε περίπτωση νομικού προσώπου η προϋπόθεση αυτή πληρούται όταν η επίμαχη πράξη περιήλθε πράγματι στη γνώση προσώπου του οποίου η συμπεριφορά μπορεί κατά το εθνικό δίκαιο να καταλογιστεί στο εν λόγω νομικό πρόσωπο, κάτι που απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να κρίνει.

3)

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95 έχει την έννοια ότι μια πράξη πρέπει να περιγράφει με επαρκή σαφήνεια τις ενέργειες για τις οποίες υπάρχουν υπόνοιες παρατυπιών ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί «πράξη διερευνήσεως ή διώξεως», υπό την έννοια του διατάξεως αυτής. Η απαίτηση σαφήνειας δεν επιβάλλει, όμως, να αναφέρεται στην εν λόγω πράξη η πιθανότητα επιβολής συγκεκριμένης ποινής ή διοικητικού μέτρου. Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να κρίνει αν η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης έκθεση πληροί την προϋπόθεση αυτή.

4)

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95 έχει την έννοια ότι, όσον αφορά τη χρονική εγγύτητα που πρέπει να υπάρχει μεταξύ των παρατυπιών ώστε να αποτελούν «επαναλαμβανόμενη παρατυπία», υπό την έννοια της διατάξεως αυτής, απαιτείται απλώς η διάρκεια μεταξύ των παρατυπιών να είναι μικρότερη από την προθεσμία παραγραφής που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο της ίδιας παραγράφου. Παρατυπίες όπως οι επίμαχες στην υπόθεση της κύριας δίκης οι οποίες αφορούν τον υπολογισμό των ποσοτήτων ζάχαρης που έχει αποθεματοποιηθεί από τον βιομήχανο, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια διαφορετικών περιόδων εμπορίας, οδήγησαν σε εσφαλμένες δηλώσεις των εν λόγω ποσοτήτων από τον ίδιο βιομήχανο και είχαν ως αποτέλεσμα να καταβληθούν για τον λόγο αυτό αχρεωστήτως ορισμένα ποσά ως απόδοση των εξόδων αποθεματοποιήσεως αποτελούν, κατ’ αρχήν, «επαναλαμβανόμενη παρατυπία», υπό την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95, κάτι που απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να κρίνει.

5)

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95 έχει την έννοια ότι ο χαρακτηρισμός ενός συνόλου παρατυπιών ως «συνεχούς ή επαναλαμβανόμενης παρατυπίας», υπό την έννοια της εν λόγω διατάξεως, δεν αποκλείεται σε περίπτωση που οι αρμόδιες αρχές δεν διενήργησαν τακτικούς ή ενδελεχείς ελέγχους σε βάρος του ενδιαφερόμενου.

6)

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, τέταρτο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95 έχει την έννοια ότι η προθεσμία του εδαφίου αυτού εκκινεί, σε περίπτωση συνεχούς ή επαναλαμβανόμενης παρατυπίας, από την ημέρα κατά την οποία έπαυσε η παρατυπία, ανεξαρτήτως του χρόνου κατά τον οποίο η εθνική αρχή έλαβε γνώση της παρατυπίας αυτής.

7)

Το άρθρο 3, παράγραφος 1, του κανονισμού 2988/95 έχει την έννοια ότι οι πράξεις διερευνήσεως ή διώξεως που εκδίδονται από την αρμόδια αρχή και φέρονται εις γνώση του ενδιαφερόμενου, κατά το τρίτο εδάφιο της παραγράφου αυτής, δεν έχουν ως αποτέλεσμα τη διακοπή της προθεσμίας του τέταρτου εδαφίου της ίδιας παραγράφου.