15.6.2013 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 171/29 |
Προσφυγή της 2ας Απριλίου 2013 — Jannatian κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση T-187/13)
2013/C 171/56
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγων: Mahmoud Jannatian (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωποι: E. Rosenfeld και S. Monnerville, δικηγόροι)
Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
— |
Να ακυρώσει, στο μέτρο που αφορούν τον προσφεύγοντα: (i) την κοινή θέση 2008/479/ΚΕΠΠΑ, της 23ης Ιουνίου 2008, για τροποποίηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (1)· (ii) την απόφαση 2008/475/ΕΚ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουνίου 2008, περί εφαρμογής του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007, σχετικά με ορισμένα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (2)· (iii) την κοινή θέση 2008/652/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 7ης Αυγούστου 2008, για τροποποίηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (3)· (iv) την απόφαση 2009/840/ΚΕΠΠΑ, της 17ης Νοεμβρίου 2009, για την εφαρμογή της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (4)· (v) την απόφαση 2010/413/ΚΕΠΠΑ, της 26ης Ιουλίου 2010, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (5)· (vi) την απόφαση 2010/644/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007 (6)· (vii) τον κανονισμό (ΕΚ) 1100/2009 του Συμβουλίου, της 17ης Νοεμβρίου 2009, για την εφαρμογή του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση της απόφασης 2008/475/ΕΚ (7)· (viii) τον κανονισμό (ΕΕ) 961/2010 του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007 (8)· και (ix) τον κανονισμό (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 (9)· και |
— |
να καταδικάσει το Συμβούλιο στο σύνολο των εξόδων. |
Λόγοι και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής ο προσφεύγων προβάλλει επτά λόγους ακυρώσεως.
1) |
Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από αναρμοδιότητα του Συμβουλίου
|
2) |
Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως αντλείται από μη τήρηση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως
|
3) |
Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων του προσφεύγοντος
|
4) |
Ο τέταρτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων κατά του προσφεύγοντος
|
5) |
Ο πέμπτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από ανακριβή πραγματικά περιστατικά
|
6) |
Ο έκτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο
|
7) |
Ο έβδομος λόγος ακυρώσεως αντλείται από πρόδηλη πλάνη κατά την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας
|
(1) Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 24 Ιουνίου 2008, L 163/43
(2) Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 24 Ιουνίου 2008, L 163/29
(3) Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 8 Αυγούστου 2008, L 213/58
(4) Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 18 Νοεμβρίου 2009, L 303/64
(5) Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 27 Ιουλίου 2010, L 195/39
(6) Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 27 Οκτωβρίου 2010, L 281/81
(7) Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 18 Νοεμβρίου 2009, L 303/31
(8) Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 27 Οκτωβρίου 2010, L 281/1
(9) Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 24 Μαρτίου 2012, L 88/1