25.1.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 24/10

Αναίρεση που άσκησε στις 20 Νοεμβρίου 2013 η Telefónica S.A. κατά της διάταξης που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 9 Σεπτεμβρίου 2013 στην υπόθεση T-430/11, Telefónica κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-588/13 P)

2014/C 24/18

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Telefónica S.A. (εκπρόσωποι: J. Ruiz Calzado, M. Núñez Müller και J. Domínguez Pérez, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να εξαφανίσει την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη,

—

να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή ακύρωσης που είχε ασκηθεί στην υπόθεση T-430/11 και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο για να την κρίνει επί της ουσίας,

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων των διαδικασιών ως προς το παραδεκτό σε αμφότερους βαθμούς δικαιοδοσίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1)

Η ερμηνεία που προσέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στο άρθρο 263 ΣΛΕΕ, τέταρτο εδάφιο, είναι νομικά εσφαλμένη, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο δέχτηκε ότι οι αποφάσεις στον τομέα των ρυθμίσεων για τις κρατικές ενισχύσεις, όπως είναι η προσβαλλόμενη εν προκειμένω απόφαση, απαιτούν «εκτελεστικά μέτρα», κατά την έννοια της νέας διάταξης της Συνθήκης.

2)

Το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε το δίκαιο της Ένωσης, καθόσον ερμήνευσε τη νομολογία τη σχετική με την έννοια του πραγματικού αποδέκτη της ενίσχυσης ενόψει της εξέτασης του παραδεκτού προσφυγών κατά αποφάσεων με τις οποίες ένα καθεστώς ενισχύσεων κρίνεται παράνομο και ασύμβατο. Ειδικότερα:

—

Το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία της νομολογίας σχετικά με τον πραγματικό αποδέκτη και διαστρέβλωσε τα πραγματικά περιστατικά, καθόσον εφάρμοσε τη νομολογία αυτή στις πράξεις που πραγματοποίησε η αναιρεσείουσα μετά από τις 21 Δεκεμβρίου 2007.

—

Το Γενικό Δικαστήριο, όσον αφορά τις προγενέστερες της 21ης Δεκεμβρίου 2007 πράξεις, προέβη επίσης σε νομικά εσφαλμένη ερμηνεία της έννοιας που έχει προσδοθεί νομολογιακά στον πραγματικό αποδέκτη.

3)

Η διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου είναι νομικά εσφαλμένη και προσβάλλει το δικαίωμα για αποτελεσματική ένδικη προστασία. Με την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη γίνεται δεκτή μια τελείως θεωρητική έννοια του δικαιώματος αυτού, πράγμα που εμποδίζει την πρόσβαση της αναιρεσείουσας στην προδικαστική διαδικασία στην οποία θα μπορούσε να τεθεί ζήτημα κύρους της προσβαλλόμενης απόφασης της Επιτροπής υπό τις προσήκουσες συνθήκες και χωρίς να προσβάλλεται το δίκαιο.