4.5.2013

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 129/6

Αναίρεση που άσκησε στις 21 Φεβρουαρίου 2013 η Electrabel SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 12 Δεκεμβρίου 2012 στην υπόθεση T-332/09, Electrabel κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-84/13 P)

2013/C 129/12

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Electrabel SA (εκπρόσωποι: M. Pittie και P. Honoré, δικηγόροι)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει παραδεκτή και βάσιμη την αναίρεση,

—	ως εκ τούτου, να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, στον βαθμό που επέβαλε στην Electrabel πρόστιμο ύψους 20 εκατομμυρίων ευρώ,

—

κατά συνέπεια:

—	να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο, προκειμένου αυτό να αποφανθεί εκ νέου επί της διαφοράς,

—	να αποφανθεί οριστικώς επί της διαφοράς, κάνοντας δεκτά τα αιτήματα της αναιρεσείουσας πρωτοδίκως, ακυρώνοντας την επίμαχη απόφαση, στον βαθμό που επέβαλε στην Electrabel πρόστιμο ύψους 20 εκατομμυρίων ευρώ, ή μειώνοντας σημαντικά το ύψος του εν λόγω προστίμου,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει τρεις λόγους προς στήριξη της αναιρέσεως κατά της αποφάσεως της Επιτροπής, της 10ής Ιουνίου 2009, περί επιβολής στην Electrabel προστίμου ύψους 20 εκατομμυρίων ευρώ λόγω παραβάσεως του άρθρου 7 του κανονισμού (ΕΟΚ) 4064/89 (1), για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων.

Πρώτον, η αναιρεσείουσα προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι παρέβη τις διατάξεις του άρθρου 14.3 του προαναφερθέντος κανονισμού, στον βαθμό που εξέλαβε την υποτιθέμενη «διάρκεια» της παραβάσεως ως παράμετρο για τον προσδιορισμό του ύψους του προστίμου, ενώ το εν λόγω άρθρο ορίζει ότι το ύψος του προστίμου πρέπει να καθορίζεται αποκλειστικώς βάσει της «φύσεως» ή της «βαρύτητας» της παραβάσεως.

Δεύτερον, η αναιρεσείουσα προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι προσέβαλε την αρχή της απαγορεύσεως της αναδρομικότητας των νόμων, καθόσον εφάρμοσε τις διατάξεις του κανονισμού (ΕΚ) 139/2004 (2) σε πράξη συγκεντρώσεως που έλαβε χώρα πριν τη θέση του σε ισχύ και επί της οποίας έπρεπε, ως εκ τούτου, να εφαρμοστούν οι διατάξεις του κανονισμού (ΕΟΚ) 4064/89.

Τέλος, η αναιρεσείουσα ισχυρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και του προσάπτει την ύπαρξη αντιφάσεων στην αιτιολογία του, καθόσον χαρακτήρισε ως διαρκή την παράβαση που καταλογίζεται στην Electrabel, μολονότι επρόκειτο περί στιγμιαίας παραβάσεως.

(1) Κανονισμός (ΕΟΚ) 4064/89 του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 1989, για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων (ΕΕ L 395, σ. 1).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 139/2004 του Συμβουλίου, της 20ής Ιανουαρίου 2004, για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων (ΕΕ L 24, σ. 1).