Υπόθεση C‑597/13 P
Total SA
κατά
Ευρωπαϊκής Επιτροπής
«Αίτηση αναιρέσεως — Ανταγωνισμός — Συμπράξεις — Αγορά κηρών παραφίνης — Αγορά κηρού ακατέργαστης παραφίνης — Παράβαση θυγατρικής εταιρίας το κεφάλαιο της οποίας κατέχει κατά 100 % μητρική εταιρία — Τεκμήριο ασκήσεως καθοριστικής επιρροής από τη μητρική εταιρία επί της θυγατρικής — Ευθύνη της μητρικής εταιρίας απορρέουσα αποκλειστικώς από παραβατική συμπεριφορά της θυγατρικής της — Απόφαση αφορώσα μείωση του επιβληθέντος στη θυγατρική ποσού του προστίμου — Επιπτώσεις επί της νομικής καταστάσεως της μητρικής εταιρίας»
Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 17ης Σεπτεμβρίου 2015
Αναίρεση – Ισχυρισμοί – Ισχυρισμός προβαλλόμενος για πρώτη φορά στο πλαίσιο της αιτήσεως αναιρέσεως – Απαράδεκτο
(Άρθρο 256 § 1, εδ. 2, ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 58)
Ανταγωνισμός – Πρόστιμα – Αλληλέγγυα ευθύνη για την καταβολή – Περιεχόμενο – Καταλογισμός στη μητρική εταιρία της παραβατικής συμπεριφοράς της θυγατρικής της – Άσκηση από τη μητρική εταιρία και από τη θυγατρική της παράλληλων προσφυγών ιδίου αντικειμένου κατά της αποφάσεως με την οποία τους επιβλήθηκε πρόστιμο – Μείωση του ποσού του επιβληθέντος στη θυγατρική προστίμου – Η μητρική εταιρία πρέπει, καταρχήν, να επωφεληθεί από τη μείωση της ευθύνης της θυγατρικής της η οποία της είχε καταλογισθεί
(Άρθρο 81 § 1 ΕΚ)
Στην αναιρετική δίκη, η αρμοδιότητα του Δικαστηρίου περιορίζεται καταρχήν στον έλεγχο της νομικής λύσεως που δόθηκε επί των λόγων που προβλήθηκαν και συζητήθηκαν ενώπιον των δικαστών της ουσίας. Επομένως, το σκέλος ισχυρισμού με το οποίο προβάλλεται, στην αναιρετική δίκη, νέο επιχείρημα συνιστάμενο στην αμφισβήτηση της επάρκειας της αιτιολογίας της επίδικης αποφάσεως ενώπιον των δικαστών της ουσίας, αντί να αμφισβητείται το βάσιμο της συλλογιστικής τους, είναι απαράδεκτο.
(βλ. σκέψεις 21, 22)
Στην περίπτωση που η ευθύνη της μητρικής εταιρίας είναι αμιγώς παρεπόμενη εκείνης της θυγατρικής της όταν κανένας άλλος παράγοντας δεν χαρακτηρίζει ατομικώς την προσαπτόμενη στη μητρική εταιρία συμπεριφορά, η ευθύνη της μητρικής εταιρίας δεν δύναται να υπερβαίνει αυτή της θυγατρικής της.
Επομένως, όταν η μητρική εταιρία και η θυγατρική της ασκούν παράλληλες προσφυγές με ίδιο αντικείμενο κατά αποφάσεως της Επιτροπής με την οποία προσάπτεται η παραβατική συμπεριφορά της θυγατρικής στη μητρική εταιρία και επιβάλλεται από κοινού και εις ολόκληρον πρόστιμο στις εν λόγω εταιρίες, η μητρική εταιρία της οποίας η ευθύνη απορρέει στο σύνολό της από αυτή της θυγατρικής της πρέπει, κατ’ αρχήν, να επωφεληθεί από τη μείωση της ευθύνης της θυγατρικής της η οποία της είχε καταλογισθεί.
(βλ. σκέψεις 37-39, 41)