|
10.6.2014 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 175/13 |
Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 9ης Απριλίου 2014 (αίτηση του Conseil d'État — Βέλγιο για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως) — Ville d'Ottignies-Louvain-la-Neuve, Michel Tillieut, Willy Gregoire, Marc Lacroix κατά Région wallonne
(Υπόθεση C-225/13) (1)
((Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως - Περιβάλλον - Απόβλητα - Οδηγία 75/442/ΕΟΚ - Άρθρο 7, παράγραφος 1 - Σχέδιο διαχειρίσεως - Τοποθεσίες ή εγκαταστάσεις κατάλληλες για τη διάθεση των αποβλήτων - Έννοια του «σχεδίου διαχειρίσεως των αποβλήτων» - Οδηγία 1999/31/ΕΚ - Άρθρα 8 και 14 - Χώροι υγειονομικής ταφής για τους οποίους έχει χορηγηθεί άδεια ή οι οποίοι λειτουργούν ήδη κατά την ημερομηνία μεταφοράς της οδηγίας αυτής στο εσωτερικό δίκαιο))
2014/C 175/15
Γλώσσα διαδικασίας η γαλλική
Αιτούν δικαστήριο
Conseil d'État
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Προσφεύγουσες: Ville d'Ottignies-Louvain-la-Neuve, Michel Tillieut, Willy Gregoire, Marc Lacroix
Καθής: Région wallonne
Παρισταμένης της: Shanks SA
Αντικείμενο
Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως — Conseil d'État — Ερμηνεία του άρθρου 7 της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1975, περί των στερεών αποβλήτων (ΕΕ ειδ. έκδ. 15/001, σ. 86), καθώς και του άρθρου 2, στοιχείο α', της οδηγίας 2001/42/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 2001, σχετικά με την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων (ΕΕ L 197, σ. 30) — Διάθεση των αποβλήτων — Έννοια του σχεδίου διαχειρίσεως των αποβλήτων — Εθνική κανονιστική διάταξη που δεν επιτρέπει κέντρο υγειονομικής ταφής αποβλήτων εκτός των τοποθεσιών που προβλέπονται από το εν λόγω σχέδιο διαχειρίσεως — Κανόνας εισάγων παρέκκλιση ο οποίος επιτρέπει την ανανέωση, μετά την έναρξη ισχύος του σχεδίου διαχειρίσεως αποβλήτων, των αδειών που είχαν ήδη εγκριθεί κατά την ημερομηνία ενάρξεως ισχύος του εν λόγω σχεδίου — Έννοια του σχεδίου και του προγράμματος.
Διατακτικό
Το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 75/442/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1975, περί των στερεών αποβλήτων, όπως έχει τροποποιηθεί από την απόφαση 96/350/ΕΚ της Επιτροπής, της 24ης Μαΐου 1996, έχει την έννοια ότι εθνική κανονιστική διάταξη, όπως η επίμαχη στην υπόθεση της κύριας δίκης, η οποία προβλέπει ότι, κατά παρέκκλιση από τον κανόνα κατά τον οποίο δεν μπορεί να δοθεί έγκριση σε κανένα κέντρο υγειονομικής ταφής εκτός των τοποθεσιών που προβλέπονται από το σχέδιο διαχειρίσεως αποβλήτων που απαιτεί το άρθρο αυτό, τα κέντρα υγειονομικής ταφής αποβλήτων τα οποία είχαν εγκριθεί πριν από την έναρξη ισχύος του εν λόγω σχεδίου διαχειρίσεως αποβλήτων μπορούν, μετά την έναρξη ισχύος του, να αποτελέσουν αντικείμενο νέων αδειών επί των ίδιων γεωτεμαχίων δεν συνιστά «σχέδιο διαχειρίσεως αποβλήτων», κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως της οδηγίας 75/442, όπως έχει τροποποιηθεί από την απόφαση 96/350.
Ωστόσο, το άρθρο 8 της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου, της 26ης Απριλίου 1999, περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων, όπως έχει τροποποιηθεί από την οδηγία 2011/97/ΕΕ του Συμβουλίου, της 5ης Δεκεμβρίου 2011, δεν αποκλείει εθνική κανονιστική διάταξη η οποία βρίσκει νόμιμο έρεισμα στο άρθρο 14 της οδηγίας αυτής και έχει εφαρμογή σε χώρους υγειονομικής ταφής για τους οποίους έχει χορηγηθεί άδεια ή οι οποίοι λειτουργούν ήδη κατά την ημερομηνία της μεταφοράς της στο εσωτερικό δίκαιο, υπό την επιφύλαξη της τηρήσεως των λοιπών προϋποθέσεων που αναφέρονται στο εν λόγω άρθρο 14, πράγμα που εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να ελέγξει.