23.2.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 55/6


Αναίρεση που άσκησε στις 10 Δεκεμβρίου 2012 η Bimbo SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 10 Οκτωβρίου 2012 στην υπόθεση T-569/10: Bimbo, SA κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

(Υπόθεση C-591/12 P)

2013/C 55/09

Γλώσσα της υποθέσεως: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Bimbo, SA (εκπρόσωποι: C. Prat, abogado, R. Ciullo, Barrister)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Panrico SA

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 10ης Οκτωβρίου 2012, στην υπόθεση T-569/10·

να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 7 Οκτωβρίου 2010 (υπόθεση R 838/2009-4), λόγω παραβάσεως του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009 (1)·

να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει ένα μοναδικό λόγο αναιρέσεως, ο οποίος αφορά παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

Ειδικότερα, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο:

1)

υπέπεσε σε νομική πλάνη, στο μέτρο που δέχθηκε ότι το στοιχείο DOUGHNUTS έχει αυτοτελή διακριτική θέση στηριζόμενο αποκλειστικά και μόνο στη διαπίστωση ότι είχε μια υποτιθέμενη μέτρια διακριτική θέση και ότι δεν είχε απολύτως κανένα νόημα για τον μέσο Ισπανό καταναλωτή και, ως εκ τούτου, δεν αποτελούσε ένα ενιαίο σύνολο ή μια λογική ενότητα με το στοιχείο BIMBO, χωρίς να εξηγεί τους λόγους για τους οποίους ο μέτριος διακριτικός χαρακτήρας του στοιχείου DOGHNUTS ή η έλλειψη νοήματος μπορούσαν να παράσχουν αυτομάτως στο στοιχείο αυτό αυτοτελή διακριτικό χαρακτήρα στην αντίληψη του ενδιαφερόμενου κοινού, και

2)

υπέπεσε σε νομική πλάνη, στο μέτρο που δέχθηκε ότι υπήρχε κίνδυνος συγχύσεως στηριζόμενο, κατ’ ουσίαν, στην υπόθεση ότι το στοιχείο DOUGHNUTS έχει αυτοτελή διακριτική θέση, χωρίς να λάβει υπόψη όλα τα ιδιαίτερα στοιχεία της συγκεκριμένης περιπτώσεως και, ειδικότερα, το γεγονός ότι το πρώτο στοιχείο του σύνθετου σήματος ήταν σήμα που είχε φήμη. Με άλλα λόγια, το Γενικό Δικαστήριο θεώρησε ότι η εκτεθείσα στην απόφαση Medion θεωρία έχει την έννοια ότι η διαπίστωση ότι ένα από τα στοιχεία ενός σύνθετου σημείου έχει αυτοτελή διακριτική θέση καθιστά περιττή, κατά τη συνολική εκτίμηση του κινδύνου συγχύσεως, την ανάλυση όλων των ιδιαίτερων στοιχείων της συγκεκριμένης περιπτώσεως ή ορισμένων εξ αυτών, σε αντίθεση με τη θεωρία της συνολικής εκτίμησης του κινδύνου.


(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1).