2.2.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 32/11

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunale di Tivoli (Ιταλία) στις 3 Δεκεμβρίου 2012 — Claudio Loreti κ.λπ. κατά Comune di Zagarolo

(Υπόθεση C-555/12)

2013/C 32/16

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale di Tivoli

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: Claudio Loreti, Vallerotonda Maria, Vallerotonda Attilio και Chellini Virginia

Εναγόμενος: Comune di Zagarolo

Προδικαστικά ερωτήματα

Κρίνεται σκόπιμη η υποβολή ορισμένων προδικαστικών ερμηνευτικών ερωτημάτων στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε το Δικαστήριο να αποφανθεί

1)

επί του συμβατού του άρθρου 7 του ιταλικού Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, το οποίο προβλέπει, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 103 του ιταλικού Συντάγματος, ότι

«Στη δικαιοδοσία των διοικητικών δικαστηρίων ανήκουν οι διαφορές στις οποίες τίθεται ζήτημα “έννομου συμφέροντος” ή, σε ορισμένους ειδικούς τομείς που προβλέπει ο νόμος, “δικαιώματος εκ του νόμου” και των οποίων το αντικείμενο είναι η άσκηση ή η παράλειψη της άσκησης της διοικητικής εξουσίας σε σχέση με μέτρα, πράξεις, συμφωνίες ή συμπεριφορές των διοικητικών αρχών που εμπίπτουν, έστω και έμμεσα, στην άσκηση της εξουσίας αυτής. Δεν μπορούν να προσβληθούν οι πράξεις ή τα μέτρα που θεσπίζει η κυβέρνηση ως όργανο της πολιτικής εξουσίας.»,

με το άρθρο 6 της (Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών) και με τα άρθρα 47 και 52, παράγραφος 3, του (Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης), όπως ισχύουν πλέον κατόπιν της τροποποίησης του άρθρου 6 (ΣΕΕ):

α)

καθόσον το εν λόγω άρθρο απονέμει δικαιοδοσία σε διαφορετικά δικαστήρια σχετικά με έννομες καταστάσεις ιδιωτών που διακρίνονται μεν γενικά και αφηρημένα σε «έννομο συμφέρον» και «δικαίωμα εκ του νόμου», των οποίων όμως η εξατομίκευση σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση είναι δυσχερής ή αδύνατη, χωρίς να υπάρχουν νομικές διατάξεις που να προσδιορίζουν το συγκεκριμένο περιεχόμενο των εννοιών αυτών,

β)

καθόσον το εν λόγω άρθρο προβλέπει την ύπαρξη δικαστηρίων που έχουν δικαιοδοσία για τις ίδιες υποθέσεις βάσει κριτηρίων (εξατομίκευση διαφορετικών έννομων καταστάσεων ιδιωτών) που δεν ανταποκρίνονται πλέον στην πραγματικότητα, κατόπιν της θέσπισης της δυνατότητας αποζημίωσης για το έννομο συμφέρον (η οποία προβλέπεται ήδη από το 2000 με σκοπό την προσαρμογή της εθνικής νομοθεσίας στις αρχές του κοινοτικού δικαίου), με συνέπεια την ύπαρξη σημαντικών διαφορών ακόμη και στις δικονομικές προϋποθέσεις της διεξαγωγής των δικών,

καθώς και, γενικότερα,

2)

(επί) του συμβατού του άρθρου 103 του ιταλικού Συντάγματος, καθόσον το άρθρο αυτό προβλέπει και προστατεύει με διαφορετικό τρόπο ορισμένες έννομες καταστάσεις ιδιωτών (οι οποίες αποκαλούνται «έννομα συμφέροντα»), για τις οποίες δεν υπάρχει τίποτα αντίστοιχο στο κοινοτικό δίκαιο και για τις οποίες το άρθρο αυτό απονέμει δικαιοδοσία σε διαφορετικές κατηγορίες δικαστηρίων, των οποίων οι αρμοδιότητες υφίστανται κατά διαστήματα μεταβολές.