|
8.12.2012 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 379/15 |
Προσφυγή της 20ής Σεπτεμβρίου 2012 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου της Ισπανίας
(Υπόθεση C-428/12)
2012/C 379/26
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: I. Galindo Martin και G. Wilms)
Καθού: Βασίλειο της Ισπανίας
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να αναγνωρίσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, καθιερώνοντας με την κανονιστική απόφαση FOM/734/2007, της 20ής Μαρτίου 2007, σχετικά με την εφαρμογή του εκτελεστικού κανονισμού του Ley de Ordenación de los transportes terrestres en materia de autorizaciones de transporte de mercancías por carretera (νόμου περί των χερσαίων μεταφορών στον τομέα των αδειών οδικής μεταφοράς των εμπορευμάτων), την υποχρέωση να μην έχουν παρέλθει περισσότεροι από πέντε μήνες από την πρώτη άδεια κυκλοφορίας του πρώτου εκ των οχημάτων επιχειρήσεως, προκειμένου να ληφθεί «άδεια πρόσθετης ιδιωτικής μεταφοράς εμπορευμάτων», και μη αιτιολογώντας την εν λόγω υποχρέωση, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 34 και 36 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. |
|
— |
να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Η υποχρέωση να μη έχουν παρέλθει περισσότεροι από πέντε μήνες από την πρώτη άδεια κυκλοφορίας του πρώτου εκ των οχημάτων επιχειρήσεως, προκειμένου να ληφθεί «άδεια πρόσθετης ιδιωτικής μεταφοράς εμπορευμάτων», συνιστά μέτρο ισοδυνάμου αποτελέσματος με ποσοτικό περιορισμό των εισαγωγών, αντίθετο προς το άρθρο 34 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο περιορισμός αυτός δεν δικαιολογείται ούτε για ένα εκ των λόγων δημοσίου συμφέροντος που απαριθμούνται στο άρθρο 36 της ΣΛΕΕ ούτε λόγω επιτακτικής ανάγκης.
Όσον αφορά την ύπαρξη περιορισμού της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, ο επίδικος κανόνας περιορίζει, στην πράξη, περισσότερο την εισαγωγή οχημάτων που έχουν ήδη λάβει άδεια κυκλοφορίας σε άλλα κράτη μέλη απ’ ότι την αγορά οχημάτων που έχουν λάβει άδεια κυκλοφορίας στην Ισπανία. Επιπλέον, δεδομένου ότι τα οχήματα που έχουν λάβει άδεια κυκλοφορίας σε άλλα κράτη μέλη πληρούν ήδη τις ευρωπαϊκές και/ή εθνικές τεχνικές απαιτήσεις για να μπορούν να κυκλοφορούν στο κράτος μέλος προελεύσεως, ο κανόνας δεν τηρεί την αρχή της αμοιβαίας αναγνωρίσεως διότι ένα όχημα δυνάμενο να κυκλοφορεί σε άλλο κράτος μέλος πρέπει να δύναται επίσης να κυκλοφορεί στην Ισπανία. Το μέτρο συνιστά, επιπλέον, περιορισμό χρήσεως, όπως αυτά που εξέτασε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις αποφάσεις του της 10ης Φεβρουαρίου 2009, C-110/05, Επιτροπή κατά Ιταλίας (Συλλογή 2009, σ. I-519) και της 4ης Ιουνίου 2009, C-142/05, Mickelsson και Roos (Συλλογή 2009, σ. I-4273).
Όσον αφορά τις αιτιολογίες που προβάλλει το Βασίλειο της Ισπανίας, ήτοι την οδική ασφάλεια και την προστασία του περιβάλλοντος, η Επιτροπή θεωρεί ότι ο αμφισβητούμενος κανόνας δεν είναι ανάλογος προς τους επιδιωκόμενους σκοπούς και δεν συμβάλλει στην υλοποίησή τους με συνεπή και συστηματικό τρόπο.
Το γεγονός ότι ένα όχημα έχει λάβει άδεια κυκλοφορίας για πρώτη φορά πριν από 5 μήνες και πλέον δεν αποτελεί ένδειξη ούτε για το ότι τεχνικώς δεν είναι κατάλληλο για την πραγματοποίηση εμπορικών δραστηριοτήτων ούτε για τις επιπτώσεις της χρήσεώς του στο περιβάλλον. Αντιθέτως, τεχνικός έλεγχος θα επέτρεπε, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, να προσδιοριστεί η τεχνική κατάσταση του οχήματος και θα αποτελούσε ένα λιγότερο περιοριστικό μέτρο. Κατά τον ίδιο τρόπο, εξέταση των τεχνικών χαρακτηριστικών του οχήματος μαζί, ενδεχομένως, με τεχνικό έλεγχο αυτού θα επέτρεπε να εκτιμηθεί το επίπεδο της ρύπανσης που εκπέμπει το εν λόγω όχημα.
Επιπλέον, δεν νοείται το Βασίλειο της Ισπανίας να καθιερώνει για το πρώτο όχημα όριο αρχαιότητας πέντε μηνών, αλλά να επιτρέπει να περιλαμβάνονται άλλα οχήματα σ’ αυτά της επιχειρήσεως χωρίς κανένα περιορισμό εκτός του να μην υπερβαίνει η μέση αρχαιότητα αυτών τα έξι έτη.