|
6.10.2012 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 303/20 |
Αναίρεση που άσκησε στις 9 Αυγούστου 2012 η I Marchi Italiani Srl κατά της απόφασης που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) στις 28 Ιουνίου 2012 στην υπόθεση T-133/09, I Marchi Italiani και Basile κατά ΓΕΕΑ — Osra
(Υπόθεση C-381/12 P)
2012/C 303/35
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: I Marchi Italiani Srl (εκπρόσωποι: L. Militerni και G. Militerni, avvocati)
Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), Osra SA
Αιτήματα της αναιρεσείουσας
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, καθόσον το εν λόγω δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή της εταιρίας I Marchi Italiani s.r.l. και καταδίκασε την εταιρία αυτή στα δικαστικά έξοδα, πλην των σχετικών με την παραίτηση από την προσφυγή δικαστικών εξόδων, |
|
— |
να δεχτεί εν μέρει τα αιτήματα που είχε υποβάλει πρωτοδίκως η νυν αναιρεσείουσα και συνεπώς να ακυρώσει την απόφαση που εξέδωσε το δεύτερο τμήμα προσφυγών στις 9 Ιανουαρίου 2009 στην υπόθεση R502/2008, I Marchi Italiani S.r.l. κατά Osra S.A, η οποία κοινοποιήθηκε στην νυν αναιρεσείουσα στις 30 Ιανουαρίου 2009 και με την οποία επικυρώθηκε η απόφαση του τμήματος ακυρώσεων με την οποία είχε γίνει δεκτή η αίτηση της εταιρίας OSRA S.A. να αναγνωριστεί η έκπτωση από το δικαίωμα σήματος και να κηρυχθεί άκυρο το σήμα «B Antonio Basile 1952», |
|
— |
να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Η αίτηση αναίρεσης της εταιρίας I Marchi Italiani s.r.l. στηρίζεται στους εξής τρεις λόγους:
|
1) |
Παράβαση του άρθρου 135, παράγραφος 4, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, καθόσον είναι νομικά εσφαλμένη η εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου ότι τα έγγραφα που είχε προσκομίσει η νυν αναιρεσείουσα έπρεπε να μη ληφθούν υπόψη, χωρίς να εξεταστεί η αποδεικτική τους ισχύ, και ότι ήσαν απαράδεκτα τα επιχειρήματα σχετικά με τη φήμη του επίμαχου σήματος και με την αρχή της καλής πίστης. |
|
2) |
Παράβαση του άρθρου 53, παράγραφος 2, του κανονισμού 40/94 (1) (νυν άρθρου 54, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 (2)), καθόσον είναι νομικά εσφαλμένη η εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου ότι είχαν παρέλθει λιγότερο από πέντε έτη μεταξύ της ημερομηνίας καταχώρισης του σήματος και της ημερομηνίας υποβολής της αίτησης κήρυξης της ακυρότητας και ότι επομένως δεν είχε σημασία η ημερομηνία υποβολής της αίτησης καταχώρισης του κοινοτικού σήματος. |
|
3) |
Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94, καθόσον είναι νομικά εσφαλμένη η εκτίμηση του Γενικού Δικαστηρίου ότι υπάρχει ομοιότητα μεταξύ των επίμαχων σημάτων, με συνέπεια το Γενικό Δικαστήριο να προβεί σε εσφαλμένη εφαρμογή της διάταξης αυτής και να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάρχει κίνδυνος σύγχυσης. |
(1) Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 11, σ. 1).
(2) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1).