30.6.2012   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 194/15

1)

Πρέπει το άρθρο 35 του κανονισμού (ΕΚ) 1291/2000 της Επιτροπής, της 9ης Ιουνίου 2000 (1), να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η κύρωση την οποία προβλέπει και η οποία έγκειται στην κατάπτωση του συνόλου της εγγυήσεως που επιβάλλεται στις κοινοτικές επιχειρήσεις οι οποίες διαθέτουν πιστοποιητικό εισαγωγής/εξαγωγής για προϊόν υπαγόμενο στην κοινή οργάνωση της αγοράς στον τομέα των σιτηρών έχει ως κύριο στόχο να αποθαρρυνθεί η μη τήρηση εκ μέρους των εν λόγω επιχειρήσεων κύριας υποχρεώσεως (όπως η πραγματική εισαγωγή ή εξαγωγή των σιτηρών που αναφέρονται στον οικείο τίτλο) την οποία υποχρεούνται να τηρούν σε σχέση με την πράξη για την οποία εκδόθηκε ο τίτλος και συνεστήθη η σχετική εγγύηση;

2)

Πρέπει οι διατάξεις του άρθρου 35, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1291/2000, κατά το μέρος που προβλέπουν τις προθεσμίες και τους όρους αποδεσμεύσεως της εγγυήσεως η οποία συνιστάται επ’ ευκαιρία της εκδόσεως πιστοποιητικού εισαγωγής, να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι, σε περίπτωση μη τηρήσεως δευτερεύουσας υποχρεώσεως, η οποία έγκειται ιδίως στην εκπρόθεσμη προσκόμιση των αποδείξεων ορθής ολοκληρώσεως της εισαγωγής (και στη συνακόλουθη καθυστερημένη υποβολή της σχετικής αιτήσεως αποδεσμεύσεως της συσταθείσας εγγυήσεως), το ποσό της επιβαλλόμενης κυρώσεως πρέπει να καθοριστεί ανεξαρτήτως του ποσού της εγγυήσεως της οποίας πρέπει να διαταχθεί η συνολική κατάπτωση σε περίπτωση μη τηρήσεως κύριας υποχρεώσεως σχετικής με την ίδια πράξη εισαγωγής, και ιδίως με αναφορά στο κανονικό ποσό εγγυήσεως που είναι εφαρμοστέο για όλες τις εισαγωγές προϊόντων αυτού του είδους που πραγματοποιούνται κατά την περίοδο αναφοράς;

3)

Πρέπει το άρθρο 35, παράγραφος 4, στοιχείο γ', του προαναφερθέντος κανονισμού (ΕΚ) 1291/2000 της Επιτροπής, καθόσον ορίζει ότι «[…] στην περίπτωση κατά την οποία για ένα ορισμένο προϊόν, υπάρχουν πιστοποιητικά τα οποία προβλέπουν διαφορετικά ποσοστά εγγύησης, για τον υπολογισμό του ποσού που καταπίπτει χρησιμοποιείται ως βάση το χαμηλότερο ποσοστό που εφαρμόζεται κατά την εισαγωγή […]», να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, στην περίπτωση κατά την οποία εισαγωγή σιτηρών ολοκληρωθεί κανονικώς από κοινοτική επιχείρηση, το ποσό της επιβαλλόμενης κυρώσεως για τη μη τήρηση της προβλεπόμενης προθεσμίας προσκομίσεως αποδείξεων σχετικά με την πραγματοποίηση της εισαγωγής στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Κοινότητας πρέπει να υπολογίζεται με αναφορά στη μειωμένη εγγύηση που ίσχυε κατά την περίοδο κατά την οποία πραγματοποιήθηκε η εισαγωγή του προϊόντος, ανεξαρτήτως των συγκεκριμένων συνθηκών επιβολής του δασμού (όπως υποστηρίζει η εταιρία Martini) ή μόνον εφόσον ισχύουν οι εν λόγω συγκεκριμένες συνθήκες (όπως υποστηρίζει το ιταλικό Δημόσιο);