Υπόθεση C‑565/12

LCL Le Crédit Lyonnais SA

κατά

Fesih Kalhan

(αίτηση του tribunal d’instance d’Orléans για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Προστασία των καταναλωτών — Συμβάσεις καταναλωτικής πίστης — Οδηγία 2008/48/ΕΚ — Άρθρα 8 και 23 — Υποχρέωση του πιστωτικού φορέα να ελέγξει, πριν από τη σύναψη της συμβάσεως δανείου, την πιστοληπτική ικανότητα του δανειολήπτη — Εθνική διάταξη που επιβάλλει έρευνα σε βάση δεδομένων — Έκπτωση από το δικαίωμα εισπράξεως συμβατικών τόκων σε περίπτωση παραβάσεως της υποχρεώσεως αυτής — Αποτελεσματικός, αναλογικός και αποτρεπτικός χαρακτήρας της κυρώσεως»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 27ης Μαρτίου 2014

1. Προδικαστικά ερωτήματα – Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου – Όρια – Ερωτήματα προδήλως άσχετα με την υπόθεση και υποθετικά ερωτήματα υποβαλλόμενα σε πλαίσιο που αποκλείει τη δυνατότητα να δοθεί χρήσιμη απάντηση – Ερωτήματα που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο της διαφοράς της κύριας δίκης

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ)

2. Πράξεις των οργάνων – Οδηγίες – Εκτέλεση από τα κράτη μέλη – Ανάγκη εξασφαλίσεως αποτελεσματικότητας των οδηγιών – Υποχρεώσεις των εθνικών δικαστηρίων – Υποχρέωση σύμφωνης ερμηνείας

   (Άρθρο 288, εδ. 3, ΣΛΕΕ· οδηγία 2008/48 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου)

3. Προστασία των καταναλωτών – Συμβάσεις καταναλωτικής πίστεως —Οδηγία 2008/48 – Υποχρέωση ελέγχου από τον πιστωτικό φορέα της πιστοληπτικής ικανότητας του δανειολήπτη – Παράβαση από τον πιστωτικό φορέα της εν λόγω υποχρεώσεώς του – Εθνικό σύστημα κυρώσεων – Έκπτωση από το δικαίωμα εισπράξεως συμβατικών τόκων – Διατήρηση του δικαιώματος εισπράξεως προσαυξημένων νόμιμων τόκων – Δεν επιτρέπεται – Προϋπόθεση – Ποσά που εισέπραξε ο πιστωτικός φορέας κατόπιν της εκπτώσεως από το δικαίωμα εισπράξεως τόκων τα οποία δεν ήταν κατά πολύ μικρότερα από εκείνα που θα εισέπραττε αν είχε τηρήσει την εν λόγω υποχρέωση – Εκτίμηση από το εθνικό δικαστήριο

   (Οδηγία 2008/48 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 23)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 37, 38)

2.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψη 54)

3.  Το άρθρο 23 της οδηγίας 2008/48, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης, έχει την έννοια ότι αποκλείει την εφαρμογή εθνικού συστήματος κυρώσεων δυνάμει του οποίου, σε περίπτωση παραβάσεως από τον πιστωτικό φορέα της υποχρεώσεώς του να εκτιμήσει, πριν από τη σύναψη της συμβάσεως δανείου, την πιστοληπτική ικανότητα του δανειολήπτη διενεργώντας έρευνα στην οικεία βάση δεδομένων, ο πιστωτικός φορέας εκπίπτει από το δικαίωμά του να εισπράξει συμβατικούς τόκους, αλλά δικαιούται αυτοδικαίως νόμιμους τόκους, απαιτητούς από την έκδοση της δικαστικής αποφάσεως που υποχρεώνει τον δανειολήπτη στην καταβολή του υπολοίπου των οφειλομένων, οι οποίοι προσαυξάνονται κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες εάν, κατά την εκπνοή της προθεσμίας των δύο μηνών από την έκδοση της αποφάσεως, ο δανειολήπτης δεν έχει εξοφλήσει το χρέος του, όταν το εθνικό δικαστήριο διαπιστώνει ότι, σε περίπτωση στην οποία καθίσταται άμεσα απαιτητό το υπόλοιπο του οφειλόμενου ποσού του δανείου λόγω αδυναμίας πληρωμής του δανειολήπτη, τα ποσά που ενδέχεται να εισπράξει ο πιστωτικός φορέας κατόπιν της εφαρμογής της κυρώσεως της εκπτώσεως από το δικαίωμα εισπράξεως τόκων δεν είναι κατά πολύ μικρότερα από εκείνα που θα εισέπραττε αν είχε τηρήσει την υποχρέωσή του ελέγχου της πιστοληπτικής ικανότητας του δανειολήπτη.

   (βλ. σκέψη 55 και διατακτ.)