Υπόθεση C‑514/12

Zentralbetriebsrat der gemeinnützigen Salzburger

Landeskliniken Betriebs GmbH

κατά

Land Salzburg

(αίτηση του Landesgericht Salzburg για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων — Άρθρο 45 ΣΛΕΕ — Κανονισμός (EE) 492/2011 — Άρθρο 7, παράγραφος 1 — Εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει τη μερική προσμέτρηση της προϋπηρεσίας που συμπληρώθηκε σε εργοδότες πλην του Land Salzburg — Περιορισμός της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων — Δικαιολόγηση — Επιτακτικοί λόγοι γενικού συμφέροντος — Σκοπός που έγκειται στο να διατηρηθεί η αφοσίωση — Απλούστευση των διοικητικών διατυπώσεων — Διαφάνεια»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 5ης Δεκεμβρίου 2013

1. Προδικαστικά ερωτήματα – Παραδεκτό – Ανάγκη παροχής στο Δικαστήριο επαρκών διευκρινίσεων σχετικά με το πραγματικό και κανονιστικό πλαίσιο – Υπόδειξη των λόγων για τους οποίους είναι αναγκαίο να δοθεί απάντηση στα προδικαστικά ερωτήματα

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου, άρθρο 94)

2. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων – Εργαζόμενοι – Ίση μεταχείριση – Άνοδος σε ανώτερο κλιμάκιο βάσει της αρχαιότητας – Εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει ότι ο χρόνος αδιάκοπης προϋπηρεσίας σε συγκεκριμένο οργανισμό περιφερειακής αυτοδιοικήσεως προσμετράται εξ ολοκλήρου και ότι οποιοσδήποτε άλλος χρόνος προϋπηρεσίας προσμετράται μερικώς – Δεν επιτρέπεται

   (Άρθρο 45 ΣΛΕΕ· κανονισμός 492/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 1)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 17-20)

2.  Τα άρθρα 45 ΣΛΕΕ και 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 492/2011, που αφορά την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων στο εσωτερικό της Ένωσης, έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία δυνάμει της οποίας, για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας από την οποία υπολογίζεται η αρχαιότητα των υπαλλήλων ενός οργανισμού περιφερειακής αυτοδιοικήσεως για τους σκοπούς της ανόδου τους στα ανώτερα μισθολογικά κλιμάκια της κατηγορίας τους, ο μεν χρόνος αδιάκοπης προϋπηρεσίας που έχουν συμπληρώσει στον ως άνω οργανισμό περιφερειακής αυτοδιοικήσεως προσμετράται εξ ολοκλήρου, ενώ οποιοσδήποτε άλλος χρόνος προϋπηρεσίας προσμετράται μόνο μερικώς.

   Ειδικότερα, μια τέτοια ρύθμιση είναι ικανή να αποτελέσει εμπόδιο στην ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων, πράγμα το οποίο απαγορεύεται καταρχήν από τα άρθρα 45 ΣΛΕΕ και 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 492/2011.

   Μια τέτοια ρύθμιση δεν μπορεί να γίνει δεκτή παρά μόνον αν επιδιώκει έναν από τους θεμιτούς σκοπούς που διακηρύσσονται στη Συνθήκη ή αν δικαιολογείται από επιτακτικούς λόγους γενικού συμφέροντος. Σε τέτοια περίπτωση, απαιτείται επίσης η εφαρμογή της ρυθμίσεως αυτής να είναι κατάλληλη να διασφαλίσει την επίτευξη του οικείου σκοπού και να μην υπερβαίνει το αναγκαίο μέτρο για την επίτευξή του.

   Συναφώς, έστω και αν υποτεθεί ότι η ως άνω νομοθεσία όντως επιδιώκει τον σκοπό της διατηρήσεως της αφοσιώσεως των εργαζομένων έναντι των εργοδοτών τους, και μολονότι δεν αποκλείεται ένας τέτοιος σκοπός να δύναται να αποτελέσει επιτακτικό λόγο γενικού συμφέροντος, εντούτοις, βάσει των χαρακτηριστικών της εν λόγω νομοθεσίας, το εμπόδιο το οποίο συνεπάγεται δεν προσφέρεται ασφαλώς για τη διασφάλιση της επιτεύξεως του ως άνω σκοπού, στο μέτρο που η νομοθεσία αυτή αποσκοπεί στο να καταστήσει δυνατή την κινητικότητα εντός μιας ομάδας διαφορετικών εργοδοτών και όχι να ανταμείψει την αφοσίωση του μισθωτού προς ορισμένο εργοδότη.

   Εξάλλου, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι ο σκοπός της απλουστεύσεως των διοικητικών διατυπώσεων που αποβλέπει απλώς στην ελάφρυνση των καθηκόντων της Δημόσιας Διοίκησης, ιδίως καθιστώντας ευχερέστερους τους υπολογισμούς τους οποίους πρέπει να πραγματοποιήσει η τελευταία, συνιστά επιτακτικό λόγο γενικού συμφέροντος δυνάμενο να δικαιολογήσει τον περιορισμό μιας τόσο θεμελιώδους ελευθερίας όπως είναι η ελευθερία κυκλοφορίας των εργαζομένων την οποία εγγυάται το άρθρο 45 ΣΛΕΕ. Επιπλέον, ο λόγος που ανάγεται στο ότι μια τέτοια απλούστευση επιτρέπει τη μείωση της διοικητικής δαπάνης έχει καθαρά οικονομικό χαρακτήρα και δεν μπορεί ως εκ τούτου να αποτελέσει επιτακτικό λόγο γενικού συμφέροντος.

   Τέλος, στο μέτρο που η επίδικη εθνική νομοθεσία επιδιώκει να εξασφαλίσει μεγαλύτερη διαφάνεια για τον καθορισμό της ημερομηνίας από την οποία υπολογίζεται η αρχαιότητα για τους σκοπούς της ανόδου στα ανώτερα μισθολογικά κλιμάκια, εν πάση περιπτώσει, η ως άνω νομοθεσία υπερβαίνει το αναγκαίο για την επίτευξή του σκοπού αυτού μέτρο. Ειδικότερα, η επιζητούμενη διαφάνεια θα μπορούσε να εξασφαλισθεί με μέτρα τα οποία δεν θα παρεμπόδιζαν την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων, όπως με την κατάρτιση και τη δημοσίευση ή τη διανομή με τα κατάλληλα μέσα προκαθορισμένων και μη εισαγόντων διακρίσεις κριτηρίων για την εκτίμηση της διάρκειας της επαγγελματικώς συναφούς πείρας βάσει της οποίας υπολογίζεται η αρχαιότητα του εργαζομένου για τους σκοπούς της ανόδου στα ανώτερα μισθολογικά κλιμάκια.

   (βλ. σκέψεις 35, 36, 38, 40, 42-45 και διατακτ.)

Υπόθεση C‑514/12

Zentralbetriebsrat der gemeinnützigen Salzburger

Landeskliniken Betriebs GmbH

κατά

Land Salzburg

(αίτηση του Landesgericht Salzburg για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων — Άρθρο 45 ΣΛΕΕ — Κανονισμός (EE) 492/2011 — Άρθρο 7, παράγραφος 1 — Εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει τη μερική προσμέτρηση της προϋπηρεσίας που συμπληρώθηκε σε εργοδότες πλην του Land Salzburg — Περιορισμός της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων — Δικαιολόγηση — Επιτακτικοί λόγοι γενικού συμφέροντος — Σκοπός που έγκειται στο να διατηρηθεί η αφοσίωση — Απλούστευση των διοικητικών διατυπώσεων — Διαφάνεια»

Περίληψη — Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 5ης Δεκεμβρίου 2013

1. Προδικαστικά ερωτήματα — Παραδεκτό — Ανάγκη παροχής στο Δικαστήριο επαρκών διευκρινίσεων σχετικά με το πραγματικό και κανονιστικό πλαίσιο — Υπόδειξη των λόγων για τους οποίους είναι αναγκαίο να δοθεί απάντηση στα προδικαστικά ερωτήματα

   (Άρθρο 267 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου, άρθρο 94)

2. Ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων — Εργαζόμενοι — Ίση μεταχείριση — Άνοδος σε ανώτερο κλιμάκιο βάσει της αρχαιότητας — Εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει ότι ο χρόνος αδιάκοπης προϋπηρεσίας σε συγκεκριμένο οργανισμό περιφερειακής αυτοδιοικήσεως προσμετράται εξ ολοκλήρου και ότι οποιοσδήποτε άλλος χρόνος προϋπηρεσίας προσμετράται μερικώς — Δεν επιτρέπεται

   (Άρθρο 45 ΣΛΕΕ· κανονισμός 492/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, άρθρο 7 § 1)

1.  Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

   (βλ. σκέψεις 17-20)

2.  Τα άρθρα 45 ΣΛΕΕ και 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 492/2011, που αφορά την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων στο εσωτερικό της Ένωσης, έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική νομοθεσία δυνάμει της οποίας, για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας από την οποία υπολογίζεται η αρχαιότητα των υπαλλήλων ενός οργανισμού περιφερειακής αυτοδιοικήσεως για τους σκοπούς της ανόδου τους στα ανώτερα μισθολογικά κλιμάκια της κατηγορίας τους, ο μεν χρόνος αδιάκοπης προϋπηρεσίας που έχουν συμπληρώσει στον ως άνω οργανισμό περιφερειακής αυτοδιοικήσεως προσμετράται εξ ολοκλήρου, ενώ οποιοσδήποτε άλλος χρόνος προϋπηρεσίας προσμετράται μόνο μερικώς.

   Ειδικότερα, μια τέτοια ρύθμιση είναι ικανή να αποτελέσει εμπόδιο στην ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων, πράγμα το οποίο απαγορεύεται καταρχήν από τα άρθρα 45 ΣΛΕΕ και 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 492/2011.

   Μια τέτοια ρύθμιση δεν μπορεί να γίνει δεκτή παρά μόνον αν επιδιώκει έναν από τους θεμιτούς σκοπούς που διακηρύσσονται στη Συνθήκη ή αν δικαιολογείται από επιτακτικούς λόγους γενικού συμφέροντος. Σε τέτοια περίπτωση, απαιτείται επίσης η εφαρμογή της ρυθμίσεως αυτής να είναι κατάλληλη να διασφαλίσει την επίτευξη του οικείου σκοπού και να μην υπερβαίνει το αναγκαίο μέτρο για την επίτευξή του.

   Συναφώς, έστω και αν υποτεθεί ότι η ως άνω νομοθεσία όντως επιδιώκει τον σκοπό της διατηρήσεως της αφοσιώσεως των εργαζομένων έναντι των εργοδοτών τους, και μολονότι δεν αποκλείεται ένας τέτοιος σκοπός να δύναται να αποτελέσει επιτακτικό λόγο γενικού συμφέροντος, εντούτοις, βάσει των χαρακτηριστικών της εν λόγω νομοθεσίας, το εμπόδιο το οποίο συνεπάγεται δεν προσφέρεται ασφαλώς για τη διασφάλιση της επιτεύξεως του ως άνω σκοπού, στο μέτρο που η νομοθεσία αυτή αποσκοπεί στο να καταστήσει δυνατή την κινητικότητα εντός μιας ομάδας διαφορετικών εργοδοτών και όχι να ανταμείψει την αφοσίωση του μισθωτού προς ορισμένο εργοδότη.

   Εξάλλου, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι ο σκοπός της απλουστεύσεως των διοικητικών διατυπώσεων που αποβλέπει απλώς στην ελάφρυνση των καθηκόντων της Δημόσιας Διοίκησης, ιδίως καθιστώντας ευχερέστερους τους υπολογισμούς τους οποίους πρέπει να πραγματοποιήσει η τελευταία, συνιστά επιτακτικό λόγο γενικού συμφέροντος δυνάμενο να δικαιολογήσει τον περιορισμό μιας τόσο θεμελιώδους ελευθερίας όπως είναι η ελευθερία κυκλοφορίας των εργαζομένων την οποία εγγυάται το άρθρο 45 ΣΛΕΕ. Επιπλέον, ο λόγος που ανάγεται στο ότι μια τέτοια απλούστευση επιτρέπει τη μείωση της διοικητικής δαπάνης έχει καθαρά οικονομικό χαρακτήρα και δεν μπορεί ως εκ τούτου να αποτελέσει επιτακτικό λόγο γενικού συμφέροντος.

   Τέλος, στο μέτρο που η επίδικη εθνική νομοθεσία επιδιώκει να εξασφαλίσει μεγαλύτερη διαφάνεια για τον καθορισμό της ημερομηνίας από την οποία υπολογίζεται η αρχαιότητα για τους σκοπούς της ανόδου στα ανώτερα μισθολογικά κλιμάκια, εν πάση περιπτώσει, η ως άνω νομοθεσία υπερβαίνει το αναγκαίο για την επίτευξή του σκοπού αυτού μέτρο. Ειδικότερα, η επιζητούμενη διαφάνεια θα μπορούσε να εξασφαλισθεί με μέτρα τα οποία δεν θα παρεμπόδιζαν την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων, όπως με την κατάρτιση και τη δημοσίευση ή τη διανομή με τα κατάλληλα μέσα προκαθορισμένων και μη εισαγόντων διακρίσεις κριτηρίων για την εκτίμηση της διάρκειας της επαγγελματικώς συναφούς πείρας βάσει της οποίας υπολογίζεται η αρχαιότητα του εργαζομένου για τους σκοπούς της ανόδου στα ανώτερα μισθολογικά κλιμάκια.

   (βλ. σκέψεις 35, 36, 38, 40, 42-45 και διατακτ.)