24.9.2011 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 282/27 |
Αίτηση αναιρέσεως που ο ΑΟ κατέθεσε στις 5 Ιουλίου 2011 κατά της διατάξεως της 4ης Απριλίου 2011 την οποία το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης εξέδωσε στην υπόθεση F-45/10, ΑΟ κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-365/11 P)
2011/C 282/56
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: ΑΟ (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: P. Lewisch, δικηγόρος)
Αναιρεσίβλητη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
— |
να αναιρέσει τη διάταξη του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (στο εξής: ΔΔΔ) της 4ης Απριλίου 2011 στην υπόθεση F-45/10, ΑΟ κατά Επιτροπής· |
— |
στην περίπτωση που το Γενικό Δικαστήριο είναι σε θέση να εκδικάσει την υπόθεση επί της ουσίας, να δεχθεί τα αιτήματα που ο αναιρεσείων είχε υποβάλει ενώπιον του ΔΔΔ, δηλαδή:
|
— |
να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στο σύνολο των δικαστικών εξόδων. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Ο αναιρεσείων διατυπώνει τρεις λόγους αναιρέσεως.
1) |
Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως διατείνεται ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για να αποφανθεί το ΔΔΔ με διάταξη σύμφωνα με το άρθρο 76 του Κανονισμού Διαδικασίας του ΔΔΔ και ότι η προσφυγή-αγωγή δεν ήταν προδήλως απορριπτέα, επειδή:
|
2) |
Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως διατείνεται ότι η διάταξη στην υπόθεση F-45/10 συνιστά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης υπό την έννοια του άρθρου 11, παράγραφος 1, του παραρτήματος I του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή ο αναιρεσείων δικαιούται αποζημιώσεως εφόσον έγινε παρενόχληση. |
3) |
Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως διατείνεται ότι το ΔΔΔ προσέβαλε το δικαίωμα του αναιρεσείοντος να ακουστεί, όπως το δικαίωμα αυτό προβλέπεται από το άρθρο 6, παράγραφος 1, της Συμβάσεως για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών καθώς και από το άρθρο 47, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. |
(1) Κανονισμός 31 (ΕΟΚ) 11 (ΕΚΑΕ) για τη θέσπιση του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων και τον καθορισμό του καθεστώτος που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας, όπως έχει τροποποιηθεί (EE, ξενόγλωσσες εκδόσεις, 45 της 14.6.1962, σ. 1385).