28.5.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 160/24

Προσφυγή της 4ης Απριλίου 2011 — Si.mobil κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-201/11)

2011/C 160/39

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Si.mobil telekomunikacijske storitve d.d. (Λιουμπλιάνα, Δημοκρατία της Σλοβενίας) (εκπρόσωποι: Π. Αλεξιάδης και E. Sependa, Solicitors)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση C(2011) 355 τελικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 24ης Ιανουαρίου 2011, στην υπόθεση COMP/39.707 Si.mobil/Mobitel, και

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Με το δικόγραφό της, η προσφεύγουσα ζητεί, δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την ακύρωση της αποφάσεως C(2011) 355 τελικό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 24ης Ιανουαρίου 2011, στην υπόθεση COMP/39.707 Si.mobil/Mobitel, περί απορρίψεως της καταγγελίας την οποία είχε υποβάλει στις 14 Αυγούστου 2009, βάσει του άρθρου 102 ΣΛΕΕ, για καταχρηστικές πρακτικές της Mobitel σε επίπεδο τόσο λιανικής όσο και χονδρικής, ως προς πλείονες αγορές σχετικές με υπηρεσίες δικτύου κινητής τηλεφωνίας.

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αφορά πρόδηλο σφάλμα της Επιτροπής κατά την εφαρμογή των κανόνων περί κατανομής αρμοδιοτήτων, τους οποίους προβλέπουν ο κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 (1) και η ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με τη συνεργασία στο πλαίσιο του δικτύου των αρχών ανταγωνισμού (ΕΕ 2004 C 101, σ. 43), καθόσον:

—

εκδίδοντας την προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή δεν τήρησε την υποχρέωσή της διασφαλίσεως της αποτελεσματικής εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης, αγνοώντας έτσι την αρχή του υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος που διέπει τον κανονισμό (ΕΚ) 1/2003, και παραλείποντας ακόμη να λάβει υπόψη τόσο τους κανόνες τους οποίους η ίδια έχει επιβάλει με την ανακοίνωση για τη συνεργασία στο πλαίσιο του δικτύου των αρχών ανταγωνισμού, όσο και τη σχετική νομολογία·

—

η Επιτροπή αθέτησε τις υποχρεώσεις που υπέχει από την ανακοίνωση για τη συνεργασία στο πλαίσιο του δικτύου των αρχών ανταγωνισμού, στο μέτρο που δεν επενέβη ενώ «μια εθνική αρχή ανταγωνισμού παρελκύει αδικαιολόγητα τη διαδικασία», όπως συμβαίνει εν προκειμένω, δεδομένου ότι η προβλεπόμενη από το σλοβενικό δίκαιο διετής προθεσμία παρήλθε χωρίς η οικεία αρχή να έχει καν αποστείλει την τελική ανακοίνωση αιτιάσεων. Επιπλέον, η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη συντριπτικά αποδεικτικά στοιχεία, από τα οποία προκύπτει ότι είναι «η πλέον κατάλληλη» να επιληφθεί των επίμαχων υποθέσεων. Υπό τις περιστάσεις αυτές, είναι μάλλον απίθανο η σλοβενική αρχή ανταγωνισμού να μπορέσει να «θέσει τέρμα στην παράβαση» ικανοποιητικώς και εγκαίρως. Αντιθέτως, είναι πρόδηλο ότι, εν προκειμένω, οι «κοινοτικές διατάξεις […] θα μπορούσαν να εφαρμοσθούν […] με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα από την Επιτροπή».

Ο δεύτερος λόγος αφορά πρόδηλο σφάλμα της Επιτροπής κατά την επιβεβλημένη, σύμφωνα με τις νομολογιακές αρχές που απορρέουν από την απόφαση Automec (2), στάθμιση, στο μέτρο που:

—

κατά την άποψη της προσφεύγουσας, από την απόφαση Automec συνάγεται ότι η διακριτική ευχέρεια που διαθέτει η Επιτροπή όταν αποφασίζει αν θα επιληφθεί μιας υποθέσεως δεν είναι απόλυτη. Συναφώς, η προσφεύγουσα προσκόμισε πλήθος αποδεικτικών στοιχείων, τα οποία κακώς δεν ελήφθησαν υπόψη από την Επιτροπή, μολονότι καταδεικνύουν ότι υφίσταται «κοινοτικό συμφέρον» να επιληφθεί η Επιτροπή της υποθέσεως, ελέγχοντας τους ισχυρισμούς της si.mobil. Επιπλέον, η Επιτροπή αγνόησε τις δικές της κατευθύνσεις σχετικά με τις προτεραιότητες κατά τον έλεγχο της εφαρμογής του άρθρου 82 της συνθήκης ΕΚ σε καταχρηστικές συμπεριφορές αποκλεισμού που υιοθετούν δεσπόζουσες επιχειρήσεις (ΕΕ 2009 C 45, σ. 7), δεδομένου ότι αμφότερες οι παραβάσεις των οποίων τις συνέπειες υφίσταται η προσφεύγουσα (συμπίεση του περιθωρίου κέρδους και επιθετικές τιμές προς εξόντωση των ανταγωνιστών) χαρακτηρίζονται στην οικεία ανακοίνωση ως προτεραιότητα για την Επιτροπή και καθίσταται ολοένα σημαντικότερο να διευκρινισθεί με ποιο τρόπο η Επιτροπή προτίθεται να θέσει σε εφαρμογή τις αρχές αυτές, ιδίως στον τομέα της κινητής τηλεφωνίας όπου δεν υπάρχει νομολογιακό προηγούμενο.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της συνθήκης (ΕΕ 2003 L 1, σ. 1).

(2) Απόφαση του Πρωτοδικείου της 18ης Σεπτεμβρίου 1992, T-24/90, Automec (Συλλογή 1992, σ. ΙΙ-2223).