10.3.2012   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 73/20

—

να διαπιστώσει ότι το Βασίλειο της Ισπανίας, καθόσον θέσπισε και διατήρησε σε ισχύ τις διατάξεις που περιλαμβάνονται στο άρθρο 46, στοιχείο c), του αναθεωρημένου κειμένου του νόμου για τη ρύθμιση των συνταξιοδοτικών ταμείων και προγραμμάτων, στο άρθρο 86 του βασιλικού νομοθετικού διατάγματος 6/2004, της 29ης Οκτωβρίου 2004, με το οποίο εγκρίνεται το αναθεωρημένο κείμενο του νόμου σχετικά με την οργάνωση και την εποπτεία της ιδιωτικής ασφάλισης, στο άρθρο 10 του βασιλικού νομοθετικού διατάγματος 5/2004, με το οποίο εγκρίνεται το αναθεωρημένο κείμενο του νόμου για τη φορολόγηση εισοδήματος κατοίκων αλλοδαπής, και στο άρθρο 47 του νόμου 58/2003, της 17ης Δεκεμβρίου 2003, περί γενικού φορολογικού κώδικα, κατά τα οποία τα αλλοδαπά συνταξιοδοτικά ταμεία που έχουν την έδρα τους σε άλλα κράτη μέλη και προσφέρουν υπηρεσίες επαγγελματικών συνταξιοδοτικών παροχών αλλά και οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ισπανία υπό καθεστώς ελεύθερης παροχής υπηρεσιών, μεταξύ άλλων, υποχρεούνται να διορίζουν φορολογικό εκπρόσωπο εγκατεστημένο στην Ισπανία, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 56 ΣΛΕΕ (πρώην άρθρο 49 ΣΕΚ) και από το άρθρο 36 της Συμφωνίας ΕΟΧ.

—

να καταδικάσει το Βασίλειο της Ισπανίας στα δικαστικά έξοδα.

1)

Οι προαναφερθείσες διατάξεις της ισπανικής φορολογικής νομοθεσίας υποχρεώνουν τους υποκείμενους στον φόρο που είναι κάτοικοι αλλοδαπής να διορίζουν φορολογικό εκπρόσωπο εγκατεστημένο στην Ισπανία. Συγκεκριμένα, η υποχρέωση αυτή επιβάλλεται στα αλλοδαπά συνταξιοδοτικά ταμεία που έχουν την έδρα τους σε άλλα κράτη μέλη και προσφέρουν υπηρεσίες επαγγελματικών συνταξιοδοτικών παροχών καθώς και στις ασφαλιστικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ισπανία υπό καθεστώς ελεύθερης παροχής υπηρεσιών.

2)

Η Επιτροπή θεωρεί ότι η κατά τα ανωτέρω υποχρέωση διορισμού φορολογικού εκπροσώπου εγκατεστημένου στην Ισπανία συνιστά εμπόδιο στην ελεύθερη παροχή των υπηρεσιών κατά το μέτρο που επιβάλλει πρόσθετο βάρος στα προαναφερθέντα νομικά και φυσικά πρόσωπα, τα οποία εξαναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες του εν λόγω εκπροσώπου. Επιπλέον, η υποχρέωση αυτή συνιστά εμπόδιο στην ελεύθερη παροχή των υπηρεσιών για τα πρόσωπα που διαμένουν και τις επιχειρήσεις που έχουν την έδρα τους σε κράτη μέλη πλην της Ισπανίας και επιθυμούν να παρέχουν την υπηρεσία του φορολογικού εκπροσώπου σε νομικά ή φυσικά πρόσωπα δραστηριοποιούμενα στην Ισπανία.

3)

Η επίμαχη κανονιστική ρύθμιση παραβιάζει το άρθρο 56 ΣΛΕΕ (πρώην 49 ΣΕΚ) και το άρθρο 36 της Συμφωνίας ΕΟΧ.