|
22.10.2011 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 311/29 |
Αναίρεση που άσκησε την 1η Σεπτεμβρίου 2011 η Solvay Solexis SpA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο πενταμελές τμήμα) στις 16 Ιουνίου 2011 στην υπόθεση T-195/06, Solvay Solexis κατά Επιτροπής
(Υπόθεση C-449/11 P)
2011/C 311/48
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Solvay Solexis SpA (εκπρόσωποι: T. Salonico, G.L. Zampa και G. Barone, δικηγόροι)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της αναιρεσείουσας
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να εξαφανίσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος που βεβαιώνουν συμμετοχή της Ausimont στην παράβαση προ των μηνών Μαΐου-Σεπτεμβρίου 1997, και κατά συνέπεια να υπολογίσει εκ νέου το επιβληθέν στην αναιρεσείουσα πρόστιμο κατά το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως· |
|
— |
να εξαφανίσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος που, αναφερόμενες στην μετά τους μήνες Μάιο-Σεπτέμβριο 1997 περίοδο, δεν αναγνωρίζουν τον μικρότερο βαθμό σοβαρότητας της συμπεριφοράς της Ausimont λόγω του γεγονότος ότι δεν συμμετείχε στη συμφωνία για τον περιορισμό της ικανότητας και κατά το μέρος που την συγκαταλέγουν σε εσφαλμένη κατηγορία για τους σκοπούς του ορισμού του βασικού ποσού του προστίμου και κατά συνέπεια να υπολογίσει εκ νέου το επιβληθέν στην αναιρεσείουσα πρόστιμο κατά το άρθρο 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως· ή |
|
— |
εναλλακτικώς, να εξαφανίσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος που αφορά τα εκτιθέμενα στις ανωτέρω δύο παραγράφους και να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο για την έκδοση νέας αποφάσεως· |
|
— |
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
|
I. |
Παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και του άρθρου 2 του κανονισμού 1/2003 (1), αντιφατική και ανεπαρκής αιτιολογία, και, συναφώς, πρόδηλη παραμόρφωση των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον δεν αποδεικνύεται ότι η συμπεριφορά της Ausimont από τον Μάιο του 1995 έως τους μήνες Μάιο-Σεπτέμβριο 1997 μπορούσε να χαρακτηρισθεί ότι εντασσόταν στο πλαίσιο «συμφωνίας» ή «εναρμονισμένης πρακτικής»· ούτε αιτιολογείται η απόρριψη των αντικειμενικών αποδεικτικών στοιχείων που προσκόμισε η αναιρεσείουσα για να τεκμηριώσει ότι η συμπεριφορά της Ausimont κατά την περίοδο εκείνη ήταν όλως ανταγωνιστική και ανεξάρτητη. |
|
II. |
Προσβολή των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως, της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της ασφάλειας δικαίου, καθώς και, υπό το πρίσμα της μη εφαρμογής των κατευθυντήριων γραμμών για τον υπολογισμό των προστίμων του 1998 (2), ανεπαρκής αιτιολογία και πρόδηλη παραμόρφωση των αποδεικτικών στοιχείων όσον αφορά την εκτίμηση της σοβαρότητας της συμπεριφοράς της Ausimont και τον προσδιορισμό της κυρώσεως που έπρεπε να της επιβληθεί. |
(1) ΕΕ L 1, σ. 1.