|
22.10.2011 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 311/28 |
Αναίρεση που άσκησε στις 31 Αυγούστου 2011 η Caffaro Srl υπό έκτακτη διαχείριση (πρώην Caffaro Srl) κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο πενταμελές τμήμα) στις 16 Ιουνίου 2011 στην υπόθεση T-192/06, Caffaro κατά Επιτροπής
(Υπόθεση C-447/11 P)
2011/C 311/46
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Caffaro Srl υπό έκτακτη διαχείριση (πρώην Caffaro Srl) Caffaro Srl (εκπρόσωποι: A. Santa Maria, C. Biscaretti di Ruffia και E. Gambaro, δικηγόροι)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της αναιρεσείουσας
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να εξαφανίσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και, ειδικότερα, να διαπιστώσει την ακυρότητα της προσβαλλομένης αποφάσεως της Επιτροπής της 3ης Μαΐου 2006, C(2006) 1766 τελ., κατά το μέρος που επέβαλε στην Caffaro S.r.l. από κοινού και εις ολόκληρον με την SNIA S.p.A. πρόστιμο ύψους 1 078 εκατομμυρίων ευρώ ή, εναλλακτικώς, |
|
— |
να εξαφανίσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και, ως εκ τούτου, να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση ως προς τα μέρη στα οποία αφορούν οι προβαλλόμενοι με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως λόγοι, τους οποίους το Δικαστήριο θα κρίνει βάσιμους και παραδεκτούς· |
|
— |
επικουρικώς, να επαναπροσδιορίσει, σε συμβολικό ύψος ή κατόπιν σημαντικής μειώσεως, το επιβληθέν στην αναιρεσείουσα πρόστιμο, λαμβάνοντας υπόψη τους νομικούς λόγους και τα πραγματικά περιστατικά που προβάλλονται με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως· |
|
— |
όλως επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να αποφανθεί εκ νέου σύμφωνα με τα στοιχεία και κριτήρια που το Δικαστήριο πρόκειται να διευκρινίσει στο πλαίσιο της παρούσας αναιρετικής διαδικασίας· |
|
— |
εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Με τον πρώτο λόγο, η Caffaro προβάλλει παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, του άρθρου 23, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 (1) και των κατευθυντήριων γραμμών της Επιτροπής για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων (2), εσφαλμένο νομικό χαρακτηρισμό, παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών και ορισμένων αποδεικτικών στοιχείων, παραβίαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθώς και ελλιπή και αντιφατική αιτιολογία κατά το μέρος που με την απόφασή του το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να συνεκτιμήσει το καθεστώς της οικονομικής εξαρτήσεως της Caffaro στην αγορά αναφοράς και τη ζημία που υπέστη η ίδια εξαιτίας της συμπράξεως.
Με τον δεύτερο λόγο, η Caffaro προβάλλει προσβολή εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως, καθώς και παράβαση του άρθρου 23, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 και των κατευθυντήριων γραμμών της Επιτροπής για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων, ως προς το έτος αναφοράς που έλαβε υπόψη η Επιτροπή στην απόφασή της σχετικά με την προαναφερθείσα διαφορετική μεταχείριση. Ειδικότερα, η αναιρεσείουσα επικρίνει τη συνεκτίμηση των μεριδίων της αγοράς για το έτος 1999 για όλους τους μετέχοντες στην εικαζόμενη παράβαση (εκτός της Caffaro).
Με τον τρίτο λόγο, η αναιρεσείουσα προβάλλει πλάνη του Γενικού Δικαστηρίου καθόσον έκρινε, όσον αφορά την αποδιδόμενη στην Caffaro διάρκεια συμμετοχής της στην παράβαση, ότι η μη συμμετοχή της στις παράνομες επαφές της 26ης Νοεμβρίου 1998 δεν ασκούσε επιρροή. Ειδικότερα, η Caffaro προβάλλει παράβαση του άρθρου 23, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 και των κατευθυντήριων γραμμών της Επιτροπής για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων, όσον αφορά την περίοδο, την έλλειψη αιτιολογίας, την εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και την παραβίαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως.
Με τον τέταρτο λόγο, ο οποίος αφορά την παραγραφή και την εκπρόθεσμη ανάληψη ενεργειών της Επιτροπής έναντι της αναιρεσείουσας, η Caffaro επικαλείται εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 25 του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003, παραμόρφωση και εσφαλμένο νομικό χαρακτηρισμό των πραγματικών περιστατικών, κατάχρηση εξουσίας, παραβίαση των γενικών αρχών του δικαίου της ΕΕ, προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων άμυνας καθώς και ελλιπή αιτιολογία της αποφάσεως. Ειδικότερα, η Caffaro προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι δεν έλαβε υπόψη την αδράνεια της Επιτροπής για ένα έτος, μετά τη διακόπτουσα την παραγραφή πράξη, προτού να απευθύνει στην αναιρεσείουσα αίτηση παροχής πληροφοριών, χωρίς να διενεργήσει συναφή έρευνα και να περιλάβει ρητή αιτιολογία.
Τέλος, με τον πέμπτο λόγο, η αναιρεσείουσα προβάλλει ελλιπή αιτιολογία της αποφάσεως και εσφαλμένη εκτίμηση των ελαφρυντικών περιστάσεων που προέβαλε η Caffaro ενώπιον της Επιτροπής. Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη επίσης τους δικονομικούς κανόνες και προέβη σε εσφαλμένη εκτίμηση, εις βάρος της, ορισμένων αποδεικτικών στοιχείων.
(1) ΕΕ L 1, σ. 1.