12.11.2011   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 331/6

1)

Ενεργεί συμφώνως προς τη διάταξη του άρθρου 7, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ (1) εθνικός δικαστής, ο οποίος, αφού διαπιστώσει ότι κάποιος από τους γενικούς όρους συναλλαγών κατά του οποίου βάλλει η αγωγή είναι καταχρηστικός, προχωρεί στην εξέταση της εξ αυτού του λόγου ακυρότητας του όρου, ακόμη και αν αυτή δεν έχει προβληθεί συγκεκριμένα από τους διαδίκους;

2)

Οφείλει ο εθνικός δικαστής να ενεργήσει με τον τρόπο που περιγράφεται στο πρώτο ερώτημα και στο πλαίσιο ένδικης διαδικασίας που κινήθηκε από καταναλωτή, μολονότι, κατά κανόνα, στην περίπτωση που ο ζημιωθείς συμβαλλόμενος ασκήσει για τον λόγο αυτόν αγωγή, αρμόδιο για την αναγνώριση της ακυρότητας λόγω καταχρηστικότητας των γενικών όρων συναλλαγών δεν είναι το τοπικό, αλλά κάποιο ανώτερο δικαστήριο;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, δύναται ο εθνικός δικαστής που δικάζει σε δεύτερο βαθμό να εξετάσει την καταχρηστικότητα των γενικών όρων συναλλαγών αν αυτή δεν εξετάστηκε στον πρώτο βαθμό, μολονότι, κατά την εθνική νομοθεσία, στην κατ’ έφεση δίκη δεν μπορούν, κατά κανόνα, να ληφθούν υπόψη νέα πραγματικά περιστατικά, ούτε να προσκομισθούν νέα αποδεικτικά στοιχεία;