|
24.9.2011 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 282/7 |
Αναίρεση που άσκησε στις 6 Ιουλίου 2011 ο Maurice Emram κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 10 Μαΐου 2011 στην υπόθεση T-187/10, Emram κατά ΓΕΕΑ
(Υπόθεση C-354/11 P)
2011/C 282/13
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Maurice Emram (εκπρόσωπος: M. Benavï, δικηγόρος)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:
|
— |
να ακυρώσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου στο σύνολό της, καθόσον με αυτή απορρίφθηκε προσφυγή με αίτημα την ακύρωση της από 11 Φεβρουαρίου 2010 αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, |
|
— |
να ακυρώσει την απόφαση του τμήματος προσφυγών δυνάμει του άρθρου 61 του κανονισμού του Δικαστηρίου, |
|
— |
να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου δικαστικά έξοδα και την εταιρία Gucci στα έξοδα της ενώπιον του ΓΕΕΑ και του Γενικού Δικαστηρίου διαδικασίας. |
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Ο αναιρεσείων προβάλλει παράβαση των άρθρων 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 40/94, του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (1), καθώς και παράβαση του άρθρου 17 του κανονισμού 207/2009, του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009 για το κοινοτικό σήμα (2).
Συναφώς, η αναιρεσείουσα προβάλλει κατά πρώτον ότι το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως, χωρίς να λάβει υπόψη όλα τα κρίσιμα εν προκειμένω στοιχεία, ιδίως τη μη χρήση προγενέστερων σημάτων στην αγορά, τη συνεκτίμηση του διακριτικού χαρακτήρα των προγενέστερων σημάτων, την πραγματική παρουσία στην αγορά άλλων προϊόντων του ίδιου είδους που φέρουν διαφορετικά σημεία «G» και τον βαθμό σπουδαιότητας που αποδίδει το ορισθέν κοινό σε αυτό το είδος σημείων, προκειμένου να αναγνωρίσει ένα εμπορικό σήμα. Επιπλέον, ο αναιρεσείων ισχυρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο κατέληξε σε εσφαλμένη εκτίμηση της ομοιότητας των συγκρουόμενων σημάτων λόγω ιδίως παραμορφώσεως των πραγματικών περιστατικών, εσφαλμένης εκτιμήσεως του διακριτικού και κυρίαρχου χαρακτήρα των προγενέστερων σημάτων καθώς και εσφαλμένης εκτιμήσεως της φύσεως των επίμαχων προϊόντων.
Ο αναιρεσείων προβάλλει, κατά δεύτερον, ότι το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένως τη νομολογία του Γενικού Δικαστηρίου, καθόσον δεν έλαβε υπόψη τις προγενέστερες εθνικές αποφάσεις, κατά παράβαση του άρθρου 17 του προπαρατεθέντος κανονισμού 207/2009.
Τέλος, ισχυρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, καθόσον προέβη σε μερική μόνον αξιολόγηση της ομοιότητας των σημείων, χωρίς να λάβει υπόψη το λεκτικό περιεχόμενο του προς καταχώριση σήματος και συγκρίνοντας τα σημεία βάσει υπερβολικά ευρέων κριτηρίων.
(2) ΕΕ L 78, σ. 1